Ζούμε στην εποχή της απελευθέρωσης από τα στερεότυπα και τις απαρχαιωμένες αντιλήψεις. Θεωρητικά τουλάχιστον. Πρακτικά οι συζητήσεις για το σ3ξ μπορεί ακόμα να είναι θέμα ταμπού, πόσο μάλλον όταν αναφερόμαστε στη σ3ξouαλική ζωή των ατόμων με αναπηρία. Γιατί όμως η σ3ξouαλικότητα των ΑμεΑ δημιουργεί τόση αμηχανία;

Ίσως φταίει ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε ως κοινωνία τα ΑμεΑ. Πολλοί πιστεύουν ότι τα άτομα σε αμαξίδιο δεν είναι σ3ξouαλικά ενεργά. Μαντέψτε! Τα άτομα αυτά κάνουν σ3ξ όπως όλοι οι υπόλοιποι. Απλώς χρειάζεται περισσότερη προσπάθεια και διαφορετικές μέθοδοι, που εξαρτώνται από το είδος της αναπηρίας και της κινητικής ικανότητας του ατόμου.

Σίγουρα δεν είναι όπως στις ταινίες που τα άτομα αυτά είτε παρουσιάζονται ως ασέξouαλ, είτε κάνουν μόνο στομaτικό έρωτα λόγω περιορισμού στην κίνηση. Ένα ανάπηρο άτομο μπορεί να είναι ασέξouαλ, όσο ένα άτομο χωρίς κάποια ανπηρία, κι εννοείται ότι το στομaτικό μπορεί να περιλαμβάνεται στην ερωτική πράξη. Δεν είναι αυτός όμως ο μόνος τρόπος που κάνουν σ3ξ .

Ξεκινώντας από τη διέγερση, έχουν αναπτύξει μεγαλύτερη ευαισθησία σε διαφορετικά μέρη του σώματος όπως είναι οι θηλές, ο λαιμός και τα αυτιά. Πολλά άτομα σε αμαξίδιο δηλώνουν πως μπορούν να βιώσουν «εγκεφαλικό» οργaσμό αντί για σωματικό. Εάν για παράδειγμα ένα άτομο έχει παραπληγία -δεν μπορεί δηλαδή να αισθάνεται το σώμα του από τη μέση και κάτω- είναι πιθανό να μη διεγείρεται στα γεννητικά όργανα, οπότε χρησιμοποιεί εναλλακτικά μέρη του σώματος για να νιώσει οργασμό. Για τους άνδρες που αντιμετωπίζουν λειτουργικά προβλήματα, υπάρχουν κι ειδικά φαρμακευτικά προϊόντα, που τους βοηθούν να έχουν στύσh.

Από την άλλη τα άτομα που δεν έχουν πρόβλημα με την τυπική διέγερση, μπορεί να έχουν κινητικά προβλήματα που τους περιορίζουν π.χ. δυσκολεύονται να κινήσουν τα πόδια τους κατά τη διάρκεια του σ3ξ ή δεν μπορούν να σηκωθούν από το καρότσι χωρίς τη βοήθεια κάποιου. Είναι πράγματα που για κάποιον χωρίς περιορισμό στην κίνηση θεωρούνται δεδομένα. Για τα άτομα αυτά όμως, πρόκειται για ζητήματα που αφορούν την καθημερινότητά τους και χρειάζονται είτε βοήθεια από τον παρτενέρ ή εύρεση εναλλακτικών στάσεων.

Η επαφή επηρεάζεται από την κινητική ικανότητα και των δύο, είναι διαφορετικό να είναι ένα άτομο σε αμαξίδιο και διαφορετικό και τα δύο. Στην περίπτωση που είναι μόνο ο ένας ερωτικός παρτενέρ ΑμεΑ, είναι πιο εύκολο να έχει βοήθεια από τον παρτενέρ του. Εάν και τα δύο άτομα είναι σε αμαξίδιο, το επίπεδο κινητικότητάς τους θα καθορίσει αν μπορούν να κάνουν κολπικό ή πρwκτικό σ3ξ. Γενικά το σ3ξ για τα άτομα σε αμαξίδιο μπορεί να περιοριστεί μόνο από τη φαντασία τους. To πώς δηλαδή θα αξιοποιήσουν τις δυνατότητές τους και τις φαντασιώσεις τους.

Μάλιστα, σε κάποιες χώρες όπως είναι η Πορτογαλία κι η Ολλανδία υπάρχει ο θεσμός του σ3ξouαλικού βοηθού. Υπάρχουν δυο ειδών βοηθοί, οι σ3ξ3ργάτες που είναι εκπαιδευμένοι στο σ3ξ με ανάπηρα άτομα κι έρχονται σε ερωτική επαφή μαζί τους κι οι βοηθοί που μαθαίνουν στα ανάπηρα άτομα πώς να κάνουν σ3ξ και τα κατευθύνουν. Ένας θεσμός που είναι μάλλον απίθανο να δούμε σύντομα στην Ελλάδα καθώς δεν υπάρχουν ακόμη τα βασικά αγαθά γι’ αυτά τα άτομα, όπως αρκετός χώρος για να κινηθούν στο πεζοδρόμιο.

Συντάκτης: Ζωή Δρόσου
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Κουτσουρά