Δεν ήρθε ακόμα η μέρα που θα σ' αναζητήσω

Δε σ΄ αναζητώ, όχι. Δε με νοιάζει πού είσαι, με ποιους είσαι, τι κάνεις. Δε θέλω να ξέρω νέα σου, ούτε καλά, ούτε κακά. Δε με νοιάζει αν βασανίζεσαι ή αν διασκεδάζεις. Δε με νοιάζει τίποτα πια. Δε θέλω να μάθω αν βρήκες άλλη γκόμενα, αν τα βράδια ξενυχτάς, αν θυμάσαι ακόμα. Δε με νοιάζει αν φωνάζεις το όνομά μου ή αν γελάς εις βάρος μου. Με νοιάζει μόνο το δικό μου το καλό, το καταλαβαίνεις;

Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν έχω ανάγκη. Τι περίμενες, δηλαδή, να τρέξω πίσω σου; Για ποιο λόγο; Τους τοξικούς ανθρώπους τους βγάζω απ’ τη ζωή μου μια και καλή. Μόνο κακό μου έκανες. Πολλά δάκρυα για το τίποτα. Πόνος; Δεν είναι αρκετά δυνατή λέξη για να χωρέσει όσα πέρασα. Μα τα πέρασα και τώρα δε γυρίζω πίσω. Όσο χρόνο έχασα, έχασα. Τώρα σέβομαι εμένα.

Σκληρή; Τολμάς, εσύ, να με πεις σκληρή; Αν ήξερες μόνο το κακό που μου ΄χεις κάνει. Άλλαξα, ναι. Ή μάλλον, με άλλαξες. Δεν είχα επιλογή παρά να βάλω τον εαυτό μου πάνω απ’ όλους κι απ’ όλα. Κυρίως πάνω από εσένα. Κουράστηκα να υποφέρω κι αποφάσισα να δίνομαι μόνο εκεί που αξίζει. Μπορώ, φυσικά και μπορώ. Εσύ πώς μπορούσες τόσο καιρό;

Αν θες να ξέρεις, δε σε αναζήτησα ούτε στιγμή. Δε μου έλειψες ούτε λεπτό. Πληγώθηκα γιατί εμπιστεύτηκα λάθος άνθρωπο. Πλήγωσα εγώ η ίδια τον εαυτό μου με την επιλογή μου να σε βάλω στη ζωή μου. Έτσι, ποτέ δε σε ζήτησα πίσω. Απογοητεύτηκα με εμένα κι εσένα απλά σε διέγραψα. Σαν το λάθος να ήταν όλο δικό μου, εσύ δεν έφταιξες. Το παίρνω πάνω μου γιατί έπρεπε να είχα ήδη μάθει να προσέχω.

Είναι περίεργο, ναι. Δε θα ήθελα να ξαναζήσω τις στιγμές μας. Ούτε καν αυτές που τότε με έκαναν ευτυχισμένη. Δε θα ήθελα να γυρνούσε ο χρόνος πίσω και να με κράταγες αγκαλιά. Θα ΄θελα μόνο να μην είχα καμία ανάμνηση δική σου. Θα ΄θελα μόνο να μπορούσα να εξαφανίσω κάθε τι που σε θυμίζει. Σαν να μην πέρασες ποτέ απ’ τη ζωή μου. Μπορείς απλά να ξεκουμπιστείς απ’ αυτήν;

Μα τι λέω; Το έχεις ήδη κάνει. Έχεις ξεκουμπιστεί κι εγώ δε σε ψάχνω. Στα τσακίδια να πας, λοιπόν. Στα τσακίδια γιατί πολλά ανέχτηκα. Μην ξαναγυρίσεις γιατί δε θα βρεις τίποτα να σε περιμένει. Τίποτα δεν είναι όπως το άφησες, όλα έχουν αλλάξει, όλα έχουν προχωρήσει. Έχω βάλει τα πάντα στη ζωή μου σε σειρά κι εσύ δεν έχεις θέση ανάμεσά τους. Δεν είσαι πλέον μέσα σ’ αυτά τα λίγα που αγαπώ.

Δεν έχει φτάσει ακόμα η μέρα που θα παρακαλέσω για λίγη αγάπη. Δε ζητιανεύω λύπηση, δε θέλω τη συμπόνια σου. Γιατί απορείς; Δεν ήσουν άξιος να μείνεις διπλά μου. Με το ζόρι τι να σε κάνω; Εσύ θα με αναζητάς παντού, όχι εγώ. Ήμουν πολύ πιο πάνω απ’ αυτό που άξιζες, τελικά. Γι’ αυτό, λοιπόν, γιατί να σε ψάξω; Στο διάολο, παρακαλώ· αν σ’ ανεχτεί κι αυτός.

Τράβα βρες καμία άλλη να παιδέψεις. Τράβα βρες νέο θύμα, από ‘μένα είσαι ελεύθερος. Δε θα σε ενοχλήσω ποτέ, δε θα ξαναεμφανιστώ ποτέ στη ζωή σου. Το καλό που σου θέλω, όμως, μείνε κι εσύ μακριά μου. Έχουμε κλείσει τους λογαριασμούς μας καιρό τώρα. Δεν έχω χρόνο για παραμύθια, δε θέλω να ακούσω το παραμικρό. Δε θέλω να ξέρω αν υπάρχεις.

Δε σε ζητώ τα βράδια. Ούτε τα Σάββατα που πίνω, ούτε τις Κυριακές πρωί. Δε σε ‘χω ανάγκη τις στιγμές που νιώθω να πνίγομαι, δεν είσαι ο άνθρωπος που έψαχνα. Δεν είσαι αυτό που αξίζει να έχω πλάι μου. Δε μου δίνεις δύναμη, εσύ μ’ αποτελειώνεις. Θα ψάξω αλλού το άλλο μου μισό. Γι’ αυτό, λοιπόν, εσένα δε σ’ αναζητώ.