Όσο κι αν καταβάλατε αμοιβαίες προσπάθειες να κρυφτείτε απ’ τα αδιάκριτα βλέμματα του κόσμου και να το παίξετε σοβαροί, ώστε να περάσετε απαρατήρητοι μέσα στο πλήθος, δεν πέτυχε κι ούτε και θα πετύχει. Ο έρωτας πάντα θα γυρίζει κεφάλια στο πέρασμά του.

Εξάλλου, το ακούς συχνά. Ο έρωτας κι ο βήχας δεν κρύβονται, λένε. Και για τον βήχα όλο και κάτι μπορείς να κάνεις, θα πάρεις σιρόπι και καραμέλες, για τον έρωτα όμως; Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα, παρά μόνο να τον απολαύσεις. Γι’ αυτό αφέσου και παραδώσου σ’ όλα τα τρανταχτά συμπτώματα αυτής της αρρώστιας. Γιατί κι η καψούρα αρρώστια είναι και μάλιστα δεν τη σώζει καμία αντιβίωση -ίσως μόνο μια απομυθοποίηση. Ακόμα, όμως, δε θες να σου περάσει.

Και γιατί να θες; Κοίτα γύρω σου. Άνθρωποι στην πλειοψηφία τους σκυθρωποί, χαμένοι στις υποχρεώσεις τους, απορροφημένοι στην καθημερινή τους ρουτίνα, ξέχασαν τον έρωτα -είτε γιατί δεν είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν, είτε γιατί δείλιασαν να τον ζήσουν, είτε γιατί ωρίμασε κι έγινε πια αγάπη. Δεν έχει σημασία όμως τι έκαναν αυτοί, αν δέχτηκαν τον έρωτα και τον τίμησαν ή αν τον παραμέρισαν για τον οποιοδήποτε λόγο.

Έτσι κι αλλιώς, ο έρωτας είναι στιγμές κι αυτές δεν κρατάνε για όλους το ίδιο και για κανέναν για πάντα. Κοίτα, όμως, κι εσένα και μετά κοίτα και το χέρι του ανθρώπου που σε κρατάει. Είστε πιασμένοι, προχωράτε κολλητά. Σταματάτε τη διαδρομή σας για ένα φιλί, μια ματιά, μια αγκαλιά. Τραβάτε τα βλέμματα. Δεν είστε πια δυο απλοί άνθρωποι. Είστε δύο άνθρωποι ερωτευμένοι κι αυτό σας κάνει σπάνιους, ξεχωριστούς, σας κάνει θέαμα∙ από ‘κείνα που κοντοστέκεσαι για να θαυμάσεις.

Είστε πια δύο πλάσματα τυχερά, γιατί μέσα σε εκατομμύρια άλλους γνωριστήκατε και δεθήκατε. Γιατί ό,τι ιστορία, μυθολογία, θεωρία και φιλοσοφία είχατε ακούσει και διαβάσει για τον έρωτα και μέχρι τώρα δεν κατανοούσατε, αποτυπώθηκε στα μάτια ενός ανθρώπου κι η απάντηση σε όλα σας τα ερωτηματικά ήρθε από μόνη της. Ο έρωτας σας επέλεξε και σας προκαλεί να τον ζήσετε. Γιατί, λοιπόν, να κρύβεις κάτι που πολλοί θα ζήλευαν και λίγοι θα κατάφερναν να το αισθανθούν όπως πραγματικά του αξίζει;

Ζήσε τα όλα έντονα σε αυτόν τον έρωτα. Αγκάλιαζε το ταίρι σου πολύ, φίλα το ακόμα πιο πολύ. Πρόσεχέ το, απολάμβανε το σεξ μαζί του, μοιράσου οργασμούς και γέλια. Κάνε ταξίδια και φτιάξε όσο πιο πολλές αναμνήσεις μπορείς μαζί του. Κράτα τον στη ζωή σου όσο πιο πολύ αντέχεις κι αντέχει.

Τι κι αν χάσατε το λεωφορείο γιατί πειράζατε ο ένας τον άλλον στη στάση, τι κι αν σας σχολίαζαν στην ουρά για το ταμείο γιατί κρατούσατε συνέχεια ο ένας το χέρι του άλλου, τι κι αν ψιθύριζαν οι περαστικοί επειδή μοιραστήκατε ένα φιλί στη μέση του δρόμου, εσείς το νιώσατε και το κάνατε και ευχαρίστως θα το επαναλαμβάνατε κι αυτό έχει σημασία.

Τα μάτια του κόσμου θα δουν λίγα αλλά πάντα θα κατακρίνουν περισσότερα από όσα είδαν. Ο έρωτας, όμως, ποτέ δεν έδωσε δικαιώματα, ποτέ δεν έγινε κι ούτε θα γίνει κατακριτέος. Ποιος θα σε κατηγορήσει γιατί ερωτεύτηκες ή γιατί εκδήλωσες τον έρωτά σου; Ποτέ και κανείς.

Γι’ αυτό αφέσου στο συναίσθημα, ζήσε το στο έπακρο, τσαλακώσου γι’ αυτό, κάνε τρέλες για αυτόν που λαχταράς και την επόμενη φορά που θα προσπαθήσεις να ‘σαι διακριτικός με το ταίρι σου θυμήσου ότι ο έρωτας είναι φωτιά που καίει κι όπως όλες οι φωτιές κάποτε θα σβήσει κι από αυτή θα μείνει μόνο στάχτη και κάτι αποκαΐδια. Γι’ αυτό κοίτα να χαρείς τη λάμψη και την κάθε σπίθα της.

 

Συντάκτης: Ειρήνη Καμπανού
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη