Οι άνθρωποι για να περιγράψουν τα χρώματα που υπάρχουν γύρω τους έχουν επινοήσει διάφορες ονομασίες. Κόκκινο, κίτρινο, πράσινο, μπλε, μοβ και πάει λέγοντας. Από τα πιο διαδεδομένα χρώματα μέχρι και πιο ιδιαίτερες ονομασίες, όπως μπλε ηλεκτρίκ, μπορντό, εκρού, σιελ και πολλά άλλα. Υπάρχουν όμως και δύο πρωτογενή χρώματα, όπως το άσπρο και το μαύρο.

Αν το καλοσκεφτείς, κάπως έτσι είναι οι χαρακτήρες μας. Λιγότερο ή περισσότερο τα χαρακτηριστικά μας αποτελούν μια μίξη χρωμάτων και ο συνδυασμός τους καθιστά τον καθένα ξεχωριστό. Τι γίνεται όμως όταν τα χρώματά μας δεν είναι και τόσο συμβατά με τα χρώματα κάποιου άλλου; Τότε αντιλαμβανόμαστε την έννοια του άσπρου και του μαύρου σε βάθος.

Βιαζόμαστε. Βιαζόμαστε να κρίνουμε, να αντιπαθήσουμε και περισσότερο να αγαπήσουμε. Βιαζόμαστε να κάνουμε σχέσεις και θεωρούμε πως κάτι τέτοιο είναι πολύ απλό. Εκεί ακριβώς την πατάμε. Όταν δεν είμαστε σίγουροι για τις επιλογές μας ή όταν απλώς παίρνουμε επιπόλαιες αποφάσεις, τα προβλήματα δεν αργούν να βγουν στην επιφάνεια.

Σύμφωνα με τη θεωρία του Γιν-Γιανγκ, δύο ενέργειες προκειμένου να πετύχουν την επιθυμητή αρμονία πρέπει να βρίσκονται σε ισορροπία. Αν διαταραχθούν αυτές οι δύο αλληλεξαρτώμενες δυνάμεις, έρχεται το χάος. Η αντιστοιχία που υπάρχει ανάμεσα σε τέτοιες θεωρίες και στις ανθρώπινες σχέσεις είναι εντυπωσιακή. Προφανώς και δε θα ταυτίζεσαι πάντα με τον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου, σίγουρα θα υπάρχουν πολλά πράγματα στα οποία δε θα έχετε τις ίδιες απόψεις και οι διαφορές σας μπορεί να είναι και το στοιχείο που θα διατηρεί τη φλόγα ζωντανή και το ενδιαφέρον αμείωτο.

Σίγουρα όταν υπάρχουν σε τακτά χρονικά διαστήματα τσακωμοί, εντάσεις και διαφωνίες, το πρώτο πράγμα που σκεφτόμαστε είναι πως ίσως τελικά ο άνθρωπος αυτός να μην είναι για εμάς. Ακόμα κι αν για κάποιο διάστημα δικαιολογούμε τις πράξεις του ξανά και ξανά επειδή είμαστε αρκετά ερωτευμένοι ώστε να σκεφτούμε ξεκάθαρα, αναπόφευκτα θα έρθει η στιγμή που θα καταλάβουμε μια και καλή πως δεν πρόκειται για απλούς και ασήμαντους τσακωμούς, αλλά για ασυμφωνία χαρακτήρων. Όσο ωραίο και ιδιαίτερο κι αν είναι το διαφορετικό, αν μεταξύ σας δεν υπάρχουν κοινά σημεία δεν υπάρχει περίπτωση να κρατήσει για πολύ το παραμύθι σας. Από τις πιο μικρές καθημερινές συνήθειες μέχρι και τον τρόπο ζωής σας, είναι απαραίτητο να μπορείτε με κάποιον τρόπο να συμβαδίσετε.

Σκέψου πόσο πιο εύκολα θα ήταν όλα αν κάθε άνθρωπος στη ζωή μας, ερχόταν με οδηγίες χρήσεις ή μια περίληψη του χαρακτήρα του. Μάλλον κάτι τέτοιο θυμίζει σενάριο επιστημονικής φαντασίας, αλλά δεν παύει να είναι μια αρκετά ευφάνταστη λύση στο πρόβλημα μας. Η ασυμφωνία χαρακτήρων είναι γεγονός και μπορεί να είναι ίσως και η πιο σοβαρή αιτία χωρισμού. Πάντως σε καμία περίπτωση δεν είναι δικαιολογία. Αν η μεταξύ σας επικοινωνία υπολειτουργεί δε φταις εσύ, ούτε και εκείνος όμως. Είναι ανθρώπινο να μην ταιριάζετε τόσο όσο περιμένατε στην αρχή, αλλά σημασία έχει να το πάρετε απόφαση και να μην επενδύετε σε μια σχέση που ουσιαστικά κάνει κακό και στους δυο σας.

Δεν είστε ούτε οι πρώτοι ούτε και οι τελευταίοι που χωρίζουν οι δρόμοι τους για έναν τέτοιο λόγο. Κάποιοι λένε πως για όλους υπάρχει το άλλο τους μισό, η αδερφή ψυχή τους. Ίσως ακούγεται υπερβολικό, αλλά μια δόση αλήθειας σίγουρα υπάρχει σ’ αυτό. Ίσως τελικά η ζωή να μας θέτει δοκιμασίες μέσα από τις οποίες ωριμάζουμε, αλλάζουμε και μεγαλώνουμε. Μη βιάζεσαι, θα τη βρεις την Ιθάκη σου και να θυμάσαι πως το σύμπαν ξέρει ποια είναι η κατάλληλη στιγμή για καθετί.

Συντάκτης: Ελίζα Ραψομανίκη
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.