Τα νιάτα είναι ευλογία. Και τα ’χουμε. Τα όνειρα κάνουν παρέλαση στο κεφάλι μας κι εμείς είμαστε αποφασισμένοι να τα κατακτήσουμε. Έχουμε τόσα πολλά να κάνουμε, τόσα να δούμε, τόσα να γευτούμε. Υπάρχουν άπειρα μέρη να ανακαλύψουμε κι άλλα τόσα συναισθήματα να νιώσουμε. Εδώ είναι και το σημείο που αρχίζει το κυνηγητό. Για στάσου. Πού πας; Γιατί τρέχεις τόσο; Περίμενε λιγάκι να σου πω.
Το ποιος κυνηγά ποιον είναι αμφιλεγόμενο. Τρέχεις να προφτάσεις. Αγωνίζεσαι για έναν προορισμό που δεν κατάλαβες ο ίδιος καλά-καλά πού βρίσκεται. Ξαμολιέσαι στους δρόμους για να κατακτήσεις τα όνειρά σου και τις μεγάλες ιδέες σου. Παλεύεις με τον χρόνο. Ανταγωνίζεσαι τον εαυτό σου, βλέπεις μονάχα ευθεία και κανείς δε σε σταματά.
Έχει κολλήσει το μυαλό σου σ’ αυτήν την κατεύθυνση. Σου έχει γίνει εμμονή. Βιάζεσαι να φτάσεις. Τα κάνεις όλα γρήγορα. Μεγαλώνεις γρήγορα, ερωτεύεσαι γρήγορα, μορφώνεσαι γρήγορα. Έτσι έμαθες ή έτσι σου μάθανε. Θα παρατηρούσε κανείς ότι μάχεσαι να ικανοποιήσεις τα κατάλοιπα κάποιων στερεοτύπων που μαίνονται στις μέρες μας.
Οι ρυθμοί της ζωής άλλαξαν. Οι συνήθειες, οι προτεραιότητες, οι ευκαιρίες, οι δυνατότητες έχουν διαφοροποιηθεί. Κάποτε τα πράγματα ήταν πιο ξεκάθαρα. Στο παρελθόν, τα βήματα ήτανε πιο καθορισμένα. Σήμερα, οι νέοι έχουμε τόσα και τόσα να κάνουμε. Να προλάβουμε να τα ζήσουμε.
Συνεπώς, τρέχουμε. Οδεύουμε τάχιστα να γευτούμε όσα επιθυμούμε προτού νικηθούμε απ’ τα στερεότυπα και τα καλούπια. Δεν είναι ο χρόνος ο πραγματικός εχθρός κάποιες φορές, αλλά η εμμονή σε κλισέ συνήθειες άλλων εποχών. Η επιβολή μιας αυστηρά καθορισμένης σειράς γεγονότων.
Πέραν τούτου, είναι κι ο διπλανός. Ο συναγωνιστής, ο συναθλητής στον Μαραθώνιο. Τον βλέπεις να κάνει πράγματα που εσύ δεν τόλμησες. Να περνά από διαδρομές που εσύ δεν έκανες. Μη σε νοιάζει. Ίσως αυτός να ένιωσε έτοιμος κι ασφαλής γι’ αυτά τα βήματα. Μη μασάς. Δεν είναι υποχρεωτικό να παίρνουμε όλοι τον ίδιο δρόμο. Εσύ όμως, ξεροκέφαλε, ακόμη τρέχεις.
Συγχαρητήρια. Έχεις στόχους. Ρίχτηκες στη μάχη γι’ αυτούς. Είσαι πολεμιστής. Για στάσου όμως. Μονάχα για λίγο. Κοίταξε πίσω. Δες τι άφησες και τι προσπέρασες χωρίς καν να το προσέξεις. Ουκ ολίγα.
Καλοί οι προορισμοί, καλοί κι οι στόχοι κι οι σκοποί κι οι φιλοδοξίες. Όμως, δεν αρκούν πάντοτε. Ενώ, εσύ τρέχεις προσπερνάς τοπία στα οποία θα ήθελες να σταματήσεις και δεν το επιτρέπεις στον εαυτό σου. «Έχω στόχους εγώ». Κάποιες φορές νιώθεις ανέτοιμος να προχωρήσεις και να ακολουθήσεις τις δύσκολες στροφές. Κι όμως το πράττεις. Απροετοίμαστος κι άπειρος μπαίνεις σ’ αυτήν τη διαδικασία. «Δεν προλαβαίνω», λες και ξανάλες.
Κι ενώ εξακολουθείς να τρέχεις, σε βλέπω να σκοντάφτεις καμιά μέρα και να πέφτεις χάμω. Κι όταν σηκωθείς και καθίσεις κάπου να ξαποστάσεις τότε θα συνειδητοποιήσεις το προφανές. Δεν άξιζε τον κόπο τέτοιο κυνηγητό.
Περνάς από συναισθήματα και δεν τα γεύεσαι, δεν αφήνεσαι, δε ζεις. Περνάς από μαγευτικά τοπία και δε σταματάς να τα χαζέψεις, να τα θαυμάσεις. Αφήνεις ανθρώπους πίσω που ίσως θα ήθελαν να σε ακολουθήσουν μα δε σε προφταίνουν. Δεν μπορούν να ακολουθήσουν το τέμπο σου.
Σύνελθε. Αφέσου. Βάλε στόχους κι άρχισε να περπατάς προς αυτούς αργά, σταθερά, υπομονετικά. Χρειάζεται να είσαι παρατηρητικός. Να έχεις τη δυνατότητα να αντιλαμβάνεσαι τι γίνεται γύρω σου ενώ εσύ βαδίζεις. Να απολαμβάνεις κάθε ίχνος της διαδρομής.
Γιατί, μέσα σ’ αυτήν τη διαδρομή κρύβεται ο έρωτας, η αγάπη, η χαρά, ο ενθουσιασμός. Δε θα σε ακολουθήσουν εάν τα προσπεράσεις. Πρέπει εσύ να τα ανακαλύψεις. Και θα τα ανακαλύψεις μονάχα όταν αφεθείς κι όταν είσαι πανέτοιμος να τα δεχτείς. Προχώρα κι όλα θα γίνουν, όλα θα έρθουν. Το τρεχαλητό δεν ωφελεί διόλου.
Φτάσε στους στόχους σου γεμάτος. Αν αυτοί αλλάξουν στην πορεία, μάλλον θα αξίζει τον κόπο. Γιατί στην τελική εάν αλλάξεις δρομολόγιο είναι γιατί εσύ το αποφάσισες. Επειδή το ένιωσες και το θέλησες από μόνος σου. Κι όχι επειδή έπεσες σαν έτρεχες κι υποχρεώθηκες να πάρεις μια άλλη κατεύθυνση.
Να πηγαίνεις πάντοτε μπροστά για να φτάσεις τα όνειρά σου μα να βαδίζεις χωρίς να βιάζεσαι. Και μη σε νοιάζει. «Μια αστραπή η ζωή μας μα προλαβαίνουμε».
Επιμέλεια Κειμένου Παύλου Πήττα: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Παύλος Πήττας
