Ποιος είναι ο τυχερός;
Ποια μοίρα τον ορίζει;
Εγώ που σ’ αγαπώ;
Ή εσύ που αγαπιέσαι;
Και το σχοινί φθαρμένο.
Ποια η μεριά που θα κοπεί;
Είναι αρκετό το σ ‘αγαπώ;
Είναι φθαρτό το ν’ αγαπιέσαι;
Είναι η φωνή που το ορίζει;
Ο χρόνος;
Η ανάγκη;
Η προσφορά;
Η δύναμη;
Να μοιραστώ την τύχη μου;
Κι αν γίνει αυτό και μ’ αγαπάς ποιος είναι ο τυχερός;
Εσύ που μ΄ αγαπάς;
Ή εγώ που αγαπιέμαι;
Ανήσυχο πνεύμα από παιδί, η ζωγραφική με κέρδισε πριν μάθω ακόμη να γράφω. Μεγαλωμένη σε οικογένεια ορθολογιστών, απέναντι στα κατεστημένα της τότε εποχής, δούλεψα σκληρά ώστε να μη χάσω την καλλιτεχνική μου τρέλα. Νιώθοντας ότι η ζωγραφική δε με βοηθάει να μιλήσω όσο θα ήθελα -και μιλάω πολύ- άρχισα να γράφω. Αυτά που εκφράζω, αυτά που δηλώνω με βοηθούν να κρατάω την καρδιά μου αγνή κι ανέμελη απέναντι στην πραγματικότητα αυτού του κόσμου. Με βοηθούν ν’ ανακαλύπτω νέους κόσμους και να τους κρατάω μέσα μου ζωντανούς και προστατευμένους.
