Σε μια Ελλάδα που ακόμη μπερδεύει τον έρωτα με την τοξικότητα και την κακοποίηση με τον ρομαντισμό, ένας νεαρός άντρας στη Θεσσαλονίκη χτύπησε τη σύντροφό του επειδή τον χώρισε και την επόμενη μέρα θεώρησε ότι ξεπλύθηκε με ένα λουλούδι το οποίο πήγε στη δουλειά της κοπέλας.
Το Αυτόφωρο Μονομελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης τον καταδίκασε σε 7 μήνες φυλάκιση με αναστολή, κρίνοντάς τον ένοχο για ενδοοικογενειακή σωματική βλάβη και απειλή, αλλά του αναγνώρισε και το ελαφρυντικό του… πρότερου σύννομου βίου. Γιατί, ξέρεις, δεν είχε δείρει κανέναν δημόσια μέχρι τώρα.
«Του δήλωσα ότι δε θέλω άλλο να συνεχίσουμε τη σχέση μας και τότε νευρίασε. Με έσπρωξε δύο φορές, ενώ του έλεγα να με αφήσει να φύγω. Μετά με χτύπησε με δύο δυνατές σφαλιάρες στο πρόσωπο, με αποτέλεσμα να πέσω στο έδαφος. Δεν μπορούσα να σηκωθώ, έμεινα κάτω μέχρι να με σηκώσει ο ίδιος», κατέθεσε η γυναίκα.
Το περιστατικό συνέβη στις 27 Απριλίου, όταν η νεαρή γυναίκα τόλμησε να του πει ότι θέλει να χωρίσουν. Ο νεαρός “ερωτοχτυπημένος” αντέδρασε με την ωριμότητα ενός κακοποιητή: την έσπρωξε, τη χαστούκισε δύο φορές στο πρόσωπο και την άφησε στο έδαφος μέχρι να φιλοτιμηθεί να τη σηκώσει. Η κοπέλα, για να γλιτώσει τα χειρότερα, του είπε ψέματα ότι θα τον συναντήσει την επόμενη ημέρα. Εκείνος, όμως, αποφάσισε να κάνει συναισθηματικό σπριντ προς το love bombing, αφού εμφανιζόταν κάθε μέρα στον χώρο εργασίας της και μία ημέρα μετά το ξύλο, της πήγε κι ένα λουλουδάκι. Γιατί έτσι είναι η αγάπη του μάγκα: ένα χαστούκι κι ένα τριαντάφυλλο, εναλλάξ.
Η ίδια κατέθεσε ότι τη μείωνε μπροστά σε πελάτες, αρνιόταν να απομακρυνθεί από το κατάστημα, και πως για δύο μέρες μετά ένιωθε το χέρι του στο πρόσωπό της. Δεν πήγε στο νοσοκομείο, αλλά δε χρειάζεται αξονική για να επιβεβαιώσεις τη βία — χρειάζεται δικαιοσύνη, κάτι που δυστυχώς αποδόθηκε σε δόσεις. Ο κατηγορούμενος, με μια απολογία που άγγιζε τα όρια του σουρεαλισμού, παραδέχτηκε απλώς ότι την έσπρωξε. Δεν τη χτύπησε, λέει, απλώς πήγαινε στο κατάστημά της για τον καφέ, όχι για να την παρακολουθεί.
Το δικαστήριο δεν τον πίστεψε – και τον καταδίκασε.Ναι μεν αλλά. Αλλά, γιατί επέλεξε να του χαρίσει την αναστολή, επιτρέποντάς του να συνεχίσει κανονικά τη ζωή του, χωρίς φυλακή, γιατί, ξέρεις, «είχε καλό παιδικό στατιστικό».
Και κάπου εδώ ξεκινά το πραγματικό πρόβλημα. Όχι μόνο επειδή ένας άντρας θεώρησε δικαίωμά του να σηκώσει χέρι σε μια γυναίκα που απλώς τον χώρισε. Αλλά γιατί το σύστημα ακόμη στέλνει το μήνυμα πως μπορείς να κάνεις κάτι τόσο φτηνό και χυδαίο, και να τη βγάλεις καθαρή — αρκεί να φέρεις ένα λουλούδι, να πεις “δεν το ήθελα” κι απλά να μην το έχεις ξανακάνει- ή να μην έχει αποδειχθεί ότι το έχεις ξανακάνει.
Μέχρι πότε θα δικάζονται τέτοιοι τύποι σαν να είναι παιδιά που έσπασαν το βάζο της μαμάς τους; Μέχρι πότε θα αναγνωρίζεται «πρότερος σύννομος βίος» σε ανθρώπους που χρησιμοποιούν τη σωματική βία για να επιβάλουν τον έλεγχό τους; Η βία δεν “ακυρώνεται” με συγγνώμες και ρομαντικά άλλοθι. Η ενδοοικογενειακή κακοποίηση δεν είναι ένταση, δεν είναι παρεξήγηση, δεν είναι πάθος — είναι έγκλημα. Και το να την ντύνεις με νομικά στολίδια και ποινές-χάδι είναι απλώς συνενοχή και συγκάλυψη.
