Αμείλικτος. Αθεράπευτα κυνικός. Αδιάφορος για τα λάθη στα οποία υποκύπτεις. Απαλύνει τις βαθύτερες πληγές ή χτυπάει ανελέητα τα τραύματά σου. Θυμίζει ένα γιατρό που άλλοτε θεραπεύει τους νοσούντες και άλλοτε πάλι βγάζει το πόρισμα ασθένειας ανίατης και θανατηφόρας.

Μάλλον εκείνον που πιστεύεις ότι μπορεί να σε βλάψει.

Χρόνος! Ο χρόνος λοιπόν, είναι ίσως ο πιο αγέρωχος κριτής της ανθρώπινης φύσης. Στέκεται σαν καλός σκοπευτής σε μια γωνία του δωματίου και γελάει με την αφέλεια του ανθρώπου. Γελάει με όλη του την ψυχή. Βλέπεις, ο άνθρωπος αυτοπροσδιορίζεται ως πανίσχυρος, παντοδύναμος. Καταφέρνει να αποκτήσει ό, τι και όσα επιθυμεί. Πράγματα, αντικείμενα, υπερπολυτελή σπίτια, ακριβά αυτοκίνητα, ακόμα και οικόπεδα στο φεγγάρι. Και όσα περισσότερα αποκτά, τόσο περισσότερα θέλει. Κι όσο αυτός ο φαύλος κύκλος γίνεται μεγαλύτερος και ισχυρότερος, τόσο ο χρόνος σε σημαδεύει θανάσιμα. Κάθεται σαν καλός θεατής στην καρέκλα του, παίρνει μια καλή ρουφηξιά από το τσιγάρο του και περιμένει παντελώς ατάραχος, μέχρι τη στιγμή που θα συνειδητοποιήσεις το σφάλμα σου. Εκείνος ξέρει το λάθος σου. Εσύ το ξέρεις ;

Μία από τις ίσως μεγαλύτερες αυταπάτες στην πορεία της ζωής του ανθρώπου είναι η πεποίθηση ότι ο χρόνος που έχει μπροστά του είναι απεριόριστος. Και σπαταλάει, θυσιάζει, αναβάλει στιγμές πιστεύοντας πως θα έχει ξανά την ευκαιρία να τις ζήσει. Αναλώνεται και ξοδεύεται στο κυνήγι της απόκτησης χρήματος, δύναμης, επαγγελματικής επιτυχίας, κοινωνικής καταξίωσης και αναγνωρισιμότητας. Παλεύει με κάθε μέσο να κερδίσει και τελικά χάνει. Χάνει πολύτιμο χρόνο. Γλιστρούν μέσα από τα χέρια του λεπτά, ώρες, μέρες που δε θα επιστρέψουν ποτέ. Άραγε τα χρήματα που έβγαλες, θα σου αγοράσουν το χρόνο που σπατάλησες;

Ναι, είναι σοκαριστικό! Ναι, είναι θλιβερό! Αυτό όμως που διαχωρίζει τους ανθρώπους σε «καλούς» και « κακούς», «έξυπνους» κι «ανόητους», είναι η θέλησή τους να διορθώνουν τα λάθη τους και η επιμονή τους να εξελίσσονται συνεχώς.

Τα κακά νέα λοιπόν είναι ότι ο χρόνος δεν αγοράζεται, δε γυρνάει πίσω και σίγουρα δε σου επιστρέφει τις στιγμές που έχασες. Τα καλά νέα όμως είναι ότι ο χρόνος νικιέται. Μπορείς να τον παγώσεις. Σταματάει για λίγο όταν γελάς ανέμελα, αληθινά. Όταν κουρνιάζεις στην αγκαλιά του αγαπημένου σου. Όταν ένα παιδί σε κοιτάει με ευγνωμοσύνη και λατρεία. Όταν χορταίνει η ψυχή σου με την ομορφιά της φύσης. Όταν ο έρωτας αποφασίζει να σου ρίξει τα βέλη του. Όταν με κάθε ανάσα συνειδητοποιείς την ύπαρξη και την παρουσία σου σε αυτόν τον κόσμο.

Αν λένε ότι η ευτυχία είναι στιγμές, τώρα πλέον είναι ξακάθαρο τι εννοούν. Απόλαυσε αυτές τις μικρές παύσεις. Γιατί μόνο τότε είσαι άτρωτος. Τότε κερδίζεις πραγματικά το χρόνο. Μη γίνεις σκλάβος του. Κάνε τον σύμμαχό σου. Μην τον φοβάσαι. Τρόμαξέ τον. Τρόμαξέ τον με τη δύναμη και την επιθυμία σου για ζωή. Θυμήσου. Δε στον χαρίζει κανείς.

Συντάκτης: Έλλη Βαλή
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου