«Δεδομένο». Λέξη υποτονική από μόνη της. Της λείπει η ένταση και το συναίσθημα. Σου βγάζει ένα άμεσο κορεσμό. Όμως ποια ιστορία κρύβει ένας δεδομένος άνθρωπος; Γιατί ο δεδομένος σήμερα σαν χαρακτηρισμός κατάντησε ρετσινιά;

Μάθαμε να κολλάμε ταμπέλες. Να κατηγοριοποιούμε αυτούς που κυνηγάμε, αυτούς που μας πληγώνουν και να μη δίνουμε σημασία καν σ’ αυτούς που δεν ενόχλησαν ή δε μας πλήγωσαν ποτέ. Δεδομένοι δεν είναι; Νομίζουμε πως η σιωπή σ’ έναν άνθρωπο είναι απλώς η άρνησή του στην αντίδραση. Λάθος. Η σιωπή από μόνη της, φίλε μου, είναι η αντίδραση του σοφού. Κι αν δεν έφαγες τα μούτρα σου εκατό φορές για να το καταλάβεις, τότε λυπάμαι, αλλά ο καιρός έχει γυρίσματα και θα το καταλάβεις.

Αυτοί οι όμορφοι, δεδομένοι άνθρωποι που λες, είναι αυτή η ήρεμη δύναμη στη ζωή σου. Να ξέρεις φεύγοντας θα κάνουν το μεγαλύτερο, βουβό θόρυβο. Θα νιώσεις αυτό το κενό να σε καίει μέσα σου. Γιατί φλομώθηκες με την αγριάδα γύρω σου πως όλα θέλουν κυνήγι για να κατακτηθούν.

Πίστεψες πως αν δεν έχεις μια ζωή γεμάτη θόρυβο κι ένταση πως κάνεις κάτι λάθος. Βαριέσαι να μην έχεις ένα θέμα να συζητάς ανούσια με τα παρεάκια σου στον καφέ. Μα αλήθεια, φίλε μου, ο δεδομένος ήταν το δώρο που απλώς δεν άνοιξες ποτέ, γιατί μάντεψες το περιεχόμενό του. Σαν ακόμη ένα δωράκι κάτω απ’ το Χριστουγεννιάτικο δέντρο που με την αφή και το θόρυβο προσπαθείς να καταλάβεις, και καλά, τι κρύβει.

Μάθε πως ο δεδομένος είναι απλώς το δώρο, που ενώ είχε το ίδιο σχήμα με κάτι τόσο γνώριμο σε σένα, είχε ένα πανέμορφο περιεχόμενο που ποτέ δεν μπήκες στον κόπο ν’ ανοίξεις. Μα αυτός ο δεδομένος είδε παντού σκορπισμένο το δικό σου κι επέλεξε να τραβήξει το δρόμο του, να βρει το δικό του δώρο. Αυτό που θ’ ανοίξει με χαρά και έκπληξη. Αυτή τη χαρά και την έκπληξη που πρέπει να έχουμε για όλους τους ανθρώπους που έρχονται στη ζωή μας.

Γιατί κάθε άγνωστος ταξιδιώτης, που έρχεται στην καθημερινότητα που τόσο σε έπνιξε, είναι ένας καινούργιος κόσμος. Κι αυτό ισχύει μ’ όλες τις μορφές του. Ας έρθει ένας όμορφος φίλος, μια καινούργια σελίδα στην καρδιά σου, ένα χέρι βοήθειας που ήρθε και σε ξάφνιασε όταν τα γνωστά και γνώριμα χέρια ήταν σε τσέπες σφιχτά, μην μπλέξουν με τα δικά σου που πονούσαν.

Οι ομορφότερες ψυχές είναι οι δεδομένες. Αυτές που από σιγουριά επιλέγουν ν’ αγαπήσουν. Αυτές που δε φοβούνται τις τρικυμίες. Αυτές που δεδομένα θα σταθούν μπροστά απ’ το χτύπημα κάθε μοίρας που θα μπει μπροστά σου και μπροστά τους. Μην προσπερνάς αυτήν την ήρεμη δύναμη, που υπάρχει στη ζωή σου, όποια μορφή κι αν έχει. Ίσως απλώς να μη χρειάζεται αποδείξεις.

Ίσως απλώς να θεωρεί δεδομένο πως τελικά όλοι οι άνθρωποι έχουν την ίδια καρδιά. Κι ας είναι λίγο τσακισμένη, κι ας είναι λίγο ραγισμένη, κι ας είναι λίγο μισή. Για τους όμορφους δεδομένους, η αλήθεια που θα αγαπήσουν από σένα, θα είναι πάντα η γυμνή.

Συντάκτης: Χριστιάνα Παν
Επιμέλεια κειμένου: Αναστασία Νάννου