Nα είναι η σχέση επιλογή κι όχι ανάγκη

Χαμογέλα ντε! Δεν πειράζει. Αφού το είπες. Παραδέξου το να πάμε παρακάτω. Κι έτσι μεταξύ μας, ακούγεται υπερβολικό αλλά και λίγο εκβιαστικό. «Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα». Αυτό είπες και γέλασαν μέχρι κι οι κατσαρόλες στην κουζίνα. Τι βλακείες ξεστομίσαμε μωρέ στο βωμό μιας σχέσης μου έφτασε στο φινάλε;

Όλοι το είπαμε και το νιώσαμε κάποια στιγμή. Το να χτυπάς όμως τον άλλο στο συναίσθημα είναι χειριστικό γιατί έχεις την ελπίδα πως θ’ αλλάξει γνώμη. Αν αλλάξει όμως, μπορείς και θέλεις να είσαι μ’ έναν άνθρωπο που του έχει τελειώσει κι είναι μαζί σου επειδή σε λυπάται;

Σε μια σχέση, όταν μπουν οι τίτλοι τέλους, όλοι βιώνουμε αισθήματα θλίψης, απογοήτευσης, πόνου. Νιώθουμε πως η ζωή μας καταρρέει και δεν έχουμε από πού να κρατηθούμε. Νιώθουμε λες και μας ξερίζωσαν την ψυχή, ιδιαίτερα αν έχουμε βιώσει συνταρακτικές στιγμές κι έχουμε νιώσει πολύ βαθιά συναισθήματα. Ε και; Κανένα απ’ αυτά δε μένει μπάστακας στη ζωή μας για πάντα. Φυσιολογικά συναισθήματα είναι που ακολουθούν πάντα μετά το τέλος. Και μπορεί στην αρχή να σου φαίνονται τρομακτικά σαν αυτά τα πράσινα τερατάκια με τα τεράστια μάτια που βλέπαμε όλοι στον ύπνο μας όταν ήμασταν παιδιά, αλλά με το χρόνο γίνονται λίγο πιο συμπαθητικά μέχρι που τα αποδέχεσαι, πίνεις καφέ μαζί τους και κάποια μέρα αποχωρούν για ν’ αφήσουν τη ζωή να μπει ξανά στους φυσιολογικούς της ρυθμούς.

Η ανάγκη για συντροφικότητα είναι πάντα στο παιχνίδι των σχέσεων. Όμως, όταν η επιθυμία αρχίζει να μας κυβερνά και να μας φοράει παρωπίδες καθορίζοντας την ύπαρξή μας, όταν πιστεύουμε πως δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς να έχουμε κάποιον να μας «λατρεύει» και το να έχουμε σχέση αποτελεί το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή μας, κάνοντας τα πάντα για να έχουμε ένα σύντροφο, μετατρέπεται σε ανάγκη που κινδυνεύει να γίνει εξάρτηση. Όταν ένα άτομο έχει ανάγκη κάποιον άλλο για να επιβιώσει συναισθηματικά, παύει να είναι μια αυτόνομη προσωπικότητα.

Ο φόβος της εγκατάλειψης, της μοναξιάς κι η αίσθηση της αποτυχίας στην ερωτική ζωή μπορούν να είναι οι πιο κακοί σύμβουλοι που θα μας κάνουν να πούμε «ναι» στο πρώτο άτομο που θα μπει στο δρόμο μας. Η συναισθηματική εξάρτηση μάς ωθεί πολλές φορές στο να έχουμε μοναδικό σκοπό το να ευχαριστήσουμε το σύντροφό μας, βάζοντας τα πάντα σε δεύτερη μοίρα, παλεύοντας με νύχια και με δόντια να κρατήσουμε μια σχέση. Όμως, αυτό που ξεχνάμε είναι ότι η διατήρηση της προσωπικής ταυτότητας αλλά και της προσωπικής ζωής είναι αναπόσπαστο κομμάτι μιας επιτυχημένης σχέσης. Είναι η μαγιά και το προζύμι.

Οι ισορροπημένοι άνθρωποι επιθυμούν τη συντροφικότητα αλλά μπορούν ν’ αντέξουν και την ερωτική μοναξιά, βρίσκοντας ενδιαφέρον σε άλλους τομείς της ζωής τους ενισχύοντας παράλληλα και την προσωπικότητά τους, ούτως ώστε όταν μπουν ξανά σε μια καινούργια σχέση, θα καταφέρουν να διατηρήσουν την ισορροπία ανάμεσα στην αυτονομία τους αλλά και στην αφοσίωση στο σύντροφό τους. Εξάλλου, όταν είμαστε μόνοι, έχουμε μια μοναδική ευκαιρία. Να γνωρίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας, να ωριμάσουμε και να καταλάβουμε τι μας άρεσε και τι όχι στη σχέση, ούτως ώστε την επόμενη φορά τα πράγματα να είναι καλύτερα. Η ανάγκη να βρισκόμαστε σε μια σχέση συχνά θολώνει την όρασή μας και δε μας επιτρέπει να εκτιμούμε το χρόνο που έχουμε για να σκεφτείτε τον εαυτό μας και κανέναν άλλον. Είναι η μόνη στιγμή για να μάθουμε ότι μπορούμε ν’ αγαπήσουμε κάποιον χωρίς να τον έχουμε ανάγκη.

Οι εξαρτημένοι άνθρωποι από την άλλη, θα προσκολληθούν στο σύντροφ τους, παριστάνοντας τους «ανήμπορους» σε διάφορους τομείς, αποζητώντας σημασία και φροντίδα ακόμα και σε’ απλά καθημερινά πράγματα, καταλήγοντας στο σημείο που προσπαθούν διακαώς να αποφύγουν. Το χωρισμό. Και μπαίνουν ξανά στο κυνήγι της δικής τους προσωπικής ευτυχίας αντικαθιστώντας πρώην με νυν, ξεπερνώντας δια μαγείας όλο τον πόνο και την ανασφάλεια. Λίγο ο ενθουσιασμός, λίγο η αλλαγή που θέλουμε στην καθημερινότητα, η ευκαιρία ν’ αφήσουμε μια και καλή τα παλιά στο παρελθόν, η καινούργια σχέση έρχεται και μας φτιάχνει τη διάθεση επαναφέροντας ξανά τη ζωή μας σε μια προσωρινή ισορροπία.

Προσωρινή ναι. Γιατί αγάπη δε σημαίνει ανάγκη. Την ψυχή μας μονάχοι μας πρέπει να τη γεμίσουμε κι όσο τα καταφέρνουμε τόσο λιγότερος χώρος θα μένει στους άλλους να γεμίσουν. Την ολοκλήρωση δεν πρέπει να τη ψάχνουμε στους άλλους. Δεν είναι υποχρέωση κανενός άλλου να το κάνει για εμάς. Το “single” δε θα γίνει ποτέ συνώνυμο του” looser” και το “taken” δεν είναι πάντα στην ίδια πρόταση με το “happy”.