Μπορεί να φταίει το νησί. Mας μάγεψε, μας πήρε τα μυαλά και μου μιλάς για καλοκαίρια, ακρογιαλιές κι αστέρια. Ωραία τα λόγια της Σοφίας Αρβανίτη η οποία ήθελε να σε προειδοποιήσει, αλλά εσύ κρατάς μόνο το στίχο που σε βολεύει και τραγουδάς «πες μου μονάχα πως κι εδώ το ίδιο μ’ αγαπάς». Εσύ που σιγοψιθυρίζεις το φθινόπωρο το γνωστό τραγούδι, νιώθοντας απογοητευμένος από την καλοκαιρινή, συναισθηματική ψευδαίσθηση.
Δε θέλω να σε στενοχωρήσω, αλλά η φράση «καλοκαιρινοί έρωτες» έχει τον επιθετικό προσδιορισμό για να δείξει το χρόνο που λαμβάνει χώρα το ειδύλλιο. Η κατάσταση είναι ξεκάθαρη και αμιγώς καλοκαιρινή.
Το μυαλό των περισσότερων από εμάς όταν ακούμε καλοκαίρι πηγαίνει στην ανεμελιά, στην απόλυτη χαλάρωση, στον άπλετο χρόνο, σε γαλαζοπράσινα νερά με λευκή άμμο και σε λουσμένες από το φως του φεγγαριού νύχτες. Το καλοκαίρι γεννιέται μια ανάγκη φυγής απ’ τα συνηθισμένα. Όλοι θέλουν να ξεφύγουν. Γινόμαστε περισσότερο αυθόρμητοι και οι αναστολές μας πέφτουν, λόγω της χαλαρότητας και του αλκοόλ. Ως αποτέλεσμα ένα νέο πρόσωπο να μπορεί να μπει στη ζωή μας πολύ πιο εύκολα.
Αυτό δε σημαίνει όμως ότι είναι έρωτας. Από πότε βαφτίζουμε έναν καλοκαιρινό ενθουσιασμό, έρωτα; Βρεθήκατε στο νησί τυχαία, γνωριστήκατε και περάσατε τη νύχτα μαζί. Αν όλο αυτό γινόταν το χειμώνα τι θα σκεφτόσουν και πώς θα το αποκαλούσες; Ξεπέτα. Το καλοκαίρι γιατί να τ’ ονομάσεις έρωτα; Ξεπέτα είναι κι αυτό. Όπως γίνονται ξεπέτες το χειμώνα, γίνονται και το καλοκαίρι. Μην εξιδανικεύεις καταστάσεις.
Γιατί μπορεί εσύ να πιστεύεις πως συνάντησες τον έρωτα της ζωής σου και να παραμυθιάζεσαι ότι βρήκες το άλλο σου μισό, τη στιγμή που ο απέναντί σου απλώς περνάει καλά, κι επιδιώκει καλοκαιρινούς έρωτες με σύντομη ημερομηνία λήξης.
Στις καλοκαιρινές διακοπές είμαστε όλοι ανέμελοι και ορεξάτοι. Χαλαρώνουμε, έχουμε την ευκαιρία να απελευθερωθούμε και βγάζουμε πάντα τον καλύτερο και πιο ευχάριστο εαυτό μας. Στη διάρκεια των καλοκαιρινών εξορμήσεων και στο πλαίσιο της απελευθέρωσης και της ανεμελιάς, η τάση προς τον έρωτα και τον ενθουσιασμό, σε συνδυασμό με το άφθονο αλκοόλ, κάνει τις γνωριμίες και τους «έρωτες» να φαντάζουν ιδανικοί. Στην πορεία βέβαια, όταν τελειώσει το αλκοόλ και η περίοδος χαλάρωσης, τα πράγματα αλλάζουν.
Με άλλα λόγια, αυτό που συμβαίνει στα καλοκαιρινά ειδύλλια είναι ότι ζούμε τον “μυθοποιημένο” έρωτα μέσα από την εξιδανίκευση. Δε λατρεύουμε το πρόσωπο, αλλά τον ίδιο τον έρωτα, που περιμένουμε να μας απαλλάξει από την χειμωνιάτικη κατήφεια. Η εγωιστική ικανοποίηση των αναγκών μας ήταν αυτή που μας έσπρωξε στην αγκαλιά της καλοκαιρινής γνωριμίας, η ανάγκη να ερωτευτούμε, να νιώσουμε ποθητοί, να αγαπηθούμε ή και να ξεχάσουμε κάποιον παλιό έρωτα.
Οι καλοκαιρινοί έρωτες, τις περισσότερες φορές τουλάχιστον, έχουν ημερομηνία λήξης. Αν δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις την σκληρή πραγματικότητα και η κράση σου είναι άκρως ρομαντική, καλά θα κάνεις να προσέχεις. Τα παιχνίδια του καλοκαιριού, μπορεί να είναι έντονα, αλλά παραμένουν καλοκαιρινά και σπανίως θα μετατραπούν σε χειμερινά ειδύλλια. Αυτή είναι η φύση τους, αυτοί και οι κανόνες.
Αντέχεις;
Συντάκτης: Άννα-Μαρία Μαρίνου
