Την παραμονή των Χριστουγέννων γινόμαστε όλοι ονειροπόλα παιδιά

Παραμονή Χριστουγέννων και ποιον δεν τον βρίσκει με λίγη χρυσόσκονη στις χούφτες. Ποιος δεν ονειρεύεται πως οι καλύτερες μέρες έχουν ήδη ξεκινήσει για να ‘ρθουν να μας βρουν. Ποιος δε γίνεται ξανά παιδί με τα παιδιά και ποιος από εμάς διστάζει να πιστέψει ξανά δειλά στα θαύματα, παρ’ όλα όσα έχουν συμβεί.

Χριστούγεννα. Μια μέρα που ο καθένας μας φοράει το πιο φανταχτερό συνολάκι της ντουλάπας του και μαζί το πιο γιορτινό του χαμόγελο. Μια μέρα που μας υπενθυμίζει ν’ αγαπάμε και ν’ αγαπιόμαστε σαν να μην υπάρχει αύριο. Να συναντήσουμε όσους αγαπάμε και μας λατρεύουν με ανιδιοτέλεια. Να κάνουμε όλα αυτά που γεμίζουν τις καρδιές μας χαρά και που παρατήσαμε πίσω από μια χιλιοειπωμένη δικαιολογία έκτασης τριών λέξεων: «Δεν υπάρχει χρόνος». Πόσο ψέμα κι αυτό. Πόσο χαζοί κι εμείς που το χάψαμε. Κρυφτήκαμε πίσω από μια ατάκα και χώσαμε εκεί όλες μας τις αληθινές επιθυμίες.

Μια μέρα που μας προκαλεί να αναγνωρίσουμε τις ομορφιές της ζωής -κι έχει πολλές. Μόνο και μόνο που αναπνέεις είναι θαύμα και λόγος να γιορτάζεις.

Χριστούγεννα κι όλα μοιάζουν πιο όμορφα απ’ ό,τι τα άφησες χθες. Καμιά ασχήμια δεν μπορεί να τα βάλει με μια τέτοια μέρα. Καμία κακία. Κανένας άνθρωπος που μας κακοκάρδισε και καμία παρεξήγηση που θέλησε να μας αναστατώσει. Κανένας χαμένος έρωτας και κανένα πικρό παράπονο. Και να σου πω γιατί;

Αυτή η μέρα αντιπροσωπεύει την ίδια την ελπίδα. Είναι προσωποποιημένη η αισιοδοξία κι η πίστη. Πίστη στον εαυτό μας, αν θες, πίστη και στη ζωή, πίστη σε όλα αυτά τα καινούργια που θα ‘ρθουν να μας συναρπάσουν. Όσα κι αν έγιναν, όσα κι αν είδαν τα δύο μας μάτια τη χρονιά που μόλις διανύσαμε, στεκόμαστε ακόμα εδώ. Το σχοινί που ακροβατούσαμε μας άντεξε τελικά κι ισορροπήσαμε. Φαίνεται στο χειροκρότημα των πιο δικών μας ανθρώπων. Αυτών που μας ξέρουν καλύτερα κι απ’ την παλάμη τους και μας κουβάλησαν στη διαδρομή όταν χτυπήσαμε και πέσαμε.

Μην ξεχνάς ποσό σημαντικός είσαι που επιβίωσες μέχρι εδώ. Είσαι σημαντικός ακόμα κι αν δε στο ‘χουν πει ποτέ. Πίστεψέ το. Δεν είναι αργά.

Κάποιες φορές παρασύρεσαι απ’ τις δήθεν σκοτούρες και ξεχνάς όλα όσα έχεις να γιορτάζεις, όχι μόνο σήμερα αλλά και κάθε ξεχωριστή μέρα. Για να είμαι ειλικρινής μαζί σου, ξεχνάς πόσο πολύ τυχερός είσαι.

Σου διαφεύγει το γεγονός πως και φέτος τα Χριστούγεννα κάποιοι άνθρωποι θα τα περάσουν μέσα σε κάτι ψυχρά, κλειστοφοβικά νοσοκομεία. Και ξέρεις, υπάρχει και χειρότερο. Υπάρχουν και κάποιοι που κανείς δε θα τους ευχηθεί χρόνια καλύτερα, χρόνια διαφορετικά. Κανείς δε θα τους θυμηθεί κι η μοναξιά τους θα βαλθεί ν’ ανταγωνιστεί την άλλη τη θλίψη τους. Υπάρχει πόνος εκεί έξω. Σωματικός και μη.

Πονούν κι οι ψυχές και το έμαθες καλά.  Ένα κρεβάτι να ξαπλώσουμε τα όνειρά μας, ένα πιάτο σπιτικό φαγητό και κάτι αγαπησιάρικες, στοργικές αγκαλιές με ανθρώπους που φοράνε το χαμόγελό τους, όπως φοράνε και το πουλόβερ τους,  είναι ευλογία. Τίμα τα. Ένα προς ένα.

Ξεχνάς μήπως την ευγνωμοσύνη στο πίσω μέρος της ντουλάπας απ’ την οποία έβγαλες το γιορτινό σου κουστούμι; Εκείνο που διάλεξες να φορέσεις να μη φανεί το πραγματικό χρώμα της ψυχής σου;

Θα έβαζα ακόμα και στοίχημα ότι πολλές απ’ τις μέρες σε βρίσκουν να μεμψιμοιρείς και να κατσουφιάζεις με το παραμικρό. Αλήθεια, ποιο αγαθό θα μπορούσες να ζητήσεις απ’ την ίδια τη ζωή σου, αν όχι αυτό το ανεκτίμητο της καλής υγείας; Της ψυχικής υγείας και της κατοικίας της.

Χαμογέλα, άνθρωπέ μου. Χριστούγεννα είναι. Και Χριστούγεννα θα είναι κάθε μέρα στις καρδιές μας, αρκεί να το θελήσουμε. Τα Χριστούγεννα δεν είναι απλά μια γιορτή ή μια μέρα. Τα Χριστούγεννα είναι ολόκληρη ιδεολογία, μια κοσμοθεωρία και μια κατάσταση εγκεφαλική.

Είσαι εδώ κι είσαι τυχερός μόνο και μόνο γι’ αυτό. Είσαι υγιής κι αρτιμελής. Έχεις νιάτα. Και τα νιάτα δεν είναι ένας αριθμός, πλάνη είναι του μυαλού μας. Σύνελθε. Είχες κάτι όνειρα. Τα θυμάσαι; Κατέβασέ τα απ’ το ράφι. Ξεσκόνισέ τα ώστε να λάμψουν ξανά και τα μάτια σου να σπινθηροβολήσουν φιλοδοξία κι όραμα, όπως παλιά. Βάλε τα μπρος. Καιρός είναι.

Ξύπνησες καθόλου απ’ τη νάρκη και το άλλο το βόλεμά σου; Κουνήσου, λοιπόν, απ’ τη θέση σου. Βάλε μια ζακέτα και βγες έξω. Μη βαφτείς και μη φτιαχτείς. Είσαι αρκετός όπως ακριβώς είσαι. Φτιάξε την ψυχολογία σου και βάψε τον καμβά της ψυχής σου αν θες να βάψεις κάτι.  Βγες απ’ τους τοίχους που έκτισες εσύ ο ίδιος στον εαυτό σου. Τραγούδα και χόρεψε σαν να μην ακούει ή κοιτάει κανείς. Κι αν ακόμα κάποιος σε χαζεύει, τραγούδα και χόρεψε μαζί του, τον ίδιο ουρανό μοιράζεστε! Έχεις κάθε λόγο να γιορτάζεις τη ζωή που σου έτυχε, όπως και να σου τα έφερε, εσύ βρήκες τον τρόπο και τα στρίμωξες όλα μέσα σε ένα χαμόγελο σαν κι αυτό εδώ, σήμερα.

Κι αν κάτι δε σου βγαίνει στην εξίσωση της ζωής, υπάρχει πάντα η επόμενη μέρα. Θα ξημερώσει καλύτερα. Θα φέρει άλλη πνοή. Θα αλλάξει το σκηνικό και τους συντελεστές της εξίσωσης.

Άλλωστε είναι Χριστούγεννα αύριο κι όλα παίρνουν μια όψη αλλιώτικη, ελπιδοφόρα, μαγευτική! Τα προβλήματα καταντάνε μικρογραφία σε ένα τεράστιο έργο τέχνης, τη ζωή σου. Αύριο δεν μπορεί παρά να είναι μια καλύτερη μέρα. Στ’ αλήθεια.

Φόρα τα Χριστούγεννα στην καρδιά σου κάθε μέρα του χρόνου κι όλα θα είναι εφικτά κι υλοποιήσιμα. Και κάτι ακόμα για το δρόμο. Το γιορτινό χαμόγελό σου ταιριάζει σε κάθε μέρα, όχι μόνο στα κόκκινα χρώματα, στα κάλαντα και στα συγγενικά τραπέζια. Αγκάλιασε αυτή τη μέρα κι άσε τη μαγεία της να μείνει εκεί –στο στέρνο σου– σαν οδηγός για τα μεγαλεπήβολα όνειρά μας, κάθε ημέρα του χρόνου.

Καλά Χριστούγεννα, φιλαράκι μου. Χρόνια πολλά. Χρόνια καλά. Υγεία και καλή καρδιά.