Ο χωρισμός, όπως και το να μάθουμε νέα απ’ το πρώην ταίρι μας θα είναι πάντα ένα δύσκολο μονοπάτι κι απαιτούν γερό στομάχι. Είναι δύσκολο να μαθαίνεις πως ο πρώην σύντροφός σου κρατά πλάι του άλλο χέρι, χαμογελά σ’ άλλα μάτια και φιλά ξένα χείλη, ακόμη κι αν έχεις προχωρήσει κι εσύ και τον έχεις πλέον ξεπεράσει οριστικά.
Έχετε σκεφτεί ποτέ όμως, πώς θα νιώθατε αν μαθαίνατε ότι πρώην σας, άλλαξε σεξουαλικές προτιμήσεις; Σίγουρα τα συναισθήματα και οι σκέψεις που περνούν απ’ το μυαλό μας είναι πολλές, ήδη απ’ την πρώτη στιγμή. Πρώτη παίρνει τη σκυτάλη η άγνοια κι η ανασφάλεια. Μήπως δεν του άρεσε η ερωτική επαφή μαζί μας κι αποφάσισε να ψαχτεί; Κι αν ποτέ δε μας ήθελε και προσποιούνταν; Αν απλώς φοβόταν να το εκφράσει και μας χρησιμοποιούσε;
Ας βάλουμε ένα φρένο στη φαντασία μας. Ναι, είναι λογικό επακόλουθο σε πρώτη φάση να νιώσουμε προδοσία και τύψεις, γιατί θα μιλήσει πρώτα το εγωιστικό μας κομμάτι. Πάμε όμως να λογικοποιήσουμε κάθε επιμέρους σκέψη για να δούμε ξεκάθαρα πως το άκουσμα της αλλαγής της σεξουαλικότητας του συντρόφου μας μόνο χαρά θα πρέπει να μας προκαλεί. Και σε καμία των περιπτώσεων δεν πρέπει να αποδώσουμε ευθύνες, για τον απλούστατο λόγο πως δεν είναι κάτι κακό, κανείς δε φταίει. Για σένα που έλκεσαι απ’ το άλλο φύλο ποιος φταίει;
Αρχικά λοιπόν, τύψεις γιατί; Εμείς δώσαμε κατά πάσα πιθανότητα τον καλύτερό μας εαυτό στη σχέση, ήμασταν αληθινοί και περνούσαμε όμορφα εντός της. Οι επιλογές του πρώην έρωτά μας για τη ζωή του δεν έχει να κάνει μαζί μας, ούτε τον κάναμε εμείς να πάψει να έλκεται απ’ το φύλο που είχε μέχρι τότε πειραματιστεί. Όσο υπήρχε σχέση, υπήρχε κι ο έρωτας, απλώς δεν ήταν αρκετός ή η ηδονή που ένιωθε δεν τον κάλυπτε. Κι έως εκεί.
Έπειτα, προδοσία γιατί; Κατά πάσα πιθανότητα ο πρώην σύντροφός μας δεν κορόιδευε κανέναν κι ενδεχομένως ούτε κι αυτόν τον ίδιο καθώς δεν ήταν σε σύνδεση με τις ερωτικές ανάγκες που στη συνέχεια εκδηλώθηκαν. Αν γνώριζε τι ήθελε εξ αρχής, προφανώς θα το είχε κυνηγήσει. Άλλωστε, τώρα που το κατάλαβε δεν είναι πλέον μαζί μας, αλλά εκεί που αγαπά. Δε χρειάζεται να μετανιώνουμε για κάθε στιγμή πάθους που ζήσαμε μαζί του, διότι όλες οι στιγμές είναι δικές μας, ήταν αληθινές και πάντα θα μας ενώνουν. Το ότι κάνει έρωτα με το αντίθετο από εμάς φύλο δε θα πρέπει να μας στεναχωρεί παραπάνω από το πόσο θα μας έθιγε εγωιστικά το να ξέρουμε ότι προχώρησε τη ζωή του- ασχέτως που ούτε αυτό θα έπρεπε να μας αφορά, αλλά τι να κάνουμε που έτσι είναι οι χωρισμοί.
Έπειτα, να αναλάβουμε εμείς την ευθύνη γιατί; Γιατί θα πρέπει να φταίει κάποιος εφόσον δεν υφίσταται υπαιτιότητα; Κανένας δεν ευθύνεται για τίποτα! Ίσα ίσα, πιθανώς να ήμασταν και δώρο για εκείνον, διότι μέσα απ’ τη σχέση μας κατάλαβε ότι δεν είναι αυτό που ζητά απ’ τη ζωή του. Κατάλαβε ότι μπορεί να περνά όμορφα, μα όχι ιδανικά.
Τον άνθρωπο αυτόν τον αγαπήσαμε για τον χαρακτήρα του και για όλα όσα μας έδωσε. Επομένως, δεν έχουμε πάρα μόνο να είμαστε χαρούμενοι για τις επιλογές του και για τη νέα ζωή που ανοίγεται μπροστά του. Η σεξουαλικότητα ορίζει καλώς ή κακώς τη ζωή μας εν μέρει, κι όλοι είναι σημαντικό να αντλούμε απόλαυση απ’ αυτήν. Οπότε κι εκείνος είναι πλέον ελεύθερος ν’ αγκαλιάσει την ταυτότητά του και να ζήσει τη ζωή του!
Και για να απαλλαχτούμε απ’ τις τύψεις και την ανάληψη ευθυνών, ας αναλογιστούμε το εξής: έπαθε κάτι κακό; Ουσιαστικά πίσω απ’ όλες τις δεύτερες, καχύποπτες κι ανησυχητικές μας σκέψεις, κρύβεται η φοβία μας για τη διαφορετικότητα, την οποία ειλικρινά δεν ξέρω ποιος ορίζει. Εμείς έχουμε το πρόβλημα, αν αναγκαστικά πρέπει να υπάρχει. Κι αυτό είναι η ομοφοβία μας. Διστάζουμε ν’ αποδεχθούμε το διαφορετικό από εμάς. Και τονίζω το «από εμάς», διότι δεν υπάρχει καμία κατά κανόνα διαφορετικότητα· αντιλαμβανόμαστε το διαφορετικό υποκειμενικά. Κι αυτό αποδεικνύεται απ’ το γεγονός πως σε καμία περίπτωση, αν μαθαίναμε πως πρώην μας τα έφταιξε με το ίδιο φύλο μ’ εμάς, δε θα σκεφτόμασταν αν του κάναμε κακό, αν φταίμε γι’ αυτό κι αν μας πλάνεψε.
Επομένως, ας μετατοπίσουμε τη βαρύτητα και το πρόβλημα απ’ τον σύντροφό μας που άλλαξε σεξουαλικότητα κι ας αναλογιστούμε εμείς τι κάνουμε λάθος και το παίρνουμε προσωπικά. Η ζωή συνεχίζεται κι απλώς έκανε μια νέα σχέση. Δε μας αφορά τίποτα περισσότερο. Ας μην αφήσουμε όμως τον εαυτό μας τόσο φοβικό. Είναι κρίμα, διότι αν αποδεχθούμε τι διαφορετικές απόψεις και τα θέλω γύρω μας, ίσως ανακαλύψουμε και μέσα μας κρυμμένα στοιχεία που θα μας απελευθερώσουν απ’ τα δεσμά του «φυσιολογικού», του «πρέπει». Ίσως η ζωή μας να μοιάζει πιο απελευθερωτική κι η ευτυχία πιο κοντά μας!
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Ελένη Ρέκκα
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
