Όταν ο άνθρωπός σου δε βρίσκεται πλάι σου, να ξυπνάει και να κοιμάται μαζί σου, μαθαίνεις να ζεις με μια μόνιμη λαχτάρα. Μια δίψα που ικανοποιείται για λίγο μόνο, όταν συναντιέστε, και φουντώνει κάθε που φεύγει μακριά σου. Μπορεί ένα επαγγελματικό ταξίδι, μια μετάθεση σε γραφείο του εξωτερικού, ένα μπαρκάρισμα για τους ναυτικούς σε θάλασσες μακρινές, μια οικογενειακή υποχρέωση κι ένα σωρό άλλοι λόγοι, να είναι εκείνοι που σας κάνουν να λείπετε ο ένας από το σώμα του άλλου.

Ανάλογα τη φάση στην οποία βρίσκεστε, θα περάσετε από πολλά στάδια και σίγουρα θα υπάρξουν στιγμές που θα φρικάρεις και θα νιώθεις πως δε θα τα καταφέρεις ώσπου να γυρίσει. Θλίψη, οργή παράπονο και κάθε λογής συναισθήματα θα σε κατακλύσουν, αλλά όλα αξίζουν όταν γνωρίζεις τον λόγο για τον οποίο παλεύεις. Κάπως έτσι, όλα όσα θέλουν να κάνουν τα χέρια και τα χείλη σου, θα γίνονται λέξεις περιγραφικές και πολλά υποσχόμενες που θα στέλνεις με τη λαχτάρα εκείνη την άσβεστη. Κι όσο ο καιρός πλησιάζει, τόσο δε θα κρατιέστε κι οι δύο, ώσπου να ξαναβρεθείτε και να τα πείτε όλα από κοντά. Κι όταν μάθεις πως έρχεται, θα βάλεις μπρος να γίνεις η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου. Θα κάνεις τα μπoτέ σου, θα δημιουργήσεις ατμόσφαιρα μαγική κι ας περιμένεις να έρθει μεσημέρι, θα βάλεις τα ομορφότερά σου ρούχα και θα ετοιμάσεις το σώμα σου, σαν να προσμένει τη μεγαλύτερη γιορτή.

Κι όταν έρθει πια, κι έχεις απέναντί σου το αντικείμενο του πόθου σου, τον άνθρωπο που ονειρευόσουν ακόμη και στον ξύπνιο σου τόσο καιρό, το άτομο που έχετε εξερευνήσει μαζί το κρεβάτι και κάθε έπιπλο του σπιτιού σου, νιώθεις σαν να αντικρίζετε ο ένας τον άλλον για πρώτη φορά. Ντρέπεσαι, νιώθεις αμήχανα, έχεις μια γλυκιά συστολή, σαν τότε που πήγαινες να δώσεις το πρώτο σου φιλί. Είναι σχεδόν σαν να συναντάς από κοντά κάποιον για πρώτη φορά, ενώ τσατάρετε για μήνες. Κάποιον που ταυτόχρονα ξέρεις πολύ και καθόλου.

Και τότε, στο πρώτο άγγιγμα, θυμάται το σώμα πως αυτός ο άνθρωπος είναι κάποιος που εμπιστεύεσαι κι αποτελεί αυτό ειδοποιό διαφορά ανάμεσα στον άνθρωπο μας και σε  κάποιον που γνωρίσαμε πριν λίγο καιρό. Απενεργοποιεί τότε ό,τι σε αγχώνει, εξωτερικά ερεθίσματα κι εσωτερικά κολλήματα, μέχρι η προσοχή του ενός να είναι ολόκληρη πάνω στον άλλο. Πλησιάζει ο πιο τολμηρός, ο πιο πεινασμένος, ο ένας που κατάφερε να νικήσει το τρακ για χάρη του άλλου. Και μόλις τα φιλιά ξεκινήσουν, μόλις το δέρμα αγγίξει δέρμα, μόλις οι ματιές ενωθούν βαθιά, μόλις τα δάχτυλα αρχίσουν να εξερευνούν, τότε ξέρεις. Ξέρεις πως δεν υπάρχει τίποτα πιο ιερό από τα σώματά σας που σμίγουν μετά από καιρό και χαίρονται το ένα το άλλο.

Τα προκαταρκτικά παιχνίδια ίσως σας βοηθήσουν παραπάνω μέχρι το σώμα να ξυπνήσει και να πάρει τη σκυτάλη η εμπειρία και η οικειότητα. Επίσης, ίσως εκείνη την πρώτη φορά (ξανά), να έχετε ανάγκη στάσεις με οπτική επαφή. Τα σώματα θα πλέκονται και θα χορεύουν τον δικό τους μοναδικό χορό, όσο δε θα παίρνετε ο ένας τα μάτια του από τον άλλο. Κι όταν αφεθείτε δε θα χρειάζεται να θυμάστε λέξη απ’ όσα διαβάσατε, κουβέντα απ’ όσα συζητήσατε. Είστε μόνο εσείς κι ο οργ@σμός ένα βήμα πιο εκεί. Σύντομα, θα είστε ξέπνοοι.

Συντάκτης: Ελένη Μανταδάκη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου