Η οικειότητα χτίζεται μέσα απ’ τις μικρές συνήθειες

Δεν υπάρχει πιο όμορφη αίσθηση απ’ το να μοιράζεσαι στιγμές με τον άνθρωπο που σε ενδιαφέρει, στιγμές που απολαμβάνετε εξίσου κι οι δύο. Δε γεννηθήκαμε χτες, όλοι έχουμε το δικό μας περιβάλλον. Κι αυτό αποτελείται από ανθρώπους που κάτι τους δίνουμε και κάτι μας δίνουν. Είναι αυτοί που στη δική μας πορεία μας ακολουθούν κι αντίστοιχα ακολουθούμε κι εμείς τη δική τους.

Εκείνοι οι άνθρωποι, όμως, που πάντα θέλουμε να ζήσουμε κάτι παραπάνω μαζί τους, χωρίς ποτέ να μας φτάνει ο χρόνος, είναι εκείνοι που ερωτευόμαστε. Σε εκείνους, ύστερα από κάποιο χρονικό διάστημα, δοκιμασίας ή εξερεύνησης, κατασταλάζουμε κι απογυμνωνόμαστε. Είμαστε, εν ολίγοις, μαζί τους ο εαυτός μας, χωρίς ιδιαίτερες φανφάρες και μεταξωτές κορδέλες. Εμείς, οι φόβοι μας, οι ανησυχίες κι όλα μας τα τρωτά σημεία∙ όλα στη φόρα. Αυτά που ο άνθρωπός μας τα ‘χει δει, τα γνωρίζει και τα αποδέχεται. Σε εκείνες τις στιγμές δημιουργείται η σχέση, εκεί γεννιέται η οικειότητα κι η ασφάλεια, μες στην ειλικρινή συνύπαρξή μας.

Δε θέλει ιδιαίτερο κόπο για να συμβεί. Απλά γίνεται, όσο ανοίγεστε, όσο αποκαλύπτεστε, όσο χαίρεστε για τα κοινά σημεία κι απολαμβάνετε τις διάφορες. Είτε μέσα από μια ταινία που είδατε μαζί κι έναν ήρωα που θα σχολιάσετε είτε μέσα από κάποια καθημερινή σας συνήθεια∙ να φροντίζεις για το πρωινό, να μαγειρεύετε μαζί τις Κυριακές, να ξεκινήσετε παρέα ένα νέο χόμπι. Συνήθειες που σας φέρνουν πιο κοντά και σας γνωρίζουν σε βάθος.

Η σχέση εξελίσσεται μέσα απ’ τα απλά, απ’ την κοινή ανάγκη κι επιθυμία να οργανώσετε μια όμορφη ατμόσφαιρα για το Σαββατόβραδο. Δεν ανησυχείτε τι θα κάνετε, ούτε αγχώνεστε για τον χρόνο, ο ένας συντονίζεται και προσαρμόζεται στο πρόγραμμα του άλλου. Γνωρίζετε τι αρέσει και στους δύο και προετοιμάζετε την κατάσταση και τις συνθήκες για να απολαύσετε τη στιγμή μας.

Είναι εκείνο το πονηρό γελάκι που θα ανταλλάξετε κατά τη διάρκεια της ταινίας. Εκείνο το σχόλιο που δε θα πέσει κάτω, αλλά θα γίνει η αιτία για να γυρίσετε την ταινία πίσω επειδή η συζήτηση πήγε μακριά. Είναι το ενδιαφέρον να μάθετε ο ένας τον άλλον, που παραμένει ζωντανό. Αυτό είναι που δένει τις στιγμές κι ενδυναμώνει τη σχέση, όσο διαβάζετε όλα τα κρυφά χαρτιά του ανθρώπου σας.

Οι λέξεις, οι κινήσεις, τα χάδια, οι αυθόρμητες αντιδράσεις, όλα αυτά που αποτελούν την καθημερινότητα εξασφαλίζουν και τη συνέχεια. Ακόμα και το αγαπημένο σνακ του άλλου, που θα το αγοράσεις στο δρόμο για το σπίτι τη βραδιά που θα λιώσετε βλέποντας εκείνη τη σειρά που ξεκινήσατε μαζί δηλώνει αγάπη και φροντίδα.

Είναι οι μικρές καθημερινές συνήθεις αποδείξεις κι εκφράσεις γι’ αυτό που έχει καλλιεργηθεί μέσα σου για εκείνον που λαχταράς. Είναι οι στιγμές που θέλεις να προσφέρεις τη βοήθειά σου, ακόμα και με τον πιο μικρό τρόπο∙ να ταΐσεις τον άλλο ενώ είναι απορροφημένος στη δουλειά του, πάνω σε έναν υπολογιστή να διεκπεραιώσει ένα project, αγχωμένος για να κάνει έστω κι ένα διάλειμμα. Το χαίρεται αυτό που κάνεις, το εισπράττει κι ικανοποιείται απ’ το νοιάξιμό σου. Φροντίδα∙ ό,τι πιο όμορφο μπορεί να σου συμβεί. Ένα πεταχτό φιλί είναι το δικό του «ευχαριστώ». Ένα χάδι και μια γλυκιά κουβέντα για αυτά που γίνονται αβίαστα κι απλά κι όμορφα χτίζουν τη σχέση. Είναι η συνήθεια που δε γίνεται ανία, αλλά σε ελκύει ακόμη στον άλλον, που σε κάνει να θέλεις να τον μαθαίνεις κάθε μέρα.

Νιώθεις ευάλωτος, μα δεν υπάρχει κάτι που να σε κρατάει σε αμυντική στάση. Καταθέτεις τα εσώψυχά σου, εκμυστηρεύεσαι όλα αυτά που σε απασχολούν. Γνωρίζεις, όμως, πως τα καταθέτεις σε έμπιστα χέρια. Με αυτόν τον άνθρωπο αισθάνεσαι πια ασφαλής. Ο ένας ακούει τον άλλον, σέβεται τον άλλον, συμφωνεί ή διαφωνεί, μα αποδέχεται.

Αυτός ο άνθρωπος σε θέλει γι’ αυτό που είσαι κι όχι για αυτό που σε περιβάλλει. Θέλει εσένα και μόνο και δεν υπάρχει ωραιότερο συναίσθημα απ’ το να ξέρεις πως αυτός που είναι δίπλα σου βλέπει κι επιλέγει όλη την αλήθεια σου.