Μην τρελαίνεσαι με μία απόρριψη

Εγώ τον έρωτα τον παρομοιάζω με το παιδικό παιχνίδι, το σχοινάκι. Ένα ευχάριστο παιχνίδι που απαιτεί δύναμη, πάθος και επιμονή, γιατί άμα δεν κρατηθείς γερά στον έρωτα, μην πιαστείς καθόλου. Στόχος του είναι ποιος θα φέρει πρώτος κοντά του τον άλλο. Τι γίνεται όμως στις περιπτώσεις που ο συμπαίκτης σου αφήνει το σχοινί; Ως λογικό επακόλουθο, θα πέσεις. Όσο πιο σφιχτά δέθηκες κι όσο πιο προσηλωμένος ήσουν στο παιχνίδι, τόσο πιο έντονη και απότομη θα σου έρθει η αποχώρηση.

«Μην παραιτηθείς» μου έλεγαν όλοι. «Μία αποτυχία δε σηματοδοτεί το τέλος, μη χάνεις τις ελπίδες σου». Κι εγώ ως μαζόχας που ήμουν πάντοτε άνοιγα καλοπροαίρετα την ψυχή μου σε κάθε δήθεν έρωτα που με προσέγγιζε. Από λόγια; Χορτάσαμε! Από πράξεις; Ο συνδρομητής που έχετε καλέσει δεν ανταποκρίνεται αυτή τη στιγμή. Κι όσο αυτή η «στιγμή» γινόταν χρόνια κι όσο αυξάνονταν οι «συμπαίκτες» που τα παρατούσαν, τόσο πιο πολύ άνθιζε μέσα μου ο εξής προβληματισμός. «Τι λάθος κάνω; Γιατί δεν είμαι ποτέ αρκετός;».

Και μετά από πολλαπλά χτυπήματα έρχομαι σήμερα να σας δηλώσω κάτι που πρέπει να βάλετε καλά στο μυαλό σας. Δεν είστε απλώς αρκετοί, αλλά και κάτι περισσότερο από αυτό!

Όλοι μας έχουμε πληγωθεί κάποτε από κάποια αγάπη. Όλους μας καίει ένα αιώνιο απωθημένο τα χνάρια του οποίου κουβαλάμε –ασυνείδητα ίσως– σε κάθε νέα μας γνωριμία. Δεν είναι πως επέλεξε ο έρωτας εσάς συγκεκριμένα για να μην ενδώσει.

Σκεφτείτε πως όσοι σας άφησαν, έχουν στην πλάτη τους ένα δικό τους πληγωμένο παρελθόν, όπου ένα άλλο πρόσωπο παράτησε αυτούς. Το ίδιο και με εσάς. Ή μήπως αναιρούνται οι χυλόπιτες που ρίξαμε οι ίδιοι; Αυτό είναι απλώς μια ένδειξη στο γεγονός ότι ο έρωτας είναι δίκαιος και ίσος προς όλους. Σταμάτα λοιπόν να τρελαίνεσαι με μια απόρριψη –ή και περισσότερες– και με τίποτα μην επιτρέψεις σ’ αυτό να επηρεάσει την αυτοεκτίμησή σου.

Κάποιες φορές δύο άνθρωποι δεν είναι γραφτό να είναι μαζί. Οι χαρακτήρες διαφέρουν, το ίδιο και τα γούστα. Αν σε κάποιον δεν αρέσει η σοκολάτα, αυτό δεν την καθιστά λιγότερο ποθητή. Κάποιος άλλος μπορεί να τρελαίνεται για καραμέλα ή για βανίλια. Η κάθε γεύση είναι υπέροχη απλώς απαιτεί τον κατάλληλο κριτή για να την τιμήσει, όπως της αρμόζει.

Ο έρωτας είναι τυφλός. Μπορεί να μην ταιριάζετε, εσύ όμως να αδυνατείς να το δεις και να κάνεις τόσα για να κρύψεις τις διαφορές σας. Βλέπεις τα λάθη του συντρόφου σου σωστά και ρίχνεις στη λήθη όσα δε θέλεις να παραδεχτείς. Πιέζεις καταστάσεις προκειμένου να προσαρμόσεις τον έρωτα και να τον φέρεις στα μέτρα σου. Αλλά ο έρωτας δεν είναι ύφασμα να κόβεις και να ράβεις. Είτε θα ταιριάξετε είτε όχι! Κι όσο πιο σύντομα το καταλάβεις αυτό, τόσο το καλύτερο για εσένα.

Φύγε λοιπόν από εκεί που δε σε εκτιμούν! Είσαι πολύ περισσότερα από μία απόρριψη κι όσο περισσότερο το αναλογίζεσαι, δίνεις τροφή στις ανασφάλειές σου για να συνεχίσουν να σε τρώνε. Μη δώσεις σε κανέναν το δικαίωμα να επηρεάσει το μυαλό σου σχετικά με το ποιος είσαι και τι αξίζεις. Κανένας ποτέ δε θα είναι εσύ. Ακόμη, μην ξεχνάς πως εκεί έξω κάποιος διψάει να γευτεί τη δικιά σου «γεύση». Πώς θα τον γνωρίσεις αν κάθεσαι να σκαλίζεις ένα ανεπαρκές για σένα παρελθόν;

Εξάλλου προκειμένου να βρεις το κατάλληλο σιρόπι, προηγούνται κάποιες αποτυχημένες απόπειρες!