Τι ζητάμε από μια σχέση τελικά;

Σου έχει τύχει ποτέ να ερωτευτείς πραγματικά; Να έχεις αυτό το συναίσθημα που σε κάνει να περνάς όλη σου τη μέρα έχοντας στο μυαλό το αγαπημένο σου πρόσωπο και να μη βλέπεις την ώρα να το πάρεις ξανά στην αγκαλιά σου; Εντάξει, μπορεί να μην το έχεις νιώσει απαραίτητα σ’ αυτόν το βαθμό, παρ’ όλα αυτά το πιο πιθανό είναι να έχουν περάσει ένας ή δύο έρωτες από τη ζωή σου. Ο καθένας από αυτούς τους έρωτες αφήνει τα σημάδια του πάνω σου κι αναπόφευκτα σε αλλάζει, είτε προς το καλύτερο είτε προς το χειρότερο. Τι είναι όμως αυτό που ζητάμε από ένα έρωτα που έρχεται να μπει στη ζωή μας;

Η απάντηση, όπως θα φαντάζεστε, δεν είναι κοινή για όλους τους ανθρώπους κι όλες τις σχέσεις. Πολλοί είναι οι παράγοντες που τη διαμορφώνουν κι η ηλικία μας είναι σίγουρα ένας από τους καθοριστικότερους. Ο πρώτος μας έρωτας έρχεται συνήθως, ενώ ακόμα είμαστε στο σχολείο. Είναι ίσως ο πιο αγνός, όχι επειδή δεν έχει σαρκικές προεκτάσεις, απλά επειδή είναι κάτι εντελώς καινούργιο για μας. Κάτι που δεν το έχουμε νιώσει ξανά και που δεν ξέρουμε πώς θα εξελιχθεί. Τι περιμένουμε όμως από το άτομο που είμαστε ερωτευμένοι; Να μας ερωτευτεί κι αυτό προφανώς. Από εκεί ξεκινάμε, είναι βασική προϋπόθεση δε νομίζετε;

Έστω, λοιπόν, ότι σταθήκαμε τυχεροί και τα συναισθήματά μας είναι αμοιβαία με εκείνο το άτομο που μας αρέσει, τι κάνουμε; Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μας περιστρέφεται γύρω από το σχολείο, το φροντιστήριο και το διάβασμα. Δεν περιμένουμε πολλά στην πραγματικότητα. Μας αρκεί, να περνάμε το μεγαλύτερο μέρος του περιορισμένου ελεύθερου χρόνου μας μαζί. Να ξέρουμε ότι ο ένας ανήκει στον άλλο και ίσως να κάνουμε κάποια όνειρα για το κοντινό μέλλον. Σπάνια μπορούμε να κοιτάμε πέρα από εκεί, γιατί η ζωή ξετυλίγεται, συνήθως, αβέβαιη μπροστά μας, κάτι που δεν είναι απαραίτητα κακό. Επιτρέπει στη σχέση μας να είναι απαλλαγμένη από άγχη, ανούσιες συζητήσεις κι αμφιβολίες. Εφόσον έχουμε βρει το σωστό άτομο, έχουμε όλα τα φόντα να συνεχίσουμε μαζί του, όσο μας βγαίνει, περνώντας όμορφα κάθε μας μέρα μαζί χωρίς να φιλοσοφούμε ιδιαίτερα το τι κάνουμε από κει κι έπειτα.

Κάπου εκεί γινόμαστε φοιτητές κι όλα αλλάζουν. Αρχίζουμε να βλέπουμε όλο τον κόσμο με διαφορετικό τρόπο, περιμένουμε διαφορετικά πράγματα από τους γύρω μας και προφανώς και από τη σχέση μας. Προφανώς αυτό το αγνό της υπόθεσης έχει πια χαθεί για τα καλά από το σκηνικό και σίγουρα δεν είναι στις πρώτες επιλογές μας το σινεμά κι ο καφές. Το σώμα μας αποζητά πολλά κι επιτακτικά  και ποιοι είμαστε εμείς να του αρνηθούμε; Δεν είναι καθόλου ασυνήθιστο να περνάμε μέρες ολόκληρες κλεισμένοι μες στο σπίτι με τη σχέση μας. Η απόλαυση είναι αδιαπραγμάτευτο μέρος των θέλω μας και σίγουρα παίζει σημαντικό ρόλο στην αύξηση των πιθανοτήτων μιας ευτυχισμένης σχέσης. Ευτυχισμένης υπό την έννοια ότι μας ικανοποιεί τα θέλω και δε μας δημιουργεί προβλήματα.

