Γνωρίζεις ότι τα παιδιά γελάνε περισσότερες από 400 φορές την ημέρα, ενώ αντίθετα, ένας ενήλικας μόνο 15 φορές κατά μέσο όρο; Προφανώς το παραπάνω νούμερο των παιδιών επηρεάζεται κι αυξάνεται από τον ανάλογο ενθουσιασμό της ηλικίας, από το ότι δεν έχουν τις ίδιες έγνοιες με έναν ενήλικα, από το γεγονός ότι ακόμα ανακαλύπτουν τον κόσμο και τέλος, από το ότι ζουν την κάθε στιγμή.

Καν’ το λοιπόν όπως τα παιδιά. Μάθε να ζεις την κάθε στιγμή και συνήθισε στην ιδέα ότι, ασφαλώς, εξακολουθείς ν’ ανακαλύπτεις τον κόσμο, ανεξαρτήτως του ότι εσύ ο ίδιος θεώρησες πως έμαθες ήδη αρκετά, ώστε σταμάτησες να παρατηρείς γύρω σου και να θαυμάζεις.

Είναι δεδομένο ότι, όσο στραβά κι αν πηγαίνουν τα πράγματα, μέσα στην ημέρα, θα υπάρξει έστω και μία, τουλάχιστον, μικρή στιγμή που θα συμβεί κάτι καλό, θετικό ή αστείο, ώστε να προκαλέσει το γέλιο σου ή το χαμόγελό σου, αρκεί να αρχίσεις να το παρατηρείς ή ακόμα καλύτερα να το καταγράφεις σε ένα κομμάτι χαρτί, σ’ ένα τετράδιο ή στο κινητό σου.

Τα παραδείγματα αμέτρητα. Ξυπνάς το πρωί και νυσταγμένος όπως είσαι, προτού πάρεις μια γερή δόση καφεΐνης, σκουντουφλάς στα έπιπλα κι ανάμεσα στα βρισίδια, σκας ένα γέλιο με την αγαρμποσύνη σου. Σηκώνεσαι από το κρεβάτι, έχοντας ακούσει τον σπαστικό ήχο του ξυπνητηριού και συνειδητοποιείς ότι είναι Παρασκευή. Αυτόματα το χαμόγελό σου φτάνει μέχρι τ’ αυτιά και πείθεις τον εαυτό σου- και το πραγματοποιείς- ότι οτιδήποτε και να συμβεί σήμερα δε θα χαλάσει την όμορφη διάθεσή σου.

Ακόμα κι αν είναι καθημερινή όμως, η οποία σε βρίσκει στη δουλειά, στη σχολή ή μπλεγμένο ανάμεσα σε δεκάδες υποχρεώσεις, δεν μπορεί, κάπου θα σκάσεις ένα χαμόγελο. Μία αστεία ατάκα από έναν συνάδελφο, ένα καμάκι στο δρόμο -το κάνουν ακόμα καλέ αυτό;- είναι αρκετά να σου αλλάξουν τη διάθεση.

Είσαι στο αμάξι, επιστρέφεις στο σπίτι κουρασμένος, ο ήλιος δύει και παίζει με τα χρώματα του ουρανού, με το μοβ να μπλέκει με το κόκκινο και το πορτοκαλί, για να σου προσφέρουν ένα θέαμα το οποίο μένεις να χαζεύεις αποσβολωμένος. Είτε πάλι, πιάνεις στο ράδιο ένα αγαπημένο τραγούδι που είχες ν’ ακούσεις καιρό και το έβαλες τέρμα, γιατί κάποια γλυκιά ανάμνηση έφερε στη θύμησή σου.

Σκηνή νούμερο δύο. Σάββατο/Κυριακή πρωί, έχεις μόλις πάρει το πρωινό σου, μόνος ή παρέα με τη σχέση σου κι αντιλαμβάνεσαι ότι έξω έχει έναν ήλιο να- με το συμπάθιο. Αυτόματα χαμογελάς και παίρνεις τηλέφωνο τους πάντες, προκειμένου να βγείτε βόλτα, να πάτε για καφέ, για φαΐ σε κάποιο ταβερνάκι, πρώτο τραπέζι πίστα στη θάλασσα. Τι καλύτερο από το ν’ απολαύσετε αυτή την υπέροχη μέρα με το τρίπτυχο της ευτυχίας, αγαπημένα πρόσωπα-γέλια-ήλιος. Όσο ετοιμάζεστε, βάζετε τραγούδια που σας φτιάχνουν το κέφι ακόμα περισσότερο, τραγουδάτε σαν ροκ σταρ σε συναυλία, χορεύετε, ενώ αν είστε με τον σύντροφό σας, παρασύρετε κι εκείνον μαζί, με πειράγματα, αγκαλιές και φιλιά.

Είναι λοιπόν αυτές οι μικρές, ασήμαντες μα σπουδαίες στιγμές, που νιώθεις ζωντανός, χαρούμενος κι ευγνώμων. Αξίζει να τις καταγράψεις  ώστε ν’ ανατρέχεις πίσω να σου θυμίζουν ότι ζεις. Να το κάνεις όμως κάθε μέρα, πιστά, σαν δώρο στον εαυτό σου. Πάρε αυτό το ένα θετικό και δώσε του αξία, κάνε το τεράστιο κι αποτύπωσέ το, ώστε να μπορείς να το διαβάσεις ξανά και ξανά. Δες την ψυχολογία σου ν’ αλλάζει σιγά-σιγά, αφού θα συνειδητοποιήσεις, πόσα πράγματα έχεις στην καθημερινότητά σου για να είσαι ευτυχισμένος.

 

Συντάκτης: Μαρία Πακιακιό
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου