Ένα νέο πρόσωπο στη ζωή μας συμβολίζει μια νέα εμπειρία, ένα καινούριο κεφάλαιο. Όμως, αφού είναι «νέο» σημαίνει πως μας είναι άγνωστο -σε ένα βαθμό τουλάχιστον. Και είμαστε και εμείς οι ανυπόμονοι. Εμείς, που δεν αντέχουμε να περιμένουμε το τέλος της ταινίας για να μάθουμε εάν εν τέλει θα καταλήξουν μαζί οι πρωταγωνιστές, που διαβάζουμε πρώτα την τελευταία σελίδα ενός βιβλίου, γιατί δεν μπορούμε να μη γνωρίζουμε πώς θα εξελιχθεί η ιστορία. Ναι, ξέρετε ποιοι είστε. Και όπως θα περίμενε κανείς από αυτά τα άτομα, είναι το ίδιο ανυπόμονοι και στις διαπροσωπικές τους σχέσεις. Αντιμετωπίζουν κάθε νέα γνωριμία σαν ένα ολοκαίνουριο βιβλίο που δε βλέπουν την ώρα να το «μετροφυλλίσουν»!  Με αυτόν τον τρόπο, όμως, άθελα τους, μετατρέπουν την ανάγνωση σε παθητική, αγνοώντας το τι βρίσκεται πίσω από τις γραμμές.

Για όσους λένε πως οι σχέσεις είναι δύσκολες, μάλλον δε θυμούνται τη διαδικασία γνωριμίας. Θέλει πολύ θάρρος να ανοίξεις την ψυχή σου σε έναν άνθρωπο, με το ρίσκο να πληγωθείς. Και αυτός είναι ο κύριος λόγος  που σε κάθε νέα αρχή είμαστε λίγο πιο συγκρατημένοι, με μετρημένες και ήδη επεξεργασμένες κουβέντες. Χρειάζεται πρώτα να «μελετήσεις» ένα άτομο για να κρίνεις εάν είναι κατάλληλο να του δείξεις την ευάλωτη πλευρά του εαυτού σου. Δε θα εμπιστευόσουν τα παιδιά σου σε μια εντελώς άγνωστη νταντά, σωστά; Κάτι ανάλογο, λοιπόν, και για τα συναισθήματά σου.

Ακόμα και αν εσύ νιώσεις οικειότητα και ασφάλεια, μην προτρέχεις! Εσύ, μπορεί να είσαι έτοιμος/η να μπεις στα βαθιά, μπορεί να είσαι τρομερά θαρραλέος/α, αλλά μην ξεχνάς πως δεν είσαι μόνο εσύ σε αυτή την ιδεατή σχέση που έχεις φτιάξει στο μυαλό σου. Ένα άλλο άτομο βρίσκεται απέναντί σου, που όπως όλοι μας κουβαλάει στην πλάτη του παρελθόν. Δεν μπορείς να ξέρεις κατά πόσο είναι βαρύ ή όχι. Και προφανώς το άτομο αυτό δε θα νιώσει τόσο άνετα να εκφραστεί από τόσο νωρίς και να μοιραστεί το τι συμβαίνει μέσα του. Μπορεί να μην είναι τόσο γενναίο ή να φοβάται να ρισκάρει, ποτέ δεν ξέρεις.

Αυτές οι καταστάσεις χρειάζονται ιδιαίτερη προσοχή αν θέλεις πραγματικά να λειτουργήσουν. Μη βιάζεσαι να βάλεις ταμπέλες, για κάποιους είναι δύσκολο να αποχωριστούν την ελευθερία τους. Για αυτό όσο πιο προσκολλημένοι είμαστε και όσο πιο γρήγορα δινόμαστε, τόσο πιο γρήγορα τους «χάνουμε». Αποχωρούν είτε από φόβο για στέρηση ελευθερίας, εάν λαμβάνουν διαρκή πίεση από εσένα -όπως με απανωτά μηνύματα- συνεχείς ερωτήσεις του τύπου «πού είσαι;», «με ποιου βγήκες;», «ποιος/α είναι αυτή/ος;». Ίσως και να τρομοκρατούνται με το πόσο νωρίς προσπαθείτε να «εισβάλετε» στον ψυχικό τους κόσμο. Ακόμη και εάν έχουν πραγματικά ανάγκη ένα άτομο να τους δείξει ενδιαφέρον, το να πιέζεις τον άλλο να σου μιλήσει πριν νιώσει ο ίδιος έτοιμος, έχει τα αντίθετα αποτελέσματα. Τον ξενερώνεις, και άμα γίνει αυτό, τότε μάλλον έχει τελειώσει!

Το μόνο βέβαιο είναι πως αυτά τα πράγματα χρειάζονται χρόνο. Μόνο αυτός θα δείξει εάν δυο χαρακτήρες είναι συμβατοί, αν ταιριάζουν ο ένας με τον άλλο. Και αν εσύ τα έχεις δώσει όλα και ακόμη επιμένεις πως ταιριάζετε -παρά τις δικές του/της αντιρρήσεις- , μην ξεχνάς πως ίσως να πιστεύεις πως ταιριάζετε από αυτό που σου έδειξε σε μικρό χρονικό διάστημα. Και αυτό που σου έχει δείξει, δε σημαίνει κατ’ ανάγκη πως αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα. Υπομονή, λοιπόν! Γιατί μπορεί το γοργόν να έχει χάριν, αλλά το αργό έχει διάρκεια!

Συντάκτης: Κατερίνα Παλατέ
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.