Εκείνη η ερωτική επιστολή που κάποτε τόλμησες κι έστειλες. Ή εκείνη που έμεινε αποθηκευμένη σε κάποια πρόχειρα να τη σκονίζουν οι αμφιβολίες. Αυτόματες καταγραφές ή δομημένες εξομολογήσεις, είναι τα δικά σας αληθινά ερωτικά γράμματα και τα θέλουμε. Τόλμησε να τα μοιραστείς μαζί μας και με το πρόσωπο που απευθύνονται. Τα περιμένουμε στο info @ pillowfights.gr με τίτλο «Συστημένα».
Εξομολογείται η Ε.
Δυο μήνες που δεν είμαστε μαζί, δυο μήνες που δε χάζεψα τα μάτια σου, που δεν είδα το χαμόγελό σου ούτε άκουσα τη φωνή σου. Έχεις δίκιο, αγάπη μου, σε όλα ήσουν σωστός. Πρέπει να το πάρουμε απόφαση. Δε γίνεται να είμαστε πια μαζί με τόση απόσταση. Δε μας αξίζει τόση ταλαιπωρία.
Εγώ εδώ, εσύ εκεί και τίποτα δεν μπορεί να το αλλάξει. Σ’ αγαπάω πολύ κι αυτό επίσης δεν μπορεί να αλλάξει. Δεν μπορώ να ξεχάσω όσα ζήσαμε μαζί και κυρίως όσα ένιωσα -καλά και κακά, το ίδιο σημαντικά. Δεν είχαμε καλό timing, αυτό έδειξαν οι καταστάσεις απ’ την αρχή της σχέσης μας.
Κάποτε έλεγα «σημασία δεν έχει η χιλιομετρική απόσταση, αλλά να μην υπάρχει απόσταση μεταξύ μας». Τι να το κάνεις, όμως, αυτό όταν έχεις την ανάγκη να χωθείς στην αγκαλιά του άλλου κι αυτός να είναι χιλιόμετρα μακριά, όταν δεν ξέρεις καν πότε θα τον ξαναδείς; Να πάρεις αγκαλιά την οθόνη ή τη φωτογραφία του; Θα νιώσεις καλύτερα; Μπα…
Να ήξερα ότι είναι εφικτό να σε βλέπω πιο συχνά, εντάξει, όμως, μάτια μου, το ξέρουμε κι οι δυο πως δε γίνεται. Είναι άδικο να νιώθεις τόσα πολλά για κάποιον, να ξέρεις ότι έχεις να του δώσεις τόσα πολλά απ’ την ψυχή σου κι όμως να μην μπορείς. Είναι άδικο να μην μπορώ να σε έχω.
Κάποια στιγμή θύμωσα μαζί σου που έφυγες και δεν προσπάθησες να βρεις κάτι για να μείνεις εδώ. Δεν ήθελα να είμαι εγώ αυτή που θα σε κρατούσε γιατί θα μαράζωνες κι εγώ θέλω πάντα να σε βλέπω να χαμογελάς -έστω κι από μακριά. Θα ένιωθα τύψεις αν σε κρατούσα για μένα και γινόμουν η αιτία να μην ακολουθήσεις τα όνειρά σου. Θέλω να είσαι καλά και να περνάς όμορφα στη ζωή σου κι ας μην είμαι εγώ ο λόγος.
Ελπίζω να βρεις κάποια να σ’ αγαπάει πιο πολύ από όσο εγώ κι ας με βασανίζει που δε σε έχω. Έχεις δίκιο, όταν αγαπάς, πολλές φορές, κάνεις και πράγματα που δεν αντέχεις. Θέλω να σε δω ευτυχισμένο, θέλω να βρεις κάποια που θα καταφέρει να σε κάνει να δεις τη ζωή με πιο αισιόδοξη ματιά. Κι όλα αυτά τα θέλω αληθινά.
Κάποια στιγμή μου είπες πως όλα όσα ονειρεύεσαι θες να τα κάνεις με εμένα στο πλάι σου και προσπάθησα πολύ κι όσο το θες θα προσπαθώ ακόμα να σε στηρίζω. Μα, μάτια μου, πρέπει να προχωρήσουμε. Δεν αντέχεται η απόσταση. Πονάει και μάλιστα πολύ.
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
