Υπάρχουν στιγμές που δε γράφονται στην ατζέντα, δεν προγραμματίζονται, δε συνοδεύονται από φωτογραφίες. Κι όμως, μένουν ανεξίτηλες για πάντα μέσα σου. Στιγμές που, χωρίς να το καταλάβεις, αλλάζουν κάτι βαθιά μέσα σου. Μία από αυτές – ίσως και η πιο δυνατή – είναι η πρώτη φορά που το παιδί σου σε κοιτάζει στα μάτια και σου λέει: σε αγαπώ. Είναι δύσκολο να περιγράψει κανείς με λόγια τι σημαίνει αυτή η στιγμή.
Από τη μέρα που γεννιέται το παιδί σου, του δίνεις τα πάντα: την προσοχή σου, την αγκαλιά σου, τον χρόνο σου, την ψυχή σου. Το φροντίζεις όταν είναι άρρωστο, το καθησυχάζεις όταν φοβάται, το κρατάς αγκαλιά όταν δεν μπορεί να κοιμηθεί. Και για πολύ καιρό, η επικοινωνία είναι χωρίς λόγια. Είναι βλέμματα, χαμόγελα, αγγίγματα. Η αγάπη εκφράζεται μέσα από τη σιωπή, μέσα από τις πράξεις.
Και έπειτα, έρχεται εκείνη η στιγμή. Μπορεί να είναι στη μέση μιας συνηθισμένης μέρας. Μπορεί να είναι ενώ παίζετε ή πριν κοιμηθεί. Χωρίς προειδοποίηση, σε κοιτάζει και λέει: «Σ’ αγαπώ μαμά» ή «Σ’ αγαπώ μπαμπά». Μία τόσο απλή φράση, κι όμως ο κόσμος ολόκληρος σταματά. Είναι σαν να παγώνει ο χρόνος. Σαν να κλείνουν για λίγο όλα τα άλλα και να μένετε μόνο εσείς οι δύο, μέσα σε αυτή τη φούσκα από αγάπη και νόημα.
Γιατί αυτή η λέξη δεν είναι απλώς λόγια. Είναι το αποτύπωμα όλων όσων έδωσες. Είναι η απόδειξη ότι το παιδί σου, με τον δικό του τρόπο, κατάλαβε. Κατάλαβε τι σημαίνει να σε αγαπούν και θέλει να στο δώσει πίσω. Με τα πρώτα του λόγια. Με την αθωότητα που μόνο ένα παιδί έχει. Χωρίς εγωισμό. Χωρίς προσδοκία ανταπόδοσης. Μόνο αγνή, καθαρή, βαθιά αγάπη.
Είναι εκείνη η στιγμή που συνειδητοποιείς πως η φράση «σ’ αγαπώ» δεν έχει την ίδια σημασία για όλους. Από έναν ενήλικα μπορεί να είναι συνηθισμένη, ειπωμένη από συνήθεια ή από ανάγκη. Από το παιδί σου όμως, είναι αλήθεια. Είναι φως. Είναι ένα μικρό θαύμα που γεννήθηκε μέσα στην καρδιά του και βγήκε από τα χείλη του για να σε αγκαλιάσει. Κι εσύ την κρατάς αυτή τη φράση σαν φυλαχτό. Την κουβαλάς μαζί σου για πάντα. Τη σκέφτεσαι σε δύσκολες μέρες. Τη θυμάσαι όταν το παιδί σου μεγαλώνει και δε σε χρειάζεται τόσο πια.
Είναι μία από εκείνες τις πρώτες λέξεις που δεν ξεχνιούνται ποτέ, γιατί δεν είναι απλώς μία φράση. Είναι ένα κομμάτι ζωής. Είναι η στιγμή που η αγάπη γίνεται ήχος. Η στιγμή που το παιδί σου σου επιστρέφει όλο τον κόσμο που του χάρισες.
Και αυτή η λέξη σ’ αγαπώ παύει να είναι απλά κάτι που λέγεται. Γίνεται κάτι που νιώθεται, κάτι που χαράσσεται βαθιά μέσα σου.
Κάτι που σε αλλάζει για πάντα.
Συντάκτης: Ηλιάννα Βασιλείου
