«Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι» λέει το Ευαγγέλιο κι ίσως να μην έχει και τόσο άδικο. Η ευφυΐα αντιμετωπίζεται από όλους μας ως ένα σημαντικό πλεονέκτημα όσων τη διαθέτουν, ναι, ωστόσο δεν είναι πάντα καλός συνοδοιπόρος. Θέλω να πω, πως υπάρχουν κάποια χαρακτηριστικά που παρουσιάζονται σε ευφυή άτομα, που ίσως να τους ταράζουν, να τους δυσκολεύουν στην καθημερινότητα.
Το να είσαι έξυπνος, θα μπορούσε κανείς να πει πως είναι κατάρα. Η υπερανάλυση σε καθετί που συμβαίνει, οι συχνές κι έντονες αγχωτικές συζητήσεις σε ερωτικό, αλλά κι επαγγελματικό πλαίσιο λόγω των υψηλών προσδοκιών του μυαλού σου, σε τρώνε. Κάθε μέρα πιο πολύ. Και μπορεί να σε αφήσουν μόνο. Να σε απομονώσουν. Γιατί δεν είναι πολλοί αυτοί που μπορούν σε αντέξουν, γιατί δεν είναι εύκολο να τους αντέξεις κι εσύ. Καταλήγουν μόνοι τους από επιλογή, χωρίς να πιστεύουν ότι είναι και σωστή.
Ξέρουν ότι η ευστροφία γεννά αμφιβολίες ενώ η ανοησία, βεβαιότητα! Και ίσως τελικά να είναι αυτός ο λόγος που αποχωρούν στη μοναχικότητα.
Η σιγουριά του ανόητου. Η αδυναμία του να τον αντιμετωπίσει. Γιατί ξέρει ότι ένας χαζός άνθρωπος ή δε θα αμφιβάλλει για τίποτε ή θα αμφιβάλλει για όλα. Γιατί η ευφυΐα έχει τα όριά της, αλλά η βλακεία δεν έχει αυτό το μειονέκτημα. Κι απορεί πώς γίνεται ένας ηλίθιος άνθρωπος να καταφέρνει να θεωρείται τόσο χρήσιμος.
Σε κάθε περίπτωση, η εφεύρεση του βλακόμετρου θα έλυνε πολλά απ’ τα τρέχοντα προβλήματα της ανθρωπότητας. Ο Αϊνστάιν, είχε τονίσει πως «Δύο πράγματα είναι άπειρα στον κόσμο: το σύμπαν κι η ανθρώπινη βλακεία» , αλλά για το πρώτο είχε εκφράσει τις αμφιβολίες του.
Βέβαια στην κουτοπονηριά τα πράγματα αλλάζουν. Η κουτοπονηριά είναι κάτι άλλο. Κάτι που δεν είναι εύκολο να προσπεράσει κανένα ευφυές άτομο όταν γίνεται αντιληπτή. Ακόμα κι αν κάτσει να αναλύσει ετυμολογικά αυτή τη λέξη και διακρίνει ποιο το άλφα και ποιο το βήτα συνθετικό, ωστόσο αυτή τη μορφή της ηλιθιότητας δεν μπορεί να την προσπεράσει με την ίδια ευκολία.
Υποτιμά τη νοημοσύνη σου στην προσπάθειά του να αναδειχθεί και καταλαβαίνεις ότι αυτό που σε ενοχλεί περισσότερο είναι η στάση του ανόητου να πατάει «επί πτωμάτων». Και σε αυτό το σημείο τα πράγματα δυσκολεύουν, γιατί προτιμάς να ασχοληθείς με οτιδήποτε άλλο ανιαρό σου έρχεται στο μυαλό πολύ περισσότερο απ’ το να του αφιερώσεις λίγο απ’ το χρόνο σου. Ωστόσο δεν το ελέγχεις και πέφτεις στην παγίδα.
Και ξέρεις γιατί είναι παγίδα, έτσι; Γιατί ακριβώς επειδή είναι χαζός, δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι έχεις αντιληφθεί την τάση του να σε κοροϊδέψει και συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο. Δεν είναι τρομερό; Στο τέλος βέβαια, εξαντλείσαι κι ορκίζεσαι να μην ξανασχοληθείς. Μαλώνεις τον εαυτό σου που ταράχτηκε, ακόμη κ αν είσαι σίγουρος ότι θα αυτό θα ξανασυμβεί.
Το μόνο σίγουρο, όμως, είναι πως ο έξυπνος άνθρωπος αντιλαμβάνεται, συνειδητοποιεί και πράττει έχοντας πλήρη εικόνα της κατάστασης. Καταλαβαίνει πως δεν είναι κακό να είναι κάποιος ανόητος. Το κακό είναι το ίδιο άτομο να θέλει να το παίξει έξυπνος. Φυσικά και το αντιλαμβάνεται, φυσικά και δεν τον αποτρέπει από αυτήν την τάση του, γιατί γνωρίζει ότι μεγαλύτερος ηλίθιος από αυτόν που παριστάνει πως τα ξέρει όλα, είναι αυτός που ασχολείται και διαφωνεί μαζί του!
Ο χρόνος του είναι καταμερισμένος ανάλογα με τη διάθεσή του και μέσα σε αυτήν την πίτα έχει χωρέσει και τους λιγότερο ευφυείς. Γιατί κι αυτοί τον χαλαρώνουν. Τον χαλαρώνει η οπτική τους. Και τους ζηλεύει λίγο. Απολαμβάνει την επιφάνεια που επικρατεί στη σκέψη τους και χαμογελάει με τους προβληματισμούς τους. Αυτούς, ίσως να τους αγαπάει λίγο περισσότερο.
Δεν είναι κακό να είσαι ανόητος. Ούτε αντίστοιχα να είσαι έξυπνος. Το κακό είναι να το παίζεις κάτι που δεν είσαι. Να παριστάνεις κάποιον που θα ήθελες να είσαι. Καλύτερα λοιπόν θα ήταν να προσπαθήσεις να γίνεις αυτό που θαυμάζεις, κι άφησε θεατρινισμούς και δηθενιές για να τις εφαρμόσεις σε κάποιο άλλον.
Κράτα απ’ το μυαλό που έχεις δίπλα σου όσα περισσότερα μπορείς γιατί ακόμα και αν τώρα μπορεί να σου φανούν άχρηστα, θα τα βρεις μπροστά σου.
Επιμέλεια Κειμένου Ιωάννας Καμπουρίδου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Ιωάννα Καμπουρίδου
