Οι Κυριακές είναι για εκδρομές!

Θα έχεις καταλάβει, μετά από κάποια χρόνια εμπειρίας ζωής, ότι οι Κυριακές είναι ο ορισμός της πιο απερίγραπτης (κι απρόβλεπτης) μέρας, δε θα ξέρεις τι να πρωτοσκεφτείς. Ενώ θα σου πει κάποιος τη λέξη Δευτέρα και θα ξινίσεις λίγο, θα σε πιάσει ένας μικρός πονοκέφαλος, γιατί όσο ωραία και να ‘χεις φτιάξει την καθημερινότητά σου γνωρίζεις ότι και μόνο το άκουσμα της μέρας αυτής σηματοδοτεί ένα καινούργιο ξεκίνημα μιας διαρκούς ρουτίνας. Εκτός κι αν είσαι φωτογράφος ή τραγουδιστής και ταξιδεύεις κάθε εβδομάδα σε διαφορετική ήπειρο. Εκεί πάω πάσο.

Οι Κυριακές, όμως, είναι διαφορετικές. Ενώ αρχίζουν όμορφα ως μέρα ξεκούρασης, απ’ το απόγευμα και μετά σε κάνουν να σκέφτεσαι τις υποχρεώσεις σου. Η μέρα σκοτεινιάζει και προετοιμάζεται για να δώσει τη θέση της στη φριχτή –σχεδόν για όλους μας– αρχή της εβδομάδας.

Θα μπορούσαμε, όμως, τα φέρουμε αλλιώς τα πράγματα στο μυαλό μας, άρα και στη ζωή μας. Δεν είναι αυτός ο ρόλος των Κυριακών, μια μίζερη προετοιμασία μελαγχολίας, σίγουρα όχι. Οι Κυριακές είναι για να ‘ναι ελεύθερες και να τις ξοδεύουμε με όσους αγαπάμε. Χωρίς υποχρεώσεις κι αυστηρά «πρέπει». Μακριά από ρουτίνα και κανόνες. Οι Κυριακές μας είναι για εκδρομές και νέες εμπειρίες -κι αυτό ίσως να ‘ναι το μόνο «πρέπει» που της αξίζει.

Από όταν ήμασταν μικροί, αθώα πιτσιρικάκια, τότε που η ζωή ακόμα ήταν εύκολη κι ανέμελη, κάθε Κυριακή πρωί οι γονείς μας μάς φόρτωναν στα αμάξια και μόνοι ή με οικογενειακούς φίλους παίρναμε τους δρόμους για τις εξοχές και τα χωριά μας.

Τα τραγούδια επιλογές της μαμάς, δεν τα ξεχνά κανείς, καθώς παίζει να τα γνώριζε μόνο η ίδια κι ο ερμηνευτής τους. Όπως δεν ξεχνάμε και τα ταπεράκια που έκαναν βόλτες στα πίσω καθίσματα. Αφενός γιατί ήταν μεγάλη η διαδρομή μέχρι να φτάσουμε σε εκείνο το γραφικό ταβερνάκι στην εξοχή, αφετέρου για να πάρουμε δυνάμεις, αφού ως ένα σημείο έφτανε το αμάξι και μετά «εμπρός καλά μου ποδαράκια» μέσα από θάλασσες, λαγκάδια και βουνά.

Μπορώ να φανταστώ πως η σκέψη αυτή ίσως να μην ενθουσίαζε ιδιαίτερα τον δεκάχρονο εαυτό σου. Μα παρά τη μουρμούρα, στο τέλος δε σε ένοιαζε, γιατί ήξερες πως εκδρομή σημαίνει άπειρες ώρες γέλιου με τους αγαπημένους σου ανθρώπους, καλό φαΐ και φυσικά άπειρο παιχνίδι, α,  κι ύπνο στον γυρισμό μέσα στο αμάξι -είναι ωραία όταν δεν είσαι εσύ ο οδηγός. Κάτι τέτοιες Κυριακές χτίσαμε τις ωραιότερες οικογενειακές αναμνήσεις κι έτσι αποφασίσαμε να τις περνάμε όλες.

