Υπάρχουν σχέσεις που είναι κάτι παραπάνω από αίματος, είναι σχέσεις ανιδιοτελούς αγάπης, είναι δέσιμο, νοιάξιμο και προσφορά. Η σχέση με τη γιαγιά μας είναι μία απ’ αυτές. Όσο αντικειμενικά και να θελήσεις να παρουσιάσεις αυτήν τη σχέση, δεν μπορείς να μην εκθειάσεις αυτόν τον άνθρωπο, που σου έχει και της έχεις τρελή αδυναμία.
Είναι εκείνη που απ’ την πρώτη στιγμή που γεννήθηκες ήταν στο προσκέφαλο της μαμάς σου κι από εκείνη τη στιγμή έχει αναλάβει, χωρίς να της ζητηθεί, το ρόλο του φύλακα αγγέλου σου, της αναπληρωματικής μαμάς σου και της παντοτινής υποστηρίκτριας των αποφάσεών σου, σωστών και λανθασμένων. Αυτή είναι η μοναδική γιαγιά μας. Τι να πρωτογράψουμε γι’ αυτήν!
Δεν έχει δοθεί εξήγηση ακόμη πώς τα καταφέρνει πάντα κι είναι ο πρώτος άνθρωπος που θα σε πάρει τηλέφωνο μόλις ξυπνήσεις. Ούτε νωρίτερα για να σε ξυπνήσει, αλλά ούτε κι αφού μιλήσεις με κάποιον άλλον. Και ξέρετε κάτι; Γίνεται συνήθεια αυτό το τηλεφώνημα και μάλιστα λατρεμένη, τόσο που αν κάποια μέρα δε μας πάρει ανησυχούμε, μήπως έπαθε κάτι.
Κι είναι από εκείνα τα τηλεφωνήματα που γίνονται καθαρά και μόνο από αγάπη. Οι ερωτήσεις είναι απλές και ξεκάθαρες κι αφορούν εσένα και την καθημερινότητά σου. «Τι κάνεις παιδί μου; Έφαγες; Τι θα μαγειρέψεις σήμερα; Να ξεκουράζεσαι και λίγο, να κάνεις καμιά βόλτα» και ξέρεις πάντα ότι θα κλείσουν με τον ίδιο τρόπο: «Να προσέχεις αγάπη μου, σ’ αγαπάμε. Φιλάκια απ’ τον παππού».
Αυτό το τηλεφώνημα βρίθει από αγάπη, εκείνη χωρίς φανφάρες κι επιδειξιομανία. Φανερώνει άνθρωπο δικό σου, εκείνον που είσαι αναπόσπαστο κομμάτι της γονιδιακής συνέχειάς του και της ευτυχίας της καρδιάς του. Είσαι αίμα απ’ το αίμα της και σε πονάει περισσότερο απ’ το παιδί της. Απ’ τη στιγμή που ήρθες στον κόσμο η ζωή της απέκτησε άλλο νόημα και το μόνο που αποζητά είναι η ευτυχία σου. Η δική σου ευτυχία είναι κι η δική της.
Η γιαγιά είναι ένας ιδιαίτερος άνθρωπος στη ζωή μας. Είναι τόσο εύκολο να μιλήσουμε μαζί της και να της ανοιχτούμε περισσότερο απ’ ότι στους γονείς μας. Είναι εκείνη που μπορεί ν’ ανήκει σε μια άλλη εποχή, αλλά για να μιλήσει μαζί μας κάνει προσπάθεια να μάθει τη νέα τεχνολογία.
Είναι εκείνη που πάντα την ενδιαφέρει να μην είμαστε νηστικοί. Και ξέρετε κάτι, μην την κατηγορείτε, γιατί η γενιά της γιαγιάς μας πέρασε δύσκολα χρόνια, φτώχεια και πείνα κι όλη αυτή η στέρηση είχε σαν αποτέλεσμα να μεγαλώσουμε ως καλομαθημένα παιδιά. Δε μας έλειψε τίποτα, κι αν μας έλειπε κάτι η γιαγιά ήταν πάντα εκεί για να μας το δώσει.
Άλλωστε, οι τηγανιτές πατάτες της γιαγιάς κι οι αυγοφέτες που μας έκανε όταν ήμασταν μικροί, έχουν χαραχθεί στη μνήμη μας. Ακόμη και σήμερα, πρώτη θα ετοιμάσει το δεματάκι και μετά θα ρωτήσει τη μαμά μας, αν θα μας στείλει κι αυτή κάτι. Είναι ο άνθρωπος που θα σε ξελασπώσει όταν χρειάζεσαι παραπάνω χρήματα και ντρέπεσαι να ζητήσεις απ’ τους γονείς σου.
Είναι εκείνη που όταν πηγαίνεις στο χωριό ή στην πόλη σου να την επισκεφτείς, θα ετοιμάσει το φαγητό που σου αρέσει και χίλια δυο άλλα για να σ’ ευχαριστήσει. Μόνο και μόνο απ’ τη χαρά της που σε βλέπει. Τι πιο όμορφο απ’ αυτό;
Και φυσικά είναι η πρώτη που μόλις της πεις ότι δε νιώθεις καλά, θα σε ξεματιάσει στο πι και φι, θα βάλει και καμιά θεία σου να σε ξεματιάσει κι αυτή κι αφού βγάλει πόρισμα, θα σε πάρει να στο ανακοινώσει. Να ξέρεις, αν θα πάρεις παυσίπονο ή όχι.
Όσο μεγαλώνει γίνεται λίγο γκρινιάρα, γιατί της λείπεις πολύ. Σε είχε συνηθίσει βλέπεις να τραβάς την ποδιά της ή να παίζεις στην αυλή της και της κακοφαίνεται που δε σε βλέπει συχνά. Αλλά διεκδικεί ακόμη κάθε μέρα λίγα λεπτά σου, γιατί σ’ αγαπά και στο δείχνει. Μην την αγνοείς, ο χρόνος πλέον είναι αντικειμενικά εχθρός σου.
Η γιαγιά είναι ένας άνθρωπος που μας μεγάλωσε. Είναι δίπλα μας απ’ την παιδική μας ηλικία στις καλές και στις δύσκολές μας στιγμές. Είναι μια αγκαλιά γεμάτη αγάπη και δόσιμο άνευ όρων, είναι μια φωνή βραχνή και τρυφερή κι ένα χαμόγελο εγκάρδιο, που δεν μπορείς να της αρνηθείς τίποτα. Αξίζει μόνο την αγάπη σου και την προσοχή σου. Μην τη στενοχωρείς, αυτή χαίρεται μόνο που υπάρχεις, ζει για να σ’ ακούει.
Όποιος έχει μεγαλώσει σε σπίτι με τους παππούδες του γνωρίζει πόσο σημαντική είναι αυτή η σχέση. Η γιαγιά μας είναι ένας πραγματικός θησαυρός κι είμαστε τυχεροί όλοι εμείς που την έχουμε στη ζωή μας, να την ομορφαίνει με στιγμές γεμάτες αγάπη. Να την αγαπάτε και να της το λέτε συχνά. Μετά απ’ όλα όσα έχει κάνει για εσάς το αξίζει, δε νομίζετε;
Συντάκτης: Αναστασία Νάννου
