Μέχρι πριν σε γνωρίσω πίστευα ότι είχα βρει τον άνθρωπό μου. Αποδείχτηκε λάθος συναγερμός τελικά. Τζάμπα χρόνο ξόδεψα και θρηνούσα πιστεύοντας ότι είχα χάσει τον έρωτα της ζωής μου. Μέχρι που ήρθες εσύ και τάραξες την ήρεμη θλίψη μου. Με αγκάλιασες και με αγάπησες με έναν μοναδικό τρόπο που μπορεί ποτέ να μην το παραδεχτείς, αλλά να ξέρεις δεν μπορείς να κρυφτείς, τουλάχιστον από ‘μένα.
Μου πήρε πολύ καιρό να παραδεχτώ στον ίδιο μου τον εαυτό ότι είσαι διαφορετικός. Μπορώ να μαλώνω μαζί σου όλη μέρα, μπορεί κάθε φορά που μου μιλάς να νευριάζω και να αρπάζομαι με το παραμικρό κι όμως με εσένα είναι αλλιώς. Ίσως γιατί στο δικό μου το μυαλό είσαι τέλειος. Είσαι μοναδικά φτιαγμένος. Μπορεί οι άλλοι να μην μπορούν να το δουν, αλλά εγώ το βλέπω καθαρά.
Κι ενώ πάντα έλεγα ότι δεν μπορείς να κρατάς στη ζωή σου κάποιον με τον οποίο είχες ερωτική σχέση, με ‘σένα θα μου είναι αδύνατο να σε βγάλω κάποτε απ’ τη ζωή μου. Δεν μπορώ να μη σου μιλάω, μου είναι αδύνατον να μην ακούω τη φωνή σου. Θα βρίσκω χαζές αφορμές όταν είμαι χάλια, μόνο και μόνο για να σ’ ακούσω. Δε χρειάζομαι συμβουλές και γλυκανάλατα μηνύματα και λόγια. Μου φτάνει που θα σε ακούσω. Ποτέ δε φανταζόμουν ότι μια φωνή θα έχει τόσο μεγάλη δύναμη.
Μου είναι αδύνατον να μη σου πω «να προσέχεις». Κι όσο για το «σ’ αγαπώ», το ξέρεις στα λόγια δεν είμαι καλή. Προσπαθώ να το αποδεικνύω, καμιά φορά ακόμα και με τρόπους που δε θα μάθεις ποτέ.
Είναι αυτό που νιώθεις όταν έρχεται ο ένας. Τότε δεν υπολογίζεις ούτε προβλήματα, ούτε κακό timing. Γιατί είσαι ο άνθρωπός μου, τώρα το καταλαβαίνω. Γιατί είσαι ο άνθρωπος που μπροστά του δεν υπολόγιζα τίποτα, που με μια σου λέξη βρισκόμουν κοντά σου. Είσαι εσύ που έδωσες διαφορετικό νόημα στο «σ’ αγαπάω».
Είσαι αυτός που παρόλο τον εγωισμό που με διακατέχει, παραδέχομαι ότι θα δεχόμουν να έρχομαι δεύτερη στη ζωή σου. Γιατί δεν μπορώ να σου κρατήσω μούτρα και ξέρω ότι μόλις σε δω, θα λυγίσω. Είναι η μυρωδιά σου, το άγγιγμά σου, είναι που λατρεύω να θαυμάζω πόσο υπέροχος άνθρωπος είσαι. Τα λόγια σου, η τρυφερότητα, η συντροφικότητά του.
Είσαι αυτός που δεν ντρέπομαι να του πω το οτιδήποτε, τα πιο τρελά μου όνειρα, τα πιο μεγάλα μου πάθη. Είμαι ειλικρινής μαζί σου ακόμα και τις φορές που δεν είναι απαραίτητο. Κάνω μαζί σου πράγματα που δε θα μπορούσα να κάνω με άλλον. Μπορώ να ακούω τις ιστορίες σου ξανά και ξανά, μόνο και μόνο για να σε αφήνω να μιλάς για ώρα. Να σε ακούω και να σε κοιτάζω.
Κι όταν σε κοιτάω στα μάτια δεν μπορώ να γίνω τίποτα άλλο παρά ο εαυτός μου. Γιατί με ξέρεις καλά, ξέρεις ποια εννοώ από αυτά που σου λέω και ποια όχι. Μπορεί να μην το παραδέχεσαι, αλλά μπορεί να αποκρυπτογραφήσεις κάθε μου κίνηση. Δεν είμαι αψυχολόγητη ούτε τρελή. Καμιά φορά οι αμφιβολίες μας κι οι ανασφάλειές μας, μας τυφλώνουν και δεν μπορούμε να δούμε καθαρά.
Να τους βράσω τους εφήμερους έρωτες και τους ενθουσιασμούς. Εδώ υπάρχει κάτι πολύ βαθύτερο, αγάπη αληθινή, καθαρή ,άφθαρτη, ανιδιοτελή. Μια πραγματική αγάπη όπως θα την ήθελε ο καθένας. Πόσο όμορφο συναίσθημα να ξέρεις ότι υπάρχει ένας τέτοιος άνθρωπος για ‘σένα;
Ακόμα κι αν δεν είμαστε κάποτε μαζί. Αν πάψουμε να είμαστε το ίδιο ερωτευμένοι, είναι αδύνατο εξάλλου να κρατήσει για πάντα, ένα μπορώ να σου υποσχεθώ· δε θα πάψω ποτέ να σ’ αγαπάω κι αυτό το εννοώ. Δεν υπάρχει μέσα μου καμία δόση υπερβολής και κανένας εγωισμός. Όπως και να τα φέρει η ζωή, ό,τι και να μας συμβεί στο μέλλον, θέλω να το ξέρεις. Να τη θεωρείς δεδομένη την αγάπη μου για ‘σένα, δε με ενοχλεί.
Αντιλαμβάνεσαι το βάρος της προσφώνησης «ο άνθρωπός μου»; Κι όμως με εσένα μου βγαίνει αβίαστα. Κι αυτόν τον τίτλο δε θα τον χάσεις ποτέ, ακόμα κι αν εμείς χαθούμε.
Εσύ μου έμαθες πως η αγάπη καμιά φορά τυχαίνει να είναι μεγαλύτερη απ’ την κτητικότητα, γι’ αυτό εσύ να είσαι πάντα ευτυχισμένος. Όσο για μένα, μην το σκέφτεσαι. Όταν θα σε βλέπω να γελάς, θα σε αγαπάω περισσότερο.
Συντάκτης: Άννα-Μαρία Μαρίνου