Γίνεσαι λοιπόν 18, παίρνεις δίπλωμα και τις Κυριακές κανονίζετε με την παρέα να τις κάνετε να μοιάζουν με μίνι διακοπές. Ξυπνάτε νωρίς το πρωί, αλλά δε σας χαλάει καθόλου, μάλλον σας ενθουσιάζει. Μοιράζεστε στα διαθέσιμα αυτοκίνητα, χωρίς γονείς, χωρίς κανόνες -και χωρίς ταπεράκια, αλλά θα το αντέξουμε.

Ακόμα καλύτερες εκείνες οι εξορμήσεις των φοιτητικών μας χρόνων, γιατί δεν έχεις να σκέφτεσαι και το σχολείο της επόμενης μέρας κι ούτε είναι απίθανη και μια διανυκτέρευση αν σας πάρει η νύχτα. Η ενέργεια να χτυπάει κόκκινο κι αυτή η αίσθηση ελευθερίας κι ανεξαρτησίας να μη συγκρίνεται με τίποτα. Και κάπως έτσι, οι Κυριακάτικες εκδρομές έγιναν παράδοση.

Τα παράθυρα στο αυτοκίνητο κατεβασμένα κι ας φυσάει κρύο αεράκι κι η μουσική (που αρέσει –σχεδόν– σε όλους) στο τέρμα. Ατελείωτες συζητήσεις και inside jokes. Με τα φιλαράκια είναι πιο πιθανό να κάνετε στάση για φωτογραφίες, παρά για μνημεία κι αξιοθέατα. Οι εξομολογήσεις μπροστά από κάποια φανταστική θέα, οι selfies μες στο αμάξι κι όταν φτάσετε (αφού χαθείτε δυο-τρεις φορές) τα δυνατά γέλια στα σοκάκια και τα πειράγματα, δε λείπουν. Κι αν δεν παίζετε πια κυνηγητό ή κρυφτό (χωρίς τίποτα να αποκλείεται), θα παίξετε μια παρτίδα τάβλι στο παραδοσιακό καφενείο στην πλατεία του χωριού. Θα βάλετε και στοίχημα, ο χαμένος κερνάει μια γύρα μπίρες.

Κι ύστερα, όταν γουργουρίσουν τα στομάχια, θα σας οδηγήσει η μυρωδιά στα πιο απίστευτα ταβερνάκια. Τα κρασιά κι οι ρετσίνες θα γεμίζουν και θα αδειάζουν τα ποτήρια σας ενώ τα μαγουλάκια θα κοκκινίζουν όλο και πιο πολύ σε κάθε τσούγκρισμα. Εκτός απ’ τον οδηγό, που θα μείνει στο πρώτο ποτηράκι και θα σας διαολοστέλνει σε όλο το γυρισμό που συμφώνησε να πάρει αυτός το αυτοκίνητο.

Κι αν οι συνθήκες (δουλειά, σχολή ή όποια άλλη υποχρέωση) δε σας επιτρέπουν να βγάλετε τη νύχτα σε κάποιο κατάλυμα εκεί και να πάρετε το δρόμο της επιστροφής το επόμενο πρωί, θα σας βρει στο δρόμο να τραγουδάτε, να γελάτε και να απολαμβάνετε τη διαδρομή του γυρισμού, γεμάτοι, ικανοποιημένοι κι ευτυχισμένοι που ζήσατε μία μέρα που άξιζε για δέκα.

Όσος καιρός κι αν περάσει, οι στιγμές αυτές μένουν και προκαλούν τις επόμενες που θα ‘ρθουν. Ναι, ταλαιπωρήθηκες και το πιθανότερο είναι πως η κούραση θα σου βγει την επόμενη μέρα και θα σου δώσει έναν ακόμη λόγο να γκρινιάζεις τη Δεύτερα, αλλά άξιζε και με το παραπάνω.

Ένα είναι το σίγουρο, όσο κι αν αλλάζουν τα πρόσωπα και τα μέρη, ο θεσμός των Κυριακάτικων εκδρομών δε σπάει.