Συγκινητική κι ελπιδοφόρα κάθε επέτειος των γονιών μας

Είναι εκείνες οι στιγμές που διακριτικά παρατηρείς γονείς σου να μιλάνε ψιθυριστά. Τα βλέμματα κρύβουν μια μοναδική επικοινωνία, μια ιστορία και χιλιάδες εικόνες που μόνο εκείνοι έχουν καταγράψει στο βιβλίο της ζωής τους. Είναι μια στιγμή στην καθημερινότητα που άλλοτε θεωρείς ρουτίνα κι άλλοτε αρκεί για να σε αποσπάσει απ’ τις δικές σου σκέψεις.

Τους κοιτάς και ταυτόχρονα θαυμάζεις όλο αυτό που εσύ εισπράττεις. Είναι αγάπη και νιώθεις γαλήνη. Χαμογελάς που επιβεβαιώνεσαι πως οι επιλογές τους ήταν σωστές. Πως οι δικές τους βάσεις, για να δημιουργήσουν αυτή την οικογένεια, ήταν τελικά γερές για να ‘χουν ως αποτέλεσμα τέτοια διάρκεια κι αντοχή σε όλες τις αντιξοότητες που συνάντησαν.

Από εκείνη τη χαμηλόφωνη κουβέντα τους σκέφτεσαι πόσα έχουν πει κι ακόμα έχουν να λένε, πόσα έχουν περάσει και πώς ποτέ κανένας τους δεν έφτασε στο σημείο να εγκαταλείψει. Γιατί δεν είναι πάντα εύκολο να μένεις. Υπάρχουν δυσκολίες στη ζωή που πολλές φορές μπορούν να σε φέρουν στο τέλμα, χωρίς λογική κι εξήγηση. Χαίρεσαι μαζί τους που τα κατάφεραν τόσο καλά, γελάς γλυκά και σκύβεις το κεφάλι για να μην αντιληφθούν πως είσαι παρατηρητής της ιδιωτικής τους στιγμής. Κοντεύουν τριάντα, ίσως και σαράντα, χρόνια μαζί κι αυτή η επέτειος σε συγκινεί.

Είναι που τα χρόνια κύλησαν σαν νεράκι και τώρα έχεις την ωριμότητα για να καταλάβεις όλο αυτό το όμορφο που έχτισαν. Μέσα από ειλικρινή συναισθήματα, γεννήθηκε κάτι τόσο υγιές που δε χωράει αμφιβολία για την ποιότητά του. Τους βλέπεις μαζί και χαίρεσαι. Μέσα απ’ τους ψιθύρους, έπιασες μια-δυο λέξεις για το πώς θέλουν να γιορτάσουν την επέτειό τους. Πέρα από ένα τραπέζι με όσους αγαπούν, ένα ταξίδι κανονίζεται χωρίς συγκεκριμένη ημερομηνία.

Μετά από τόσα χρόνια συμπεριφέρονται ακόμα σαν έφηβοι που μόλις πρωτογνωρίστηκαν. Ίσως να ‘ναι και μια δική σου εγωιστική χαρά, ένα καμάρι πως έχεις τους πιο αγαπημένους γονείς ή, αν ακόμα μένεις μαζί τους, μια ανακούφιση που θα σου αφήσουν το σπίτι ολόδικό σου. Το θέμα είναι πως εκείνοι κατάφεραν και βρήκαν και τον προορισμό τους και τον ιδανικό συνοδοιπόρο στο ταξίδι της ζωής τους, κι όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες.

Δεν είναι δα κι εύκολη υπόθεση ένας γάμος, μια συμβίωση, να αντέξει. Ειδικά στη δική μας εποχή φαίνεται σχεδόν ουτοπικό. Σου γεννά απορίες, αλλά ίσως και να μη θες να ψάξεις για απαντήσεις, σου αρκεί που το δικό τους «μαζί» πέτυχε. Δεν υπάρχει κάτι για να συγκριθεί μαζί τους. Εκείνοι ήξεραν, έμαθαν κι εν τέλει μπόρεσαν να διαχειριστούν και τις πιο δύσκολες καταστάσεις.

Θαυμασμός και συγκίνηση. Ίσως και μια μικρή ζήλια αλλά με τη δική της όμορφη έννοια. Σίγουρα, σου δημιουργεί μια έντονη επιθυμία να βρεις κι εσύ κάτι αντίστοιχο στη ζωή σου. Προσπαθείς να σκεφτείς το μυστικό τους, κάνεις αναδρομές στην πορεία τους. Παλιά δεν έδινες σημασία, τώρα στην ηλικία της αναζήτησης μιας αγάπης που να αντέχει στο χρόνο, ψάχνεις να μάθεις. Να αφομοιώσεις κινήσεις, αντιδράσεις και πρωτοβουλίες. Να τις εκλάβεις ως πρότυπο για να ξέρεις κι εσύ πώς να συμπεριφερθείς στον δικό σου συνοδοιπόρο για να παρατείνετε την κοινή διαδρομή σας.

Έχεις ένα πλούσιο παρελθόν κι ένα αισιόδοξο μέλλον, αφού είχες την τύχη να ‘χεις για γονείς σου ανθρώπους ικανούς να σου μάθουν τι θα πει αγάπη. Δεν υπάρχει ωραιότερο πρότυπο απ’ την ίδια σου την οικογένεια. Οι δικοί σου πέρασαν πολλά κι είναι ακόμα εδώ να προσφέρουν σε εσάς και να απολαμβάνουν την κοινή ζωή τους. Είναι ακόμα ερωτευμένοι και δεμένοι κι αυτό είναι αρκετό για σένα και το καλύτερο παράδειγμα.

Η δική τους ευτυχία σου δίνει την ελπίδα πως μπορείς κι εσύ να γευτείς το δικό σου όνειρο. Εκείνο το όνειρο που έχει δράκους και κακές μάγισσες, αλλά το σημαντικότερο απ’ όλα είναι ότι έχει happy end. Το προσδοκάς, έχεις γερές βάσεις κι είναι θέμα χρόνου να το ζήσεις.