Όλοι μας κάποτε ζήσαμε ή ακόμα ζούμε τον μεγάλο έρωτα. Με αυτόν/ην τον/την έναν/μία που ήρθε ξάφνου στη ζωή μας και της έδωσε ένα τελείως διαφορετικό νόημα. Που ήρθε και προσωποποίησε το τι θέλει ο καθένας μας να ζει στον ιδανικό έρωτα, αλλά και μας έδειξε ποιος είναι ο κατάλληλος σύντροφος για μας, ώστε να δημιουργήσουμε μια υγιής σχέση.
Πριν από αυτήν την «κεραυνοβόλα άφιξη» του ενός ατόμου στον δρόμο μας, όμως, συνήθως προ-υπήρξαν σχέσεις που δεν ευδοκίμησαν για κάποιον λόγο. Κάθε εμπόδιο για καλό, λένε, και σε αυτό θα συμφωνήσω. Σπάνιες φορές θα δούμε να επιβεβαιώνεται το μοτίβο ότι η πρώτη μας μεγάλη σχέση, θα είναι κι αυτή της ζωής μας, άλλωστε. Όπως και να έχει, πριν γνωρίσουμε αυτό το ένα και μοναδικό άτομο που άλλαξε όλη την κοσμοθεωρία μας, συναντήσαμε άλλους ανθρώπους που μας δίδαξαν κι από ένα ξεχωριστό μάθημα. Κάθε ιστορία, ένα «προσωπικό βίωμα» κι ένας κύκλος που κλείνει.
Πάμε να δούμε παρακάτω κάποιες προσωπικές ιστορίες ατόμων που τις μοιράστηκαν μαζί μας. Τι συνέβη άραγε στις ζωές αυτών των ανθρώπων και τι συνειδητοποίησαν μέχρι να έρθει ο ένας/μια και μοναδικός/η; Τα συμπεράσματα δικά σας.
Μας διηγείται η Ε.
« Αρραβωνιαστήκαμε μετά από 6 χρόνια σχέσης, μείναμε μαζί και σχεδιάζαμε να παντρευτούμε. Κι ενώ με μένα σχεδίαζε γάμο, είχε ήδη βρει την επόμενη. Με ώθησε στο να τον χωρίσω, δεν είχε τα κότσια ούτε να μου το πει, ούτε να μου πει να χωρίσουμε. Κι όταν κάποια στιγμή ένας κοινός γνωστός τον ρώτησε γιατί νοικιάσαμε μαζί σπίτι, ενώ είχε βρει την επόμενη σχέση, η απάντησή του ήταν ότι εγώ τον πίεσα. Και τι έμεινε; Ένας άσχημος χωρισμός όταν ο σύντροφός σου δεν έχει το σθένος να παραδεχτεί πως του τελείωσε, αλλά συνεχίζει να σε κοροϊδεύει. Ξεκάθαρα».
Μας περιγράφει η Σ.
« Κάναμε μαζί Πάσχα και την επόμενη ημέρα έφυγε για την τελευταία του σεζόν σε νησί, έτσι ώστε με την επιστροφή του να ζήσουμε μαζί. Σε μια εβδομάδα από την αναχώρησή του με διέγραψε από παντού, δε μου μιλούσε, δεν μπορούσα να επικοινωνήσω μαζί του. Μέχρι που μια μέρα, η κολλητή μου μού έστειλε τη φωτογραφία με τη νέα του σχέση. Αν με ρωτάτε, ακόμα αναρωτιέμαι αν χώρισα. Συμπέρασμα; Ο χειρότερος χωρισμός λοιπόν είναι όταν ο σύντροφος σου δε βάζει ένα τίμιο «τέλος» στη σχέση σας και δεν έχει ούτε καν την πρόθεση να σε αντιμετωπίσει κοιτώντας σε στα μάτια, λέγοντάς σου την αλήθεια. Αντίθετα, επιλέγει μεθόδους εξαφάνισης που πληγώνουν σε αφάνταστο σημείο το άλλο άτομο».
Μας εξομολογείται ο Δ.
