Το μόνο σίγουρο είναι η αλλαγή, «τα πάντα ρει, πάντα χωρεί κι ουδέν μένει» λέει ο Ηράκλειτος και είναι αλήθεια. Όλα είναι ρευστά, κινούνται, κάθε δευτερόλεπτο όλα αλλάζουν, το μόνο σίγουρα είναι η στιγμή που ζούμε. Τα υπόλοιπα είναι μεταβλητά, άγνωστα κι επερχόμενα. Δεν έχουμε πρόσβαση.
Το ερώτημα είναι, τελικά σε έναν κόσμο και μια πραγματικότητα που αλλάζει κάθε δευτερόλεπτο, εμείς μένουμε ακίνητοι, αμετάβλητοι; Αλλάζει κανείς πραγματικά; Μπορεί τελικά ν’ αλλάξει κανείς; Άραγε μια δεύτερη ευκαιρία, μια τάση αυτοκριτικής, ένα σημαντικό γεγονός, ένα ορόσημο, μπορεί να αποτελέσει την αφετηρία για να αρχίσει η θέση μας μέσα στη ροή του ποταμού να μεταβάλλεται απειροελάχιστα; Κι αυτή η απειροελάχιστη μετακίνηση, σε βάθος χρόνου μας μεταφέρει σ’ ένα άλλο τελείως σημείο από αυτό το οποίο θα καταλήγαμε εάν δεν κάναμε την προσπάθεια να μετακινηθούμε; Φιλοσοφικά ερωτήματα, αλλά εάν τα δούμε πρακτικά, έχουν μεγάλη σημασία για την καθημερινή ζωή μας καθώς το πολύ σημαντικό σε όλη αυτή την υπόθεση είναι η μεταβολή και η δύναμη της αλλαγής.
Το δύσκολο είναι να κάνουμε το μικρό βήμα, να κολυμπήσουμε λίγο πιο εκεί, να κουνηθούμε από την παθητική θέση μέσα στα νερά του ποταμού, τα οποία μας παρασύρουν. Αυτή η μικρή μεταβολή της κατεύθυνσης θα μας πάει τελείως αλλού, συγκριτικά με τη ροή του ποταμού της ζωής μας, η οποία μας παρασύρει με ορμή προς τα μπρος. Η σκέψη του Ηράκλειτου δείχνει τη μόνιμη μεταβλητότητα του κόσμου, όταν παρομοιάζει την πραγματικότητα με τη ροή του ποταμού και την ορμή που παρασύρει τα πάντα. Όποιος μπει μέσα στο ποτάμι, ποτέ δε θα αντιμετωπίσει την ίδια συνθήκη στα νερά του ποταμού. Δεν μπορεί να διασχίσει κανείς τον ποταμό και τα νερά του ποταμού δύο φορές και να είναι ίδια. Κάθε φορά θα είναι διαφορετικά τα νερά, η ορμή, αλλά και το τι κουβαλάει μαζί και παρασύρει.
Στο ερώτημα λοιπόν εάν μπορεί να αλλάξει κανείς η απάντηση είναι φυσικά ναι. Κάθε νέο επερχόμενο δευτερόλεπτο είναι μια ενεργή ευκαιρία για αλλαγή κατεύθυνσης, για μια κίνηση μέσα στην ορμή του ποταμού, για μια βουτιά ή μια προσπάθεια για ύπτιο ή λίγο ελεύθερο, μια γερή προσπάθεια να κουνήσουμε δυνατά τα πόδια ή τα χέρια μας, να κολυμπήσουμε λιγάκι πιο εκεί. Άλλες φορές τα νερά του ποταμού θα είναι ήσυχα και η ορμή πιο χαλαρή. Τότε θα μπορέσουμε να κολυμπήσουμε λίγο καλύτερα και ν’ αλλάξουμε ακόμα περισσότερο τη θέση μας. Άλλες φορές η δύναμη και η ορμή της κοίτης θα μας παρασύρει και δεν προλαβαίνουμε να δούμε καλά καλά που βρισκόμαστε. Θα βυθιζόμαστε και θα επιπλέουμε. Εκεί, εάν κάνουμε μια μικρή, αλλά τόσο σημαντική προσπάθεια εκεί εάν κρατήσουμε καλά την ανάσα μας και δούμε πού είναι η κατεύθυνση του ποταμού, ενώ είμαστε μέσα σε αυτόν, ίσως μπορέσουμε να φτάσουμε με επιτυχία στο τέρμα, στη θάλασσα, να αποφύγουμε την πρόσκρουση με κάποιο αντικείμενο, να μην βγούμε νωρίτερα στη στεριά από ό,τι πρέπει.
Ο στόχος είναι η θάλασσα, εκεί πρέπει να πάμε. Στην απέραντη και γαλήνια θάλασσα. Όμως να θυμόμαστε και να κρατάμε καλά στο μυαλό μας ότι κάθε δευτερόλεπτο είναι μια ενεργή ευκαιρία για αλλαγή. Κάθε είδους αλλαγή, μέσα μας, στην εμφάνισή μας, στα κιλά μας, στις επιλογές μας, στους ανθρώπους που μας περιβάλλουν, στα όνειρα και στις προσδοκίες μας. Κάθε ενεργή ευκαιρία θα μας πάει στην επόμενη ενεργή ευκαιρία και στην επόμενη κι έτσι, θα βρεθούμε σε ένα νέο τελείως σημείο από εκεί που ξεκινήσαμε να εντοπίζουμε τις ενεργές ευκαιρίες. Ακολουθούμε κι αλλάζουμε- πάμε αλλού.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι αλλάζουμε. Το αληθινό ερώτημα είναι σε τι ακριβώς θα αλλάξουμε και τι είναι αυτό το οποίο θα μεταμορφωθούμε στο τέλος. Αυτό είναι πραγματικά στο δικό μας χέρι και στο πόσο δυνατά θα προσπαθήσουμε να χρησιμοποιήσουμε τις δυνάμεις μας. Κολύμπι, προσανατολισμός, επιλογές, παρατήρηση, σωστή στιγμή, αξιοποίηση της κάθε ενεργής ευκαιρίας. Συνεχής προσπάθεια και να μπροστά κάτι φαίνεται. Μακάρι να είναι η θάλασσα.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Αιμιλία Λυμπέρη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
