Εκείνη η ερωτική επιστολή που κάποτε τόλμησες κι έστειλες. Ή εκείνη που έμεινε αποθηκευμένη σε κάποια πρόχειρα να τη σκονίζουν οι αμφιβολίες. Αυτόματες καταγραφές ή δομημένες εξομολογήσεις, είναι τα δικά σας αληθινά ερωτικά γράμματα και τα θέλουμε. Τόλμησε να τα μοιραστείς μαζί μας και με το πρόσωπο που απευθύνονται. Τα περιμένουμε στο info@ pillowfights.gr με τίτλο «Συστημένα».
Γράφει η Ρεγκίνα Ρ.
Φίλοι. Εμείς οι δυο φίλοι. Ακούγεται τόσο αστεία αυτή η ιδέα. Εμείς που κοιτούσαμε ο ένας τον άλλον στα μάτια και είχαμε πεταλούδες στο στομάχι, φίλοι. Εμείς που κάναμε κρεβάτι σαν ζώα, ανταλλάσσαμε αγκαλιές, σαν στερημένοι και φιλιόμασταν σαν να ψάχναμε οξυγόνο, φίλοι. Αστείο είναι, δε νομίζεις;
Είναι πολύ αστείο και θα σου πω εγώ γιατί. Γιατί θέλουμε ο ένας τον άλλον σαν τρελοί ακόμα κι αν δεν το παραδεχόμαστε. Γιατί έχουμε υπάρξει πολλά περισσότερα απ’ αυτό. Γιατί έχουμε ανταλλάξει κάθε λογής φιλιά κι υγρά. Γιατί αγαπιόμαστε και το ξέρω. Γιατί κανείς δεν μπορεί να μου πει το αντίθετο όσο κι αν προσπαθήσει.
Εμείς οι δυο φίλοι δε θα μπορούσαμε να είμαστε γιατί δε θα χαιρόμασταν αν ο άλλος πήγαινε παρακάτω. Γιατί θα ζηλεύαμε και θα κλαίγαμε και θα πίναμε για να το ξεπεράσουμε. Γιατί έχουμε μάθει να ζούμε πλάι-πλάι κι όχι αντικριστά. Και γιατί τέλος πάντων δεν έχουμε ιδέα πώς να είμαστε «φίλοι», από τη στιγμή που μάθαμε να είμαστε ζευγάρι, οικογένεια κι εραστές.
Θα ήθελα πολύ να σου πω ότι θα μπορούσαμε να μείνουμε φιλαράκια αν χωρίσουμε κι ότι δε θα είχα θέμα να σε βλέπω να προχωράς και να εξελίσσεσαι χωρίς εμένα -αλλά έχω θέμα και μάλιστα μεγάλο.
Όπως και να έχει φίλοι ή μη, θέλω να ξέρεις πως σε γουστάρω ακόμη και ακόμη σε ψάχνω. Ακόμη μου λείπεις κι ακόμη μου ακούγεται γελοίο να υπάρξουμε κάτι λιγότερο από τα πάντα. Όχι γιατί είμαι εγωίστρια αλλά γιατί αυτός ο ρόλος μας ταιριάζει. Γιατί ο έρωτάς μας, ρόλο κομπάρσου δεν είχε ποτέ.
Κι όπως και να έχει σ’αγαπαω κι αυτό δεν αλλάζει ακόμα κι αν εσύ αποκλειστικά με βλέπεις φιλικά. Ακόμα κι αν ξυπνήσεις μια μέρα και δεν μπορείς να με φανταστείς ανάμεσα στα χείλη σου και στα σκεπάσματά σου. Ακόμα κι αν δε σου προκαλώ καμία έλξη και καμιά έξαψη. Τότε λοιπόν, εγώ θα σε θέλω, εξίσου με τώρα, εξίσου με πάντα. Θα σε θέλω γιατί αυτό έμαθα, αυτό ξέρω κι αυτό γουστάρω τέλος πάντων.
Πρόσεξε όμως. Δε θα σε θέλω επειδή πρέπει, ή επειδή νιώθω υποχρέωση, δεν είμαι το θύμα της υπόθεσης αλλά ούτε κι εσύ είσαι. Ξέρω πως μπορώ να ξανά ερωτευτώ και ξέρω πως μπορείς να το κάνεις κι εσύ. Το κάνω γιατί επιλέγω να μας δώσω ακόμα μια ευκαιρία. Μια ακόμα ευκαιρία γιατί την αξίζουμε.
Αξίζουμε να δοκιμάσουμε ακόμα μια φορά και να δούμε αν θα πετύχει το μεταξύ μας. Αξίζουμε περισσότερα από το να τα παρατήσουμε τόσο εύκολα ενώ έχουμε υπάρξει ερωτευμένοι, αγαπημένοι και δεμένοι. Και σε αυτό ακριβώς το δέσιμο πιστεύω και μας δίνω ακόμα μια ευκαιρία να τα βρούμε και να τα λύσουμε όλα μια και καλή.
Σε περίπτωση όμως που δε δουλέψει να ξέρεις πως εγώ φίλη μαζί σου δεν μπορώ να είμαι, δεν τραβάει, δεν το αντέχω. Και ξέρω πως ούτε εσύ το θέλεις. Οπότε σε περίπτωση που πάνε όλα αυτά στράφι, μη μου ζητήσεις ξανά να κρατήσουμε επαφές, να δουλέψουμε ό,τι μας χωρίζει και να μείνουμε πολιτισμένοι. Εμείς, ή μαζί κι ερωτευμένοι, ή σκέτο χωριά θα είμαστε μωρό μου, τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