« Είχε έρθει ένας φίλος από Πάτρα στη Θεσσαλονίκη, όπου και έμενα τότε, με την παρέα του για εκδρομή. Φυσικά και συναντηθήκαμε. Στην παρέα του ήταν κι εκείνη. Ερωτευτήκαμε κεραυνοβόλα. Τα φτιάξαμε το ίδιο βράδυ. Μετά από ενάμιση χρόνο σχέσης αποφασίσαμε να παντρευτούμε. Ήρθε Θεσσαλονίκη για να μείνουμε μαζί αλλά μάλλον στην πορεία το μετάνιωσε. Ήθελε να πάμε Πάτρα. Στο μεταξύ είχαμε αρραβωνιαστεί. Έφυγε, λοιπόν, πρώτη και το καλοκαίρι που θα ερχόταν θα κατέβαινα κι εγώ στην Πάτρα. Αφού είχα ανακαινίσει το σπίτι μου στη Θεσσαλονίκη, φτου κι από την αρχή. Ανακαίνιση άλλου σπιτιού στην Πάτρα τώρα. Με λεφτά από τη δουλειά μου για την οποία ντρεπόταν. Ήμουν και εξακολουθώ να είμαι αποθηκάριος σε σούπερ μάρκετ. Θυμάμαι ότι το Πάτρα-Θεσσαλονίκη το έκανα τότε να μοιάζει Λευκός Πύργος-πλατεία Αριστοτέλους. Ώρες να οδηγώ για να τη δω, έστω και λίγες ώρες από κοντά.
Λογάριαζα όμως χωρίς τον πατέρα της. Ποτέ του δε με χώνεψε. Βασικά, αυτός την έκανε να ντρέπεται για εμένα. Κι έκανε τα πάντα για να μας χωρίσει. Η κόρη του, όμως, ήταν επίσημα αρραβωνιασμένη. Έπρεπε να ακολουθήσει γάμος. Αφού της βρήκε τον αντικαταστάτη μου, όντας τυπικά ακόμα αρραβωνιασμένοι, εκείνη έδωσε λόγο με τον άλλον. Εκείνος πάλι, δεν ήξερε τίποτα και γιαυτό δεν τα έβαλα ποτέ μαζί του. Δεν έφταιγε σε κάτι. Και κάπως έτσι, άρχισε να απομακρύνεται. Κι ενώ ξεκίνησα να κατέβω για άλλη μια φορά Πάτρα ώστε να μιλήσουμε και να μάθω τι έχει συμβεί, τότε από το τηλέφωνο μου είπε και πως παντρεύεται, αλλά όχι εμένα. Και πως εμείς είχαμε τελειώσει. Πέρασα κατάθλιψη, ακούμπησα τον αλκοολισμό, ώσπου μια μέρα τα άφησα όλα πίσω. Χωρίς ψυχολόγους, χωρίς βοήθεια, χωρίς τίποτα. Και μετά ήρθε η γυναίκα μου. Που με αγάπησε, με ερωτεύτηκε, με αγαπάει και είναι ερωτευμένη μαζί μου, όπως είμαι και γι’ αυτό που είμαι. Και την αγαπάω και είμαι ερωτευμένος μαζί της, σε σημείο που να τη σκέφτομαι και να κλαίω από χαρά. Και κάναμε έναν πειρατικό γάμο που όσοι ήρθαν, έχουν να λένε πως θα τον θυμούνται για πάντα».
Μας λέει ο Ανώνυμος.
«Ήρθε για Πρωτοχρονιά κι ενώ ήταν όλα υπέροχα, μπήκε στο ΚΤΕΛ και μου είπε ότι θα ξαναέρθει σύντομα. Μετά από δύο ώρες, μου έστειλε μήνυμα να χωρίσουμε. Αιτία και αφορμή μια κακή δικαιολογία. Ένιωσα εντελώς κορόιδο, αφού με έκανε να αισθάνομαι ότι όλα είναι καλά και τελικά δεν είχε το θάρρος να με αντιμετωπίσει από κοντά, ενώ υποτίθεται ότι ήταν το άτομο που με έκανε και να εμπιστευτώ και να αφεθώ».
Όπως θα διαπιστώσατε, όλοι μας έχουμε περάσει από μια πολύ δύσκολη σχέση κι έναν ακόμα πιο δυνατό χωρισμό, που άλλους τους έκανε να μη θέλουν να ξαναερωτευτούν, άλλους να αναθεωρήσουν σκέψεις και την ίδια τους τη ζωή και άλλους να καταλήξουν να βρουν το άλλο τους μισό. Όλα είναι θέμα συγκυριών και αυτό που μένει είναι το πώς εμείς θα τις αντιμετωπίσουμε τελικά.
Ένα είναι το μόνο σίγουρο: πως ο έρωτας θα ξανά χτυπήσει την πόρτα. Το θέμα είναι να είμαστε μέσα και να θέλουμε να ανοίξουμε.
Συντάκτης: Μαριάννα Σεργάκη
