Κάποιες στιγμές θέλω να σου μιλήσω και να σου πω ένα μυστικό. Ένα μυστικό που το κρατάω βαθιά μέσα μου, αλλά αν στο πω ξέρω πως θα γελάσεις. Θα γελάσεις και θα με κοροϊδέψεις, μα ξέρω πως κατά βάθος θα σ’ αρέσει. Είναι αυτά τα μικρά μυστικά που τα κρατάω φυλαγμένα για εσένα. Είναι οι σκέψεις που με δένουν τόσο έντονα μαζί σου.

Όταν με πλησιάζεις ή απλά μπαίνεις στο χώρο που βρίσκομαι, νιώθω την παρουσία σου τόσο έντονα. Κάποιες φορές αρκεί και μόνο το άρωμά σου. Είναι ο αέρας σου που αλλάζει την ατμόσφαιρα και με ξεσηκώνει σε έναν χορό με ρυθμό τον έρωτα. Το άρωμά σου είναι μεθυστικό και δεν έχει να κάνει με επωνυμίες κι ακριβά μπουκαλάκια, αλλά επειδή έχει συνδεθεί με εσένα. Έχει δέσει όμορφα με το κορμί σου και σου ταιριάζει ή μάλλον, του ταιριάζεις.

Τώρα που το σκέφτομαι, η μυρωδιά σου μαγεύει ακόμα κι όταν δε φοράς τίποτα, ούτε κολόνια ούτε εκείνα τα ατσαλάκωτα πουκάμισα. Με μεθάς όταν κοιμάσαι απλά δίπλα μου, όταν είσαι με τις φόρμες σου, ακόμα κι όταν ιδρώνεις. Κι αυτό το γαργάλημα στη μύτη μου που ξυπνάει κάθε αίσθηση, δεν το παθαίνω πουθενά αλλού, εκτός απ’ όταν είμαι μαζί σου. Έχω εθιστεί να σε μυρίζω και να σε αγκαλιάζω -σφιχτά, μήπως και καταφέρω να κλέψω λίγη απ’ τη μυρωδιά σου, να την έχω μαζί μου όταν λείπεις.

Το άρωμά σου δε μου θυμίζει καμία επώνυμη ετικέτα ούτε και θα το βρω σε κανένα ακριβό μπουκάλι. Μου θυμίζει μυρωδιά καλοκαιριού -αυτό είναι το μυστικό που σου κρατούσα. Το δέρμα σου μοιάζει ηλιοκαμένο, λες κι είσαι ξαπλωμένος στην άμμο και τα μαλλιά σου σαν να σε φυσάει καλοκαιρινό αεράκι. Μυρίζεις ιώδιο κι αλάτι, νησί, φρεσκάδα και λουλούδια. Κι αυτή σου η θαλασσινή αύρα με ταξιδεύει και με ηρεμεί. Με πηγαίνει σε νησιά και λευκά σοκάκια, στην ανεμελιά ενός ζεστού μεσημεριού.

Όταν σου είπα πως είσαι το καλοκαίρι μου γέλασες. Μα το καλοκαίρι είναι η αγαπημένη μου εποχή, εκείνη που με γαληνεύει και με απελευθερώνει. Μου δίνει μια ελευθερία να τολμήσω, να ταξιδέψω και να γίνω και πάλι παιδί. Όλα αυτά εκτός απ’ το καλοκαίρι, μου τα δημιουργείς κι εσύ. Εσύ που έκανες την κάθε μέρα μου Αυγουστιάτικο βράδυ.

Εσένα, αγάπη μου, δεν μπορώ να σε συνδυάζω με βροχές, καταιγίδες και μπόρες. Εσύ ανέτρεψες τον κόσμο και την ύπαρξή μου. Έδιωξες τα σύννεφα κι έφερες τον ήλιο. Οι κακοκαιρίες σταμάτησαν και τη θέση τους πήραν ουράνια τόξα και μέρες με χαμόγελα κι αισιοδοξία.

Γιατί ο έρωτας είναι καλοκαίρι κι εσύ δε θα μπορούσες να του μοιάζεις περισσότερο.

Συντάκτης: Βασιλική Κόντε
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη