Όταν ερωτεύεσαι, κεραυνοβολείσαι και δεν τολμάς να πάρεις τη σκέψη σου μακριά. Δεν τολμάς, γιατί ενώ τρελαίνεσαι, το ν’ αντιστέκεσαι σ’ αποτελειώνει. Όταν θες να είστε συνέχεια μαζί, όταν δεν είστε μαζί και θες να ξέρεις συνέχεια τι κάνει. Όταν το κεφάλι σου είναι γεμάτο μόνο απ’ τις εικόνες σας κι όταν πρέπει να δουλέψεις, αλλά δεν έχεις άλλη ελεύθερη μνήμη.

Όταν ο άλλος σου γίνεται απαραίτητη συνθήκη, δε γίνεται να μην τον αγαπήσεις. Την ανάγκη σου την αγαπάς, γιατί όταν την ικανοποιείς, ικανοποιείσαι. Σαν γάτος γουργουρίζεις, τρίβεσαι και κουνάς τις πατούσες σου στον αέρα. Αγαπάς και μετά ενδιαφέρεσαι. Τι να του αρέσει άραγε; Πώς το κάνει, τι να θέλει;

Όταν κάποιος σ’ ενδιαφέρει μ’ αυτούς τους τρόπους, τον ψάχνεις και τον μελετάς. Αρχίζεις και σημειώνεις τις παραξενιές του, τα κουμπιά και τις οδηγίες χρήσης του. Αρχίζεις να προσαρμόζεσαι και να τηρείς. Ν’ ακολουθείς μοτίβα άλλα απ’ τα δικά σου. Να σέβεσαι τρόπους και προτιμήσεις.

Θες να μαγειρέψεις κάτι να φάτε παρέα μετά τη δουλειά, Παρασκευή βράδυ. Σε ποιον δεν αρέσουν τέτοιου είδους περιποιήσεις. Ξέρεις απ’ τα μυρωδικά ότι προτιμά μερικά συγκεκριμένα. Ξέρεις ότι με μερικά φαγητά δυσανασχετεί. Θα πάρεις και κρασί, γιατί ξέρεις ότι έχει αδυναμίες. Σ’ όλη τη διάρκεια θα του στέλνεις μηνύματα περιγραφικά κι ανάμεσα φωτογραφίες. Αυτή η διαδικασία τον κάνει να λαχταρά και ν’ αναμένει, όπως αν του μίλαγες για το τι φοράς και τι θα κάνετε το βράδυ.

Όταν ενδιαφέρεσαι για κάποιον, θα κάνεις αποταμίευση, να πάτε ένα ταξίδι μαζί στο εξωτερικό. Σου ‘χει πει πόσο του αρέσει να μαθαίνει τον κόσμο με τις χούφτες, τα μάτια και τ’ αυτιά του. Έχεις δει το βλέμμα του να γυαλίζει τις νύχτες που κάθεστε κι ονειρεύεστε αγκαλιά με τα μάτια σας ανοιχτά. Κάθε φορά βάζει κι εσένα μέσα στα όνειρά του, θέλει να τα ζήσετε όλα μαζί, σου λέει. Θα βρεις τρόπο να του δώσεις αυτό που θέλει, λες στον εαυτό σου.

Του αρέσουν τα χάδια. Δε στο σφύριξε κανείς, από μόνος σου το μάθαινες τα βράδια που κοιμάστε μαζί. Μάλιστα, ενάντια στις δικές του προειδοποιήσεις ότι σαν χαρακτήρας προτιμά τα πιο συντηρητικά χέρια. Όμως, τα δικά σου χέρια, αμάζευτα κι αδιάκριτα, έκοψαν βόλτες στο κορμί του, σταμάτησαν στο σβέρκο και στο στήθος του. Το έκαναν ξανά και ξανά. Επαναλαμβανόμενα για νύχτες και νύχτες. Δεν αποτραβήχτηκε ποτέ. Κοιμήθηκε όλες τις φορές στον κόρφο σου σαν πουλάκι. Έμαθες, λοιπόν, να τον αγαπάς και μ’ αυτό τον τρόπο κάθε βράδυ.

Επειδή αγαπάς και νοιάζεσαι, ενδιαφέρθηκες να μάθεις την πρώτη φορά που τον είδες αγχωμένο. Ήταν ένας άνθρωπος θηρίο σε κλουβί. Σου μίλησε απότομα, σου έκανε μούτρα. Σε απώθησε. Είπες σ’ όλα ναι κι έδειξες υπομονή. Του μίλησες όμορφα, τον προσέγγισες αργά, τον κοίταξες στα μάτια με κατανόηση και συντροφικότητα. Και τότε τον διαπέρασες και πέρασες τις άμυνές του. Σ’ άφησε να τον κανακέψεις, να τον ηρεμήσεις και να τον ησυχάσεις στα χέρια σου. Στα χέρια σου έγινε εύπλαστος πηλός που απολάμβανε τον τρόπο που τον αγαπούσες εκείνη τη στιγμή.

Όλες τις φορές που κάποιος σ’ ενδιέφερε πραγματικά, με κάποιον τρόπο αυτά που σου έδειχνε εσύ μπορούσες να τα διαβάσεις. Δεν είναι τυχαία αυτή η επαφή· σου φανερώνει τα μυστικά με τα οποία μπορείς να του γίνεις απαραίτητος. Σου αποκαλύπτει όλους τους παραμικρούς τρόπους που του αρέσει ν’ αγαπιέται. Σου δίνει τα κλειδιά, για να συγκατοικήσετε στο ίδιο μυαλό.

Τις φορές που κάποιος σ’ ενδιαφέρει πραγματικά, να μάθεις να τον αγαπάς με τον τρόπο που του αρέσει.  Γιατί ξέρεις πώς. Γιατί σου έχει δείξει. Γιατί είναι απλό κι εύκολο. Γιατί κάνει το ίδιο κι άλλος για ‘σένα. Γιατί τέτοιους έρωτες δύσκολα τους ξεχνάς.

Τέτοιες αγάπες δύσκολα τις ξεπερνάς.

 

Συντάκτης: Μαίρη Ρήγα
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη