Όλοι έχετε υπάρξει ερωτευμένοι μ’ έναν Γιώργο, μια Μαρία. Έχετε κλάψει για έναν Χρήστο, μια Κατερίνα. Έχετε αγαπήσει έναν Γιάννη, μια Ελένη. Κάποιοι από ‘σας μάλιστα είναι ερωτευμένοι με τον Γιώργο, τη Μαρία, ενώ κλαίνε για τον Χρήστο, την Κατερίνα και ταυτόχρονα αγαπάνε τον Γιάννη και την Ελένη. Γι’ άλλον κλαίνε, αλλού κοιμούνται, μ’ άλλον αγκαλιά θέλουν να βρεθούνε.
Δεν είναι αναποφάσιστοι. Δεν είναι πλεονέκτες. Είναι ανασφαλείς μαϊμούδες με περικεφαλαία. Πάσχουν απ’ το σύνδρομο της μαϊμούς. Φανταστείτε μια μαϊμού. Η μαϊμού, για να πηδήξει από ένα κλαδί σ’ ένα άλλο πρέπει αρχικά να έχει αφήσει τουλάχιστον το ένα απ’ τα δυο χέρια ελεύθερο για να μπορέσει να πραγματοποιήσει το άλμα, σίγουρη πως δε θα πέσει.
Αυτοί τώρα, όχι μόνο δεν αφήνουν το προηγούμενο κλαδί μα πηδώντας στο επιθυμητό καινούργιο, έχουν ήδη επιλέξει και το επόμενο. Ξέρουν πόσες μπανάνες θα φάνε στο καθένα, πόσες απ’ αυτές θα προσφέρουν, πόσες θα δεχθούν, πόσες θ’ αρνηθούν και γιατί.
Μοιάζουν χαμένοι μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία μετάβασης από κλαδί σε κλαδί μα κάθε άλλο παρά χαμένοι είναι. Μοιάζουν να λειτουργούν αυθόρμητα, παρασυρόμενοι απ’ το συναίσθημα, ενώ απλά πηγαίνουν όπου τους πάει ο άνεμος. Κι η φάση είναι πως έχουν την πεποίθηση ότι αυτοί κουμαντάρουν τον άνεμο.
Πρώτο κλαδί: πρώην. Να σηκώσουν το ένα χέρι όσοι έχουν σχέση και μυξοκλαίνε για πρώην. Έπειτα να σηκώσουν και το άλλο, αφήνοντας κατ’ αυτό τον τρόπο το κλαδί και βουτιά στο κενό. Δεν ξέρετε τι θέλετε. Δηλαδή μπορεί και να ξέρετε. Αχ, δεν είστε καλά! Είστε μπερδεμένοι, δεν περιμένατε να βρεθείτε ποτέ εσείς σ’ αυτή τη θέση μα «ό,τι κοροϊδεύεις, το λούζεσαι» λέτε και γελάει μια ολόκληρη βιομηχανία σαμπουάν με δώρο μια μαλακτική κρέμα γι’ ατίθασα μαλλιά.
Στην πραγματικότητα δεν μπορείτε απλώς να δεχθείτε πως το άτομο που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο είτε αποχώρησε αυτό είτε αποχωρήσατε εσείς απ’ αυτό, δεν αποτελεί πλέον κομμάτι της καθημερινότητάς σας, μπορεί και χωρίς εσάς, περνά και μόνο του καλά, τα καταφέρνει μια χαρά και καλύτερα.
Το αστείο της υπόθεσης είναι πως όντως βάζετε όποιον άνθρωπο τυχαίνει να είναι κοντά σας στη διαδικασία να συγκινηθεί με τα κροκοδείλια δάκρυά σας περί μιας αληθινής αγάπης που έληξε άδοξα. Το γελοίο, ότι δε συγκινείται κανείς και προσπαθείτε παραπάνω.
Δεύτερο κλαδί: νυν. Εννιά στις δέκα περιπτώσεις μετά το χαμό της αγάπης εμφανίζεται τελείως τυχαία –γιατί σε εσάς έτσι συμβαίνουν όλα, ως από μηχανής θεός– το καινούργιο σας ταίρι. Που ουδεμία σχέση έχει με το προηγούμενο. Πρόκειται για ένα ακριβές συμπέρασμα που προέκυψε έπειτα απ’ την αδιάκοπη σύγκριση μεταξύ των δυο αυτών ανθρώπων.
Όχι, δε συγκρίνετε για ν’ αναδείξετε ποιος κάνει την καλύτερη ομάδα μ’ εσάς μα για να δείτε τι είχατε, τι χάσατε κι αν έχετε να κερδίσετε κάτι επιπλέον. Απολογισμός γίνεται κι αναγκάζετε άλλον να πληρώσει τα σπασμένα, να εγγυηθεί και να υπογράψει για πάρτη σας. Είστε ήδη αρκετά απασχολημένοι εντοπίζοντας νέο κλαδί γιατί αυτό άρχισε να μη σας βαστάει. Τρία άτομα εκεί πάνω, λογικό.
Τρίτο κλαδί: μετά. Τώρα εξηγούνται όλα. Τώρα καταλαβαίνετε γιατί περάσατε τις δέκα πληγές του φαραώ και τα πάθη του Χριστού προβαλλόμενα σ’ επεισόδια χωρίς διαφημίσεις. Τώρα θα ανταμειφθείτε στο έπακρο. Ή έτσι πιστεύετε. Η αγκαλιά που θα αναζητήσετε για να κρυφτείτε πιθανότατα μπάζει από παντού. Ειδυλλιακή φαινόταν γιατί αυτό θέλατε να δείτε. Γιατί, όσο κι αν προσπαθείτε να πηδάτε ανάμεσα στα κλαδιά, στηρίζεστε στα χέρια σας κι όχι στα πόδια σας τα οποία σας δίνουν την ώθηση να πηδήξετε.
Μπορεί να είστε εν τέλει αναποφάσιστοι, μπορεί κι όχι. Μπορεί να ‘στε απογοητευμένοι, μπορεί απλώς δειλοί. Μπορεί να ‘στε και τίποτα ερωτοχτυπημένοι με τον ίδιο τον έρωτα, γιατί ανθρώπους δεν ερωτεύεστε.
Αν δε σας βοηθάει ο άνεμος λοιπόν, αφήστε τα κλαδιά και πιάστε τα κουπιά. Μπορεί στην τελική απλώς να ‘στε η απόδειξη πως καταγόμαστε από πιθήκους. Eat bananas.
Επιμέλεια Κειμένου Τζένης Βελιάδου: Κατερίνα Καλή
Συντάκτης: Τζένη Βελιάδου
