Στέλνουμε «καληνύχτα» σε αυτούς που νοιαζόμαστε

Πόσα απ’ τα μεγάλα λόγια που ανταλλάσεις με το ταίρι σου ανταποκρίνονται σε αυτά που έχεις μέσα σου και δεν τα έχεις ξεσηκώσει απ’ τις αγαπημένες σου ταινίες; Σίγουρα έχεις πιάσει συχνά τον εαυτό σου να αναρωτιέται. Ή κι όχι, αν είσαι απ’ τους τυχερούς που δε δυσκολεύονται να εκφραστούν και δηλώνουν περήφανα και περίτρανα σκέψεις και συναισθήματα.  Βγάζουμε το καπέλο σε τέτοιους σπάνιους κι ατρόμητους τύπους.

Η πλειοψηφία των απανταχού ερωτευμένων, πάντως, κρατάνε τεφτέρι με εμπνευσμένες ατάκες από ταινίες, βιβλία και social media για ώρα ανάγκης. Αναμφισβήτητα υπάρχουν αυτές οι ώρες. Πρόκειται για εκείνη τη φορά που γκρίνιαξες λίγο παραπάνω χωρίς λόγο, φούντωσε ο καβγάς, έκλεισε η πόρτα πίσω κι έκλαψες πολύ–μην το κρύβεις– και κάτι ήθελες να πεις, αλλά τι; Στέρεψαν η καρδιά και το κεφάλι, σου κόπηκαν τα πόδια, έφταιγες και τώρα μετανιώνεις που δεν έκανες το βήμα πίσω. Θα το κάνεις τώρα με ένα μήνυμα σχεδόν ποιητικό, βγαλμένο απ’ την ψυχούλα σου, αλλά κι από εκείνο το τραγούδι που ακούγατε μαζί. Δε θα χαθεί η αγάπη αυτή για μια κρεβατομουρμούρα.

Οφείλεις να αναγνωρίσεις, φιλαράκο μου, ότι όταν είστε μαζί μοιάζουν όλα τόσο αλλιώς. Δεν έχεις τον χρόνο να διατυπώσεις άριστα όσα βγαίνουν αβίαστα και χωρίς φιλτράρισμα απ’ τα χείλη σου. Επιπλέον δεν μπορείς να αγνοήσεις την ειλικρίνεια και τον αυθορμητισμό κάθε αγγίγματος. Κι επιπλέον ένα βλέμμα μπορεί να πει πολλά παραπάνω από μια φράση που πάλι δεν κατόρθωσε να συμπεριλάβει όλα όσα ήθελες. Τι γίνεται, όμως, όταν δεν είναι στο κρεβάτι σου, αλλά λίγα ή πολλά χιλιόμετρα μακριά;

Σου λείπει κάθε ώρα και στιγμή και θέλεις να σε σκέφτεται και να του λείπεις. Αμοιβαία τα αισθήματα. Κανένα ζεύγος που σέβεται τον εαυτό του δεν απαρνιέται τον γραπτό λόγο. Λίγο η αμεσότητα, λίγο η ανάγκη για συνεχή επαφή, λίγο όσα φοβόμαστε να πούμε δυνατά,  καθιστούν κάθε μήνυμα καθοριστικό παράγοντα των ανθρώπινων σχέσεων. Άλλωστε, η πολυτέλεια να σβήνεις και να ξαναγράφεις και να συμπληρώνεις πριν πατήσεις «αποστολή» σε εξοπλίζει με ψυχραιμία κι αυτοπεποίθηση.

Δε λείπουν κι οι περιπτώσεις που μια περίτεχνα διατυπωμένη «καληνύχτα» κρύβει μια δόση παραμυθιού, γιατί πέρασαν πολλές νύχτες που δεν την είπατε από κοντά μ’ ένα φιλί και κάπως έχεις κουραστεί. Το τελευταίο μήνυμα της ημέρας αποτελεί άτυπο κανόνα κι αποκλείεται να παραλειφθεί. Άσε που δε διανοείσαι να χάσεις την ευκαιρία να βεβαιωθείς ότι βρίσκεται στο κρεβάτι του ασφαλής και με μοναδική και τελευταία του σκέψη πριν κοιμηθεί εσένα. Και γιατί να μην είναι πράγματι, έτσι;

Πιθανότατα όσο εύχεσαι εσύ να περνούσατε κάθε νύχτα αγκαλιά, τόσο και περισσότερο εύχεται το ίδιο και το άλλο σου μισό. Κι ας βαρεθήκατε λίγο να το θυμίζετε ο ένας στον άλλο μέσω απρόσωπων μηνυμάτων -που δεν είναι και τόσο απρόσωπα στην πραγματικότητα. Υποψιάζομαι ότι παρά τα χιλιόμετρα που ίσως σας χωρίζουν και παρά την άχαρη δύναμη της συνήθειας το «στείλε μου όταν πας σπίτι για να ξέρω ότι είσαι καλά» δηλώνει αληθινό ενδιαφέρον. Κι ακόμη πιο αληθινό κάθε «μου λείπεις περισσότερο τις νύχτες».

Έχουμε καταντήσει καχύποπτοι κι ανασφαλείς. Υπάρχει αγάπη εκεί έξω. Κι όμορφες καληνύχτες, και καλημέρες, κι ωραίες κουβέντες που δίνουν σε ολόκληρη τη ζωή μας την αξία που της αναλογεί. Έχουμε πλάσει την αντίληψη ότι κάθε κλισέ ατάκα έχει πίσω της μια ψεύτικη ιστορία και δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια του ανθρώπου που την ξεστομίζει.

Εγώ κρατάω στο πίσω μέρος του μυαλού μου ότι η ζωή δεν είναι παραμύθι, αλλά έχει μαγικές στιγμές. Και μια ευρηματική «καληνύχτα» από εκείνον που χθες σε είχε αγκαλιά και σου την ψιθύριζε, ανήκει σε αυτές. Όπως κι εκείνη η άλλη αγανακτισμένη «καληνύχτα» που δε συγκράτησε εκείνος που χάθηκε μια βραδιά, μα είναι ακόμη εδώ με ένα μήνυμα ένα μεθυσμένο βράδυ.

Μη φοβάστε να γίνετε η «καληνύχτα» όποιου θέλει να είστε η δική του. Δε χρειάζονται τεχνάσματα, μόνο έρωτα και το ρίσκο να είστε ειλικρινείς.