Δυσανασχετείς και αφουγκράζεσαι. Θα ανάψεις τσιγάρο, θα βγεις στο μπαλκόνι και θα προσπαθήσεις με χίλιους δυο τρόπους να ηρεμήσεις το μέσα σου. «Δεν μπορεί, θα υπάρξει δικαιοσύνη» μουρμουράς και ξεφυσάς τον καπνό. Ο καπνός σού καίει τα σωθικά, αλλά πιο πολύ σε καίει αυτό που έχει γίνει και δεν μπορείς να το χωνέψεις. Ούτε αμάσητο δε χωνεύεται. Και πώς να χωνευτεί άλλωστε, όταν σκέφτεσαι ξανά και ξανά την κατάσταση και αντιλαμβάνεσαι την αδικία που έχει έχει γίνει μπροστά στα μάτια σου. Ούτε γαλήνη, ούτε ηρεμία, δεν μπορείς να βρεις, όσο κι αν προσπαθείς να ξεχαστείς. Όταν η αδικία σού «σκάσει» κατακούτελα, τίποτα δεν μπορεί να φέρει νηνεμία μέσα σου.
Είσαι ταύρος μαινόμενος σε υαλοπωλείο και προσπαθείς να συγκρατηθείς πριν ξεσπάσει η μπόρα. Κι αν η μπόρα ξεσπάσει, φρόντισε να μη σε βρει στην κατάσταση που είσαι. Να κερδίσεις χρόνο, να σε ηρεμήσεις. Να φροντίσεις να αφήσεις τη λογική να επικρατήσει και να μη συμπεριφερθείς σπασμωδικά και επιπόλαια, γιατί τότε κινδυνεύεις να χάσεις το δίκιο σου. Όμως, πόσο εύκολο είναι αυτό; Είναι κι εκείνο το συναίσθημα που έχει κάτσει σαν κόμπος στον λαιμό και δε σε αφήνει να ησυχάσεις.
Μετράς τις ώρες, τις μέρες και όταν σου δοθεί η ευκαιρία, θα είναι μέρα γιορτής για σένα. Θα είναι ακόμη περισσότερο, όταν θα έχεις καταφέρει να δαμάσεις τους εσωτερικούς σου δαίμονες και θα μπορείς να εκθέσεις τα επιχειρήματά σου, να κάνεις μια πολιτισμένη κουβέντα. Από τη μία θα χαίρεσαι που εκείνο το βράδυ στο μπαλκόνι το αντιμετώπισες, από την άλλη θα νιώθεις περήφανος για σένα που κατάφερες με αξιοπρεπή τρόπο να εκφράσεις όλα αυτά για τα οποία ένιωσες την αδικία μέχρι τα μηνίγγια σου.
Μια ένταση θα σε διακρίνει, αλλά όλο αυτό θα είναι ελεγχόμενο και πλέον θα περιμένεις την αντίδραση του άλλου. Η αποδοχή και η κατανόηση της κατάστασης από τη δική του πλευρά μπορεί να είναι η ιδανική αντίδραση, αυτή που θα φέρει και σε σένα αγαλλίαση. Κι έπειτα περιμένεις. Τη βελτίωση, την εξέλιξη, να γίνει το θαύμα. Να δεις πως το μάθημα έχει γίνει κατανοητό και έχει έρθει η στιγμή της διαφοράς.
Και μετά, καμία αλλαγή, καμία βελτίωση ή εξέλιξη σε όλα όσα αναμένεις μετά από εκείνη την κουβέντα. Αναρωτιέσαι αν έγινε ποτέ ή μήπως είναι αποκύημα της φαντασίας σου. Κάτι δεν πάει καλά, κάτι δεν έχει λειτουργήσει. Ίσως το πάθημα, δεν έδωσε το κατάλληλο μάθημα. Εξοργίζεσαι. Νιώθεις χειρότερα από πριν, νιώθεις πως έχασες τον χρόνο σου να εξηγήσεις, να τεκμηριώσεις όλα αυτά που ήθελες να πεις με τον πιο όμορφο και προσιτό τρόπο. Τελικά, δεν έγινε τίποτα και φαίνεται πως η αλλαγή ήταν απλώς μια δική σου προσδοκία.
Σε τρώει η αδικία. Δεν άλλαξε τίποτα και το ενδεχόμενο να επαναληφθεί το ίδιο σενάριο μοιάζει σχεδόν βέβαιο. Έχασες χρόνο να διεκδικήσεις το δίκιο σου και το μόνο που ειπώθηκε ήταν πως «έχεις δίκιο». Θεωρητικά, η ζυγαριά της δικαιοσύνης έγειρε στη δική σου πλευρά, έλαβες ηθική ικανοποίηση, αλλά ως εκεί. Από εκεί και έπειτα, δεν υπάρχει ίχνος αλλαγής στη μετέπειτα συναναστροφή σου με αυτόν τον άνθρωπο.
Σίγουρα, μπορεί να νιώσεις πως σε χλεύασαν ή ακόμα και να έχεις την υπόνοια πως η παραδοχή έγινε με απώτερο σκοπό να σταματήσει η κουβέντα εκεί. Μα δεν ήταν αυτό το ζητούμενό σου. Εσύ ήθελες απλώς να αλλάξει κάτι. Και τελικά έμπλεξες σε έναν φαύλο κύκλο νέων προβληματισμών που τώρα προσπαθείς να καταλάβεις και να επεξεργαστείς.
Δε χρειάζεται να παιδέψεις άλλο το μυαλό σου. Ήταν μια κουβέντα που έπεσε στο κενό, ίσως και χάσιμο χρόνου. Μην ασχοληθείς και μην κουράσεις παραπάνω τον εαυτό σου με σκέψεις, γιατί ο απέναντι μπορεί να μην έχει καταλάβει καν τι έχει συμβεί. Ίσως πάλι να κατάλαβε και απλώς να μη θέλει να δώσει συνέχεια. Μπορεί να είναι η ώρα να κλείσει ένα κεφάλαιο, μια φιλία, μια σχέση, μια συνεργασία. Ό,τι κι αν ισχύει, αυτός που ενδιαφέρεται και θέλει, προσπαθεί να αλλάξει τις καταστάσεις. Δε μένει στην επιφάνεια, αλλά το ψάχνει βαθύτερα. Δείχνει έμπρακτα πως θέλει να γίνουν τα πράγματα καλύτερα και κάνει κάτι που θα σου δείξει πως δεν το λέει μόνο, αλλά το εννοεί κιόλας.
Συντάκτης: Αλεξάνδρα Τσότσου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