Φυσικά, υπάρχουν διάφορα είδη σχέσεων που τείνουν να είναι όλο και πιο ελεύθερου χαρακτήρα, παρ’ όλα αυτά μια επιτυχημένη συνύπαρξη, μπορεί να σώσει ή να διατηρήσει ζωντανές σχέσεις που υπό διαφορετικές συνθήκες δε θα είχαν ιδιαίτερο μέλλον.

Χωρίς αμφιβολία, είναι και άλλοι οι παράγοντες που επηρεάζουν το πόσο και γιατί δινόμαστε σε έναν έρωτα στη συγκεκριμένη περίοδο της ζωής μας, πώς ζούμε, πού ζούμε, τι κύκλο έχουμε, τι προτεραιότητες, δημιουργούν τις προϋποθέσεις να έρθουν δύο άνθρωποι κοντά και εν συνεχεία να παραμείνουν μαζί για λίγο, πολύ ή για το δικό τους «πάντα». Όσο πιο «συμβατοί» είναι δύο άνθρωποι μεταξύ τους τόσο πιο εύκολο είναι να διατηρηθούν οι ισορροπίες σε μια περίοδο όπου το αίμα βράζει, οι ορμόνες είναι ασυγκράτητες και κάθε άλλο παρά εύκολο είναι να αποφεύγονται οι έντονες στιγμές και συναισθήματα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα τσακωθούμε, θα φωνάξουμε κι ενδεχομένως θα πληγωθούμε, όμως όλα αυτά αξίζουν τις περισσότερες φορές, αφού μαθαίνουμε ή τουλάχιστον αυτό λέμε στον εαυτό μας.

Όλα όσα βιώνει κανείς σ’ αυτά τα πιο ανέμελα, συνήθως, χρόνια, τον ετοιμάζουν γι’ αυτό που ακολουθεί. Τον βοηθούν να γνωρίσει καλύτερα τον εαυτό του, να κατασταλάξει στα θέλω του και να έχει μια καλύτερη εικόνα από τι άτομο θέλει να έχει δίπλα του. Μια καλή ή και πολύ καλή επαφή στις περισσότερες περιπτώσεις δεν είναι πλέον αρκετή για να διατηρήσει έναν έρωτα ζωντανό. Οι απαιτήσεις μιας επιτυχημένης σχέσης και συνύπαρξης αλλάζουν και περιστρέφονται γύρω από νέους παράγοντες. Η ένταση του έρωτα, αρκετές φορές ατονεί κι έρχονται άλλα αισθήματα να το αντικαταστήσουν. Το σώμα παραχωρεί με το πέρασμα των χρόνων το κυρίαρχο ρόλο στο μυαλό και εκείνο ξέρουμε ότι λειτουργεί με τη λογική κι όχι το συναίσθημα.

Όταν το άτομο περάσει το κατώφλι εκείνο και θα θεωρήσει τον εαυτό του έτοιμο για να κάνει οικογένεια, όλα ανατρέπονται. Προτεραιότητα πλέον είναι η οικογένεια, τα παιδιά που πρόκειται να έρθουν και η συμβίωση με το αγαπημένο του πρόσωπο, αρχίζει να αλλάζει χαρακτήρα. Η αγάπη κι ο αμοιβαίος σεβασμός είναι ίσως τα σημαντικότερα στοιχεία που μπορούν να εξασφαλίσουν μια ισορροπημένη σχέση.

Φυσικά, όλα αυτά είναι σχετικά και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να θεωρηθούν ως δεδομένα για την κάθε σχέση, δε φτιάχνουμε κανόνες, απλώς παρατηρούμε. Ο έρωτας και οι σχέσεις μπορεί να έχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά για όλους, όταν όμως μας χτυπούν την πόρτα έρχονται κάθε φορά με διαφορετική μορφή. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να είμαστε έτοιμοι να απαντήσουμε στο χτύπημα και να δούμε πού θα μας οδηγήσουν.