Για λίγο μέσ’ τον χρόνο
Για λίγο το βλέμμα σου πάνω στο δικό μου
Για λίγο τα κίτρινα φώτα των σπιτιών άναψαν σαν θύμηση κάποιας ευτυχίας
Για λίγο το χαμόγελο ζέστανε την κρύα πάχνη του Δεκέμβρη πάνω στ’ αυτοκίνητα
Για λίγο εσύ
Για λίγο εγώ
Για λίγο εσύ κι εγώ, έξω απ’ τον χρόνο.
Γεννημένη δίπλα στη θάλασσα, γράφω κάτι δικά μου από τα 14. Στην δράση-αντίδραση με μαθαίνω καλύτερα, μεθάω με καθαρά βλέμματα και ανοιχτές καρδιές που θέλουν να μοιραστούν ως αλληλένδετη ανάγκη. Η ευαισθησία μου είναι το alter ego της δύναμής μου. Σιγοτραγουδάω παντού• άλλωστε τη μεγαλύτερη γνώση την έχει η καρδιά. Από όπου δε νιώθω ελευθερία και από όπου δε βολτάρει ανέμελα το παιδί που έχω μέσα μου φεύγω. Δε συμβιβάζομαι εύκολα, λατρεύω να μαθαίνω νέες λέξεις, Προορισμούς και ανθρώπους που μου γεννούν την άλλη οπτική τους ερωτεύομαι απόλυτα και σταθερά. Κάθε δυσκολία γίνεται ο λόγος για να προσπαθώ πάντοτε και να μην το βάζω κάτω.
