Πίσω από το Taj Mahal κρύβεται ένας άντρας που θέλησε να τιμήσει την αγαπημένη του

Η Ινδία αποτελεί για πολλούς έναν προορισμό- όνειρο ζωής, για τον μεταμορφωτικό της χαρακτήρα, την κουλτούρα, τη φιλοσοφία της, αλλά και την ίδια της την πολεοδομία. Μέσα σε αυτή, κι ένα κτίριο που πολλοί αποκαλούν το όγδοο θαύμα του κόσμου, και δεν είναι άλλο από το Taj Mahal. Το κατάλευκο μαυσωλείο βρίσκεται στις όχθες του ποταμού Γιούμα στην πόλη Άγκρα, ενώ χτίστηκε από τον Μογγόλο Σάχη Γιαχάν Α’. Πάμε όμως να πιάσουμε την ιστορία από την αρχή.

Ο Γιαχάν βασίλεψε την περίοδο από το 1628 μέχρι και το 1658. Στην αγορά του βασιλικού συμπλέγματος, ο Γιαχάν αντίκρισε για πρώτη φορά την Αριουμάντ Μπάνο Μπέγκουμ, μια πανέμορφη γυναίκα ευγενούς καταγωγής. Όπως αναφέρουν οι πηγές, ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά κι έτσι, αποφάσισε να την κάνει την τρίτη του σύζυγο. Το 1612, οι δυο τους παντρεύτηκαν κι εκείνος της έδωσε το όνομα Μουμτάζ Τζάχαλ, που σημαίνει «η διαλεχτή του παλατιού». Η αγάπη τους ήταν τόσο δυνατή, που κατάφερε να εμπνεύσει καλλιτέχνες και ποιητές. Αν και ο Γιαχάν είχε κι άλλες συντρόφους, είχε μάτια μόνο για τη Μουμτάζ. Εκείνη ταξίδευε μαζί του σε όλη την Ινδία, ενώ τον συνόδευε ακόμη και σε στρατιωτικές αποστολές. Εκτός από την πιο αγαπημένη του, ήταν κι αυτή στην οποία είχε την περισσότερη εμπιστοσύνη.

Όμως, η μοίρα τους επιφύλαξε ένα άσχημο παιχνίδι. Στις 17 Ιουνίου του 1631, η Αυτοκράτειρα της Ινδίας πάσχιζε να γεννήσει το 14ο παιδί της. Τελικά, η Μουμτάζ έφερε στον κόσμο ένα υγιέστατο αγοράκι, όμως η ίδια, λίγες ώρες μετά τη γέννα άφησε την τελευταία της πνοή λόγω ακατάσχετης αιμορραγίας και βύθισε όλο το παλάτι σε πένθος. Μετά το θάνατό της, ο Τζαχάν κλείστηκε για μέρες στο δωμάτιό του βουτηγμένος στη θλίψη και λέγεται, πως όταν πια βγήκε, τα μαλλιά και τα γένια του είχαν ασπρίσει από τη στεναχώρια του.

Η τελευταία επιθυμία της Μουμτάζ ήταν να χτιστεί προς τιμήν της ένα μεγαλοπρεπές μνημείο που όμοιό του δε θα υπάρχει στον κόσμο. Και φυσικά, ο Γιαχάν δε γινόταν να μην εκπληρώσει την ευχή της πολυαγαπημένης του. Έτσι, ξεκίνησε η κατασκευή Ταζ Μαχάλ, του οποίου το όνομα σημαίνει «Στέμμα του Παλατιού». Έτσι, με συνοπτικές διαδικασίες το 1632 ξεκίνησαν οι εργασίες για την κατασκευή, οι οποίες ολοκληρώθηκαν το 1649. Για την ανέγερση, δούλευαν καθημερινά 20.000 εργάτες, ενώ με την ολοκλήρωσή του, τοποθετήθηκε ένας χρυσός φράκτης γύρω από το φέρετρο της Μουμτάζ. Λένε πως το ίδιο το φέρετρο στολίστηκε με πέρλες και διαμάντια, ενώ τοποθετήθηκαν εκεί και 2.000 φρουροί για να το φυλάνε.

Για να μην απομακρυνθεί πολύ από την αγαπημένη του, ακόμη και μετά θάνατον, ο Γιαχάν σκόπευε να χτίσει ένα ακόμη μνημείο με μαύρο μάρμαρο αυτή τη φορά. Θα βρισκόταν στην απέναντι όχθη του ποταμού και θα προοριζόταν για τον εαυτό του. Όμως, πάλι η ζωή δε θα πήγαινε όπως ήθελε. Το 1658 και πριν ξεκινήσει την κατασκευή του δεύτερου μαυσωλείου, αρρώστησε βαριά. Τότε, την ευκαιρία για τον θρόνο άδραξε ένας από τους γιους του, ο Αουρανγκζέμπ. Φυλάκισε τον πατέρα του, δήθεν μέχρι να αναρρώσει, κι ανέλαβε ο ίδιος την εξουσία. Ο Γιαχάν δεν πήρε ποτέ ξανά τα ηνία. Πέθανε το 1666 και θάφτηκε δίπλα στην αγαπημένη του Μουμτάζ.

Αν αναλύσουμε τοπογραφικά το υπέροχο Ταζ Μαχάλ, θα δούμε ότι η έκταση που καταλαμβάνει το κυρίως μαυσωλείο κι όλο το συγκρότημα είναι ένα ορθογώνιο με διαστάσεις 580×350 μέτρα, με τετράγωνο κήπο στο κέντρο, που πλαισιώνεται από δύο άλλα μικρότερα επιμήκη κτίρια. Στη νότια πλευρά βρίσκεται η κύρια πύλη του συγκροτήματος, ενώ η βόρεια πλευρά περιλαμβάνει το μαυσωλείο. Δεξιά του Μαυσωλείου έχει ανεγερθεί τζαμί κι αριστερά, κτίριο ομοιόμορφο με το τζαμί, το λεγόμενο τζαβάμπ.

Χρωματικά το Μαυσωλείο είναι κτισμένο από λευκό μάρμαρο που έρχεται σε αντίθεση με τα δύο παραπλήσια κτίρια, το τέμενος και το τζαβάμπ, που είναι κτισμένα από κόκκινο ψαμμίτη. Εσωτερικά του κυρίως χώρου, που αποτελεί οκταγωνικό θάλαμο με ανάγλυφες διακοσμήσεις, στο κέντρο του βρίσκονται τα δύο κενοτάφια του Σάχη και της αγαπημένης του Μαχάλ. Αμέσως μετά αυτών και στο επίπεδο του κήπου, βρίσκονται οι πραγματικοί τάφοι τους.

Το Ταζ Μαχάλ σήμερα θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα αρχιτεκτονικά δημιουργήματα παγκοσμίως και περιλαμβάνεται στα Μνημεία της Παγκόσμιας Κληρονομιάς. Ένα πανέμορφο χτίσμα που μας θυμίζει μια συγκινητική και συνάμα τραγική ιστορία αγάπης δυο εραστών που θέλησαν να συναντηθούν ακόμα και στον θάνατό τους.