«Το ροζ είναι για τα κορίτσια», «εμένα μου αρέσει το ροζ και δεν είμαι κορίτσι», «τα χρώματα είναι για όλους και ο καθένας διαλέγει όποιο χρώμα του αρέσει». Αυτή είναι μια συζήτηση που ίσως έχουμε κάνει πολλές φορές. Ίσως ακούσαμε κάποιους να λένε αυτά τα λόγια. Στο σχολείο, στις κούνιες, στο σουπερμάρκετ, στα μαγαζιά και κυρίως όταν είναι να διαλέξουμε κάποιο αντικείμενο που έχει στερεοτυπικά αποκτήσει έμφυλο χρώμα. Η απάντηση μπορεί να διαφέρει φυσικά. «Το ροζ είναι κοριτσίστικο, δεν είναι για σένα». Κάποιοι ίσως απαντήσουν έτσι. Κάποιοι άλλοι όμως θα απαντήσουν ότι τα χρώματα είναι για όλους.
Το κοριτσίστικο και το αγορίστικο είναι κατηγοριοποίηση που μας ακολουθεί. Οι άνθρωποι σήμερα όμως μπορούν να καταλάβουν τι προβλήματα κρύβει αυτή η ταμπέλα. Φυσικά αυτό επεκτείνεται σε παιχνίδια, σε δραστηριότητες, σε επαγγέλματα, σε όνειρα, σε επιλογές και τελικά στη ζωή μας. Ας δούμε μικρές αλλαγές που μπορούν να γεννήσουν ανθρώπους πιο ελεύθερους.
1. Τα χρώματα είναι για όλους
Τα χρώματα είναι για όλους, αγοράζω αυτό που μου αρέσει, γράφω με κόκκινο ή ροζ μολύβι στο σχολείο, διαλέγω σχέδια από τους ήρωες που μου αρέσουν, δε σκέφτομαι εάν είναι αγόρι ή κορίτσι.
2. Τα παιχνίδια δεν έχουν φύλο
Στα καταστήματα παιχνιδιών υπάρχει κατηγοριοποίηση σε όροφο για αγόρια, σε όροφο για κορίτσια. Ίσως εάν τα καταστήματα παιχνιδιών σκεφτόντουσαν μια κοινή δομή, με κατηγορίες παιχνιδιών ανά περιεχόμενο και όχι ανά φύλο, τότε ίσως παρατηρούσαμε, ότι θα αγοράζονταν περισσότερες σκούπες, ηλεκτρικές κουζίνες και κουκλάκια μωρά από τα αγόρια. Τα πρώτα αντικείμενα που θα πρέπει να αγοράζονται στα αγόρια θα έπρεπε να είναι μωρά. Οι μελλοντικοί μπαμπάδες θα πρέπει να έρθουν σε επαφή με τα μωρά, να μην τα φοβούνται. Δεν είναι μόνο για κορίτσια οι κούκλες.
3. Θέλω να μάθω ποδόσφαιρο/Θέλω να κάνω μπαλέτο
Οι δραστηριότητες που επιλέγουμε για τα παιδιά μας, θα πρέπει να ακολουθούν τα ενδιαφέροντά τους και όχι το φύλο τους. Φυσικά και χορός για τα αγόρια- κριτήριο είναι η αγάπη και το πάθος για το αντικείμενο κι όχι η ταμπέλα που το ακολουθεί. Ποδόσφαιρο για τα κορίτσια ή πολεμικές τέχνες. Όχι για να προστατευθούν, αλλά γιατί τους αρέσει και είναι κοντά στις δεξιότητές τους.
4. Η αγάπη έχει πολλά πρόσωπα
«Ποιον θα παντρευτώ;» «Θα παντρευτείς όποιον αγαπάς». Σιωπή μετά. «Δηλαδή μπορώ να παντρευτώ όποιον θέλω;» « Όχι όποιον θέλεις, όποιον θέλεις και σε θέλει, όποιον αγαπάς και σ’ αγαπάει». Εκεί το παιδί ξέρει και καταλαβαίνει ότι υπάρχουν πολλές μορφές αγάπης, πολλοί και διαφορετικοί συνδυασμοί και συναίνεση επίσης. Ίσως σας ρωτήσει με παραδείγματα, σας πει ονόματα από φίλους και φίλες, συμμαθητές και συμμαθήτριες. Η σταθερή απάντηση είναι όποιον αγαπάς και σ’ αγαπάει. Η αγάπη είναι για όλους.
5. Το επάγγελμα που σου αρέσει και σου ταιριάζει
Μια συχνή ταμπέλα κατηγοριοποίησης είναι τα επαγγέλματα, επαγγέλματα που διακρίνονται αναλόγως του φύλου κι όχι των δυνατοτήτων. Ας προβάλλουμε βιογραφίες και ιστορίες ανθρώπων που έκαναν τα όνειρά τους πραγματικότητα και δεν παγιδεύτηκαν σε ταμπέλες.
6. Το κλάμα δεν είναι ντροπή
Φυσικά και κλαίμε όλοι γιατί είμαστε άνθρωποι και είναι στις λειτουργίες του οργανισμού μας. Όταν πονάμε πολύ, όταν στεναχωρηθούμε, όταν χάσουμε έναν δικό μας άνθρωπο, όταν μας αδικούν, όταν έχουμε νεύρα, όταν θυμηθούμε κάτι θετικό ή αρνητικό. Κοινές αντιδράσεις γιατί έχουμε κοινές ρυθμίσεις και λειτουργίες. Είμαστε άνθρωποι. Εάν νιώσουμε ότι θα κλάψουμε, θα κλάψουμε. Εάν θέλουμε να κρατηθούμε, θα κρατηθούμε για άλλους λόγους, όχι επειδή «είμαστε άντρες κι οι άντρες δεν κλαίνε». « Είμαστε άνθρωποι και οι άνθρωποι κλαίνε».
7. Σκέφτομαι τον άνθρωπο κι όχι το φύλο του
Μια βασική αλλαγή στη σκέψη της δική μας και κατ’ επέκταση στον τρόπο που εκφραζόμαστε κι απαντάμε στις απορίες των παιδιών μας, των μαθητών μας, των γονιών μας, των φίλων μας και γενικότερα του μικρόκοσμού μας, είναι να βλέπουμε τον άνθρωπο κι όχι το φύλο του. Να προσπαθούμε να βλέπουμε την ουσία κι όχι τις δικές μας ερμηνείες, προσδοκίες και αντιλήψεις να προβάλλονται πάνω στους άλλους. Βλέπω τον άνθρωπο.
8. Η αγάπη είναι ελευθερία
Η αγάπη είναι ελευθερία. Πόσες φορές το έχουμε ακούσει, αλλά δεν το εφαρμόζουμε είναι δύσκολο κι απαιτεί εσωτερική εργασία. Δεν αγαπάς κάποιον αν τον εξαναγκάζεις, αν τον κακοποιείς, αν επεμβαίνεις στις αποφάσεις του και τις επιλογές του, αν απαιτείς να ακολουθεί το δικό σου mindset.
9. Κάνω λάθος και ζητάω συγγνώμη
Η συγγνώμη επίσης δεν έχει φύλο. Όταν κάνω λάθος ζητάω συγγνώμη και προσπαθώ να βελτιωθώ, μπορεί να μην είμαι απόλυτα έτοιμος, αλλά εάν καταλάβω ότι η συγγνώμη δεν είναι για κάποιους, αλλά για όλους, έχει γίνει ένα σημαντικό βήμα μέσα μου, αλλά και σε όσους συναναστρέφομαι. Φυσικά και στα παιδιά μου.
10. Πολλές αγκαλιές
Αγκαλιάζουμε και δείχνουμε την αγάπη και την τρυφερότητα. Οι πατεράδες αγκαλιάζουν τα παιδιά τους, αγκαλιάζουν τον άνθρωπο που αγαπάνε κι είναι οικογένειά τους. Όλοι όσοι αγαπιούνται αγκαλιάζονται, οι μητέρες αγκαλιάζουν τα παιδιά τους, τα αδέρφια αγκαλιάζουν τ’ αδέρφια τους. Η αγκαλιά είναι καταφύγιο και θεραπεία. Δεν είναι πολυτέλεια, δεν είναι μόνο για κάποιους. Είναι για όλους.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Αιμιλία Λυμπέρη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
