Η κατάσταση έχει αρχίσει να ξεφεύγει απ΄τα λογικά πλαίσια ενός τσακωμού. Η ένταση είναι τόσο δυνατή, όσο οι παλμοί της καρδιάς σου που κοντεύουν να πεταχτούν έξω απ’ το στήθος. Αντικρίζεις δύο μάτια γεμάτα θυμό, που είναι έτοιμα να σε καταβροχθίσουν, μία φωνή που σε διαπερνά στο πέρασμά της. Έχουν παγώσει τα πάντα γύρω σου και στέκεσαι ως ένας θεατής του εαυτού σου.

Έρχεσαι σ’ επαφή με μία όψη σου που ούτε εσύ η ίδια ήξερες πως υπήρχε. Έχεις απέναντί σου τον άνθρωπο που ξυπνάς δίπλα του κάθε πρωί, του χαϊδεύεις τα μαλλιά, τον φιλάς γλυκά για να τον ξυπνήσεις και που συχνά τον χαζεύεις σκεπτόμενος πόσο όμορφος είναι. Και βέβαια, εκείνος, που απ’ την πλευρά του, γελάει συνεχώς με τα αστεία σου, λατρεύει την εξυπνάδα και το ταλέντο σου να τον ηρεμείς μ’ έναν τρόπο που μόνο εσύ καταφέρνεις να έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα, τώρα τον έχεις κάνει θηρίο ανήμερο. Με μία μόνο πινελιά σου, έχεις βάλει φωτιά μέσα του.

Αυτή τη στιγμή, βρίσκεσαι απέναντί του και δεν κάνεις την παραμικρή κίνηση να κατευνάσεις τα πνεύματα. Τι σε κάνει να στέκεσαι εκεί, να φωνάζεις, να ξεσπάς, ξεχνώντας πως είναι ο άνθρωπός σου; Είναι ένας καβγάς που εξελίχθηκε σε αρένα μονομαχίας, επειδή ο εγωισμός ύψωσε το τοίχος της υπερηφάνειας.

Κάποιος πρέπει να κάνει πίσω και να σκεφτεί λογικά. Αν εκείνος δεν μπορεί, τότε είναι στο χέρι σου η λύση. Να ηρεμήσεις πρώτα τον εαυτό σου και έπειτα ν’ αφήσεις χώρο να βρει τον έλεγχο. Αλλά θα πρέπει να γίνει σαφές ότι η αιτία του τσακωμού δεν είναι το «εγώ», αλλά «εσείς» απέναντι σ’ αυτό. Είστε μαζί στις χαρές στις λύπες, όπως όλα τα ζευγάρια που αγαπιούνται. Στις δυσκολίες περισσότερο, όπως ένας τσακωμός , μια απώλεια ή το οτιδήποτε επιφέρει στεναχώρια στο «μαζί» σας.

Ο ένας δέχεται τις παραξενιές, τα ελαττώματα του άλλου κι επιμένει, επειδή προφανώς αγαπάει. Είναι μαζί γιατί έχουν βρει τον τρόπο να συμβιώνουν, να δέχονται, να σέβονται ο ένας τον άλλον όπως είναι. Μπορεί το «είναι» του ενός να είναι το φως του άλλου στα σκοτάδια του. Αν ένας απ’ τους δύο αφήσει το πρόβλημα να χαλάσει τη σχέση τους, τότε ο άλλος οφείλει να το διορθώσει. Αν όντως υπάρχει αγάπη, δεν αφήνεις τίποτα και κανέναν να σου τη χαλάσει. Είτε αυτό ονομάζεται εγωισμός, θυμός ή και πρώην. Οι παρεξηγήσεις λύνονται μόνο όταν θέσεις όλα τα θέματα που σ’ ενοχλούν προς συζήτηση στο τραπέζι. Κι ό, τι δε λυθεί, μάλλον δε γίνεται να λυθεί.

Όμως, μέχρι εξαντλήσεως του αντιθέτου, το να προσπαθήσεις για τον άνθρωπό σου είναι πιο σημαντικό. Να καθίσετε να συζητήσετε , να πείτε τα παράπονά σας, τι σας ενοχλεί και πώς θα το αλλάξετε. Είναι προτιμότερο να μιλάς, παρά να τα κρατάς μέσα σου και να βράζεις μέχρι, εν τέλει, να γίνει η έκρηξη αλήθειας. Μα, δεν είναι δυνατόν ο θυμός να θολώνει τα μάτια σου και να χάνεσαι μέσα στο χάος της αρνητικότητας.

Εσύ επιλέγεις με ποιον τρόπο θα σταθείς έναντι των προβλημάτων της σχέσης σου.  Αν θέλεις να είσαι μαζί με τον άνθρωπό σου και να το λύσετε ή, μέχρι να τα παρατήσεις όλα και να φύγεις μακριά. Δεν τα παρατάς όμως εύκολα όταν αγαπάς, σωστά; Το συναίσθημα νικάει πάντα τη λογική ίσως και το παράλογο. Το τι νιώθει η καρδιά, το μυαλό δε θα το μάθει ποτέ. Δύο δρόμοι με παράλληλες συντεταγμένες χωρίς κανένα σημείο συνάντησης. Διάλεξε σωστά.

 

Συντάκτης: Γεωργία Δημητρακάκου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου