Δεν είναι το φανάρι που αλλάζει χρώμα. Ούτε ο δείκτης της ταχύτητας που ανεβαίνει λίγο παραπάνω. Είναι η ζωή που κρατιέται απ’ το χέρι σου. Η απόφαση του δευτερολέπτου. Το βλέμμα που σε περιμένει.
Το Πάσχα δεν είναι απλώς μια παράδοση. Είναι επιστροφή. Είναι η αυλή που σε θυμάται, το τραπεζομάντηλο που στρώθηκε με φροντίδα, το πιάτο που έμεινε κενό «μέχρι να έρθει». Είναι το άρωμα του γιασεμιού, η λάμψη της λαμπάδας, η φλόγα που περιμένει να συναντήσει τη δική σου.
Η Τροχαία Ιωαννίνων δε χρειάζεται να φωνάξει. Δε δείχνει αίμα. Δε σοκάρει. Δείχνει την απουσία όπως πραγματικά είναι: σιωπηλή, πονεμένη, βαριά.
Στο φετινό της βίντεο, μια οικογένεια στέκεται έξω από την εκκλησία. Όλοι μαζί, με τα κεριά στα χέρια. Χαμόγελα, συγκίνηση, ανάσες ανακούφισης. Κι όμως… μια ματιά προς την πόρτα. Ένα βλέμμα που ψάχνει. Ένας κόμπος στον λαιμό. Και ένα «Χριστός Ανέστη» που δεν ειπώθηκε ποτέ. Γιατί κάποιος δεν έφτασε.
Φέτος, η πιο ουσιαστική ευχή δεν είναι «Καλό Πάσχα». Είναι: «Να φτάσεις». Να φτάσεις εκεί όπου σε περιμένουν. Να μπεις στην αυλή με ένα χαμόγελο και να σφίξεις χέρια που σε αγαπούν. Να πεις το «Χριστός Ανέστη» και να το ακούσεις να επιστρέφει σαν αγκαλιά.
Γιατί τίποτα δεν είναι δεδομένο. Και κάθε επιστροφή είναι ένα μικρό θαύμα.
Η Τροχαία Ιωαννίνων δημιούργησε ένα συγκινητικό βίντεο για τις ημέρες του Πάσχα, όπου οι μετακινήσεις αυξάνονται σημαντικά, θέλοντας να στείλει ένα ουσιαστικό μήνυμα: πίσω από κάθε τροχαίο, υπάρχει μια ιστορία που δεν ολοκληρώθηκε. Το βίντεο αναδεικνύει την ανθρώπινη διάσταση της απώλειας, επιλέγοντας να αγγίξει την καρδιά του θεατή με ευαισθησία και αλήθεια.
Συντάκτης: Σοφία Γεωργούλα
