Οι περισσότεροι, αν όχι όλοι κι αν δεν ανήκουμε σ’ αυτούς, γνωρίζουμε μερικούς ανθρώπους που πήραν την απόφαση κι άφησαν πίσω τους την αγαπημένη μας Ελλάδα τολμώντας να ψάξουν την τύχη τους στο εξωτερικό, είτε για δουλειά είτε για σπουδές. Σε μία χώρα που πολλοί γονείς δεν μπορούν να αποχωριστούν τα παιδιά τους όταν το μηχανογραφικό τους τα στέλνει σε άλλη πόλη, υπάρχουν εκείνοι που υποστηρίζουν τα δικά τους στο να ακολουθήσουν το όνειρό τους, κι ας χρειαστεί ν’ αλλάξουν χώρα ή ακόμα κι ήπειρο.

Όταν έχεις ζήσει, λένε, στο εξωτερικό δύσκολα γυρνάς πίσω. Η αλήθεια είναι ότι αν, για παράδειγμα, πήγες κάπου για να σπουδάσεις, το επόμενο στάδιο είναι να ψάξεις πρώτα εκεί για δουλειά. Στη σπάνια περίπτωση που δε θα βρεις ή δε θα μπορείς να προχωρήσεις άλλο τις σπουδές σου, τότε σου χτυπάει το καμπανάκι της επιστροφής. Ειδικά αν μέχρι τώρα δεν κάλυπτες τα έξοδά σου μόνος σου, δεν μπορείς να απαιτήσεις να συνεχίσουν να σε συντηρούν ενώ δεν κάνεις ουσιαστικά κάτι.

Κι αν είναι μία φορά δύσκολη η επιστροφή απ’ την πόλη που σπούδαζες στο πατρικό σου, είναι χίλιες φορές δυσκολότερο να γυρίζεις από άλλη χώρα. Εκεί που τους γονείς σου τους έβλεπες μόνο μέσω κάμερας, ξαφνικά έχεις πάλι τα είκοσι τηλέφωνα τη μέρα και τις ανακρίσεις για το πού είσαι και τι ώρα θα γυρίσεις -κι ας είσαι τριάντα χρονών. Σου κάνουν παρατηρήσεις ενώ τα χαμόγελά τους λάμπουν που σε ‘χουν πάλι κοντά τους. Σε ρωτάνε πού κοιμήθηκες ενώ σου έχουν ετοιμάσει πρωινό πεντάστερου ξενοδοχείου.

Έχοντας πάρει την απόφαση να φύγεις κι έχοντας ζήσει για κάποιο διάστημα έξω, πρέπει να ‘ναι σοβαροί οι λόγοι για να θες να επιστρέψεις. Είτε δεν κατάφερες να τακτοποιηθείς επαγγελματικά παρά τις προσπάθειες σ’ εκείνο το μέρος ή ακόμα και σε μια άλλη χώρα (ίσως και πιο μακρινή) είτε πέρασες τόσο άσχημα (ίσως σε προσωπικό επίπεδο, απογοητεύτηκες ερωτικά ή και φιλικά) που το μόνο που ζητάς είναι να ξαναμπείς κάτω απ’ την προστατευτική ομπρέλα της οικογένειας. Μα εκείνη τη στιγμή ίσως και να πρέπει να κάνεις λίγη υπομονή, να φανείς δυνατός κι αντί να ετοιμάσεις βαλίτσες για εκεί που θα σε κανακέψουν, να πεις «Όχι, θα το παλέψω λίγο ακόμα, δε θα τα παρατήσω στην πρώτη δυσκολία».

Γιατί επιστρέφοντας, κι έχοντας πλέον μάθει σε ένα εντελώς διαφορετικό μοτίβο ζωής, δε θα αργήσει μάλλον η στιγμή που η ανεξαρτησία σου θα σου λείψει, θα σε πνίξει αυτή η κατάσταση της επιστροφής, που θα τη χρεώνεσαι σαν ήττα, και στο μυαλό σου θα σκάνε σκέψεις  τύπου «Τι σκεφτόμουν όταν γυρνούσα;».

Πώς, όμως, παίρνεις την απόφαση να ξαναφύγεις, αν το θελήσεις; Πώς όταν έχεις συνηθίσει, για ένα χρόνο παραδείγματος χάρη, τα φαγητά της μαμάς και την περιποίησή της οικογένειας, τη στήριξη, τη φροντίδα, την παρέα, την απουσία μοναξιάς, τα αποχωρίζεσαι ξανά όλα αυτά;

Αυτή είναι η πιο ζόρικη απόφαση. Απ’ τη μία εδώ είναι λιγότερες οι ευκαιρίες κι απολαβές αλλά κι η ανάγκη ν’ ανοίξεις τα φτερά σου σε σπρώχνει μακριά κι απ’ την άλλη είναι η προστασία κι η ασφάλεια της οικογένειας. Έρχεται μια μέρα που καταλαβαίνεις πως δεν πρόκειται να κάνεις στη χώρα σου αυτά που θες κι ονειρεύεσαι και τότε περνάει απ’ το μυαλό η σκέψη του εξωτερικού ξανά. Έχεις δοκιμάσει, όμως, κι εκεί την τύχη σου, ξέρεις τις δυσκολίες που σε περιμένουν, φοβάσαι για το τι θα αντιμετωπίσεις κι είναι φυσιολογικό. Γι’ αυτό πρώτα θα βρεις κάτι, θα αναζητήσεις εργασία μέσω διαδικτύου κι αφού έστω κάνεις κάποιες συζητήσεις μετά θα φύγεις. Δεν μπορείς να πεις «Γεια σας, φεύγω, πάω να ξαναδοκιμάσω την τύχη μου» στα τυφλά.

Θα ψαχτείς από φίλους και γνωστούς ή στην καλύτερη ψάξε κάτι στο μέρος που έχεις σίγουρα έναν άνθρωπο για να ξεκινήσεις τον κύκλο σου. Είναι πολύ πιο ενθαρρυντικό να πηγαίνεις κάπου που ξέρεις ότι κάποιος σε περιμένει και μιλάει τη γλώσσα σου απ’ το να πας κάπου τελείως μόνος μεταξύ αγνώστων.

Θέλει πολλή τόλμη να φεύγεις, περισσότερη να γυρνάς αλλά ακόμη περισσότερη να καταλαβαίνεις και να παραδέχεσαι ότι έκανες λάθος, βρίσκοντας τη δύναμη να μπεις ξανά στο πρώτο αεροπλάνο φορτωμένος με τα όνειρά σου για να ξαναφύγεις, διεκδικώντας τα μια δεύτερη (πιο συνειδητοποιημένη) φορά.

Συντάκτης: Ζωή Χατζησαλάτα
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη