Γελάμε ακόμη το ίδιο με τις ατάκες του «παρά 5»

Ήταν χειμώνας του 2005 όταν αυτοί οι πέντε άγνωστοι μεταξύ τους χαρακτήρες μπήκαν στα σπίτια μας μαζί με του υπόλοιπο cast και μας ταξίδεψαν με τις περιπέτειές τους σε ένα ταξίδι με προορισμό την αλήθεια. Μεταμορφωθήκαμε σε αγγέλους του Charlie κι εμείς, προσπαθώντας να ανακαλύψουμε τι συνέβη τότε στη Θεσσαλονίκη και ποιοι, τελικά, είναι οι 5 δολοφόνοι. Η αδρεναλίνη χτυπούσε κόκκινο με κάθε επεισόδιο ενώ δεν υπήρχε σκηνή που να μη μας προκαλούσε γέλιο μέχρι δακρύων.

Μέχρι και σήμερα, οι αξέχαστες ατάκες του Γιώργου Καπουτζίδη έχουν χαραχτεί στη μνήμη μας και δεν έπαψαν ποτέ να αποτελούν inside jokes κι αφορμές για πειράγματα ανάμεσα σε παρέες. Πώς να ξεχάσουμε, άλλωστε, τη Θεοπούλα που άνοιγε το στόμα της και δεν μπορούσαμε να φανταστούμε τι θα ακούσουμε. Ο κόσμος να χαλάσει, να μπει κλέφτης στο σπίτι, να πάθει τροφική δηλητηρίαση, για εκείνη για όλα φταίει η «κοντή» νύφη που της έφερε ο γιος της και δυστυχώς δεν έβαλε κάρτα αλλαγής.

Στο πρόσωπο εκείνης και της φιλενάδας της –της Σόφης, όπως συνηθίζει να τη φωνάζει– δε θα βρεις τις τυπικές γιαγιάδες που τους αρέσει να πλέκουν, αντιθέτως αγαπούν τα ταξίδια, τα σπορ, τις ξένες γλώσσες, τη ζωγραφική, τα μουσικά όργανα και την τηλεόραση, κυρίως για να συμμετέχουν. Γελάσαμε, αλλά και κλάψαμε μαζί τους στο τελευταίο και πιο συγκινητικό επεισόδιο.

Ένας άλλος χαρακτήρας που μας στιγμάτισε ήταν αυτός της Ντάλιας. Πωρωμένη με τις σειρές, πάντα με τη συντροφιά της Ρίτσας ή της Μάρθας – ούτε η ίδια δεν ήξερε ποια είναι ποια– και το «μικρό της πόνυ» τα είχε όλα λυμένα, αλλά της έλειπε η δράση, κάτι που την έκανε να βαριέται τη ζωή της. Βγαίνοντας στην κοινωνία και δίχως να ‘χει ζήσει φυσιολογικά είχε πολλές απορίες για τη ζωή.

-«Να ρωτήσω κάτι εδώ στο δρόμο που ερχόμασταν κάτι μεγάλα άσπρα σκυλιά με πολύ μαλλί που ανέβαιναν στο βουνό;»

-«Πρόβατα».

Οι απορίες της επεκτείνονταν και σε περιοχές: «Τα Πατήσια είναι πολλά; Δηλαδή είναι ένα πατήσι εδώ ένα εκεί κι ένα παραπέρα σαν τα Επτάνησα;», αλλά και σε φαγητά: «Τι είναι αυτό;».  «Φαγκρί». «Βγαίνει και σε άλλα χρώματα, φαμπέζ , φαμόβ και τέτοια;». Η Ντάλια είχε αγοράσει από τροχόσπιτο μέχρι νταλίκα και πάντα τα ξεχνούσε κάπου γιατί για εκείνη δεν κόστιζαν πολύ, παρά μόνο μερικά πακέτα μοβ.

Και φυσικά δε θα μπορούσαμε να ξεχάσουμε την αγαπημένη μας Ζούμπι που μας κέρδισε με τις στιλιστικές της επιλογές και το πώς αντιμετώπιζε με ψυχραιμία την κάθε δυσκολία. Ήταν απλό, για εκείνη χρειαζόταν μόνο ένα «Ιιιιιιιιιι» και τάβλα κάτω. Γυναίκα του χωριού, μετακόμισε στην Αθήνα για τον εγγονό της κι είχε να αντιμετωπίσει τη συμπεθέρα της, Μαρινέλλα και το βουδισμό της, που πίστευε πως είναι ή αχρωματοψία ή όταν δεν τρως ψάρι. Μας κέρδισαν τα άπταιστα αγγλικά της με το «How bo you bo;», αλλά και το «Βεάκη» που έγραφε η ομπρέλα στο camping.

Ταυτιστήκαμε κι αγαπήσαμε αυτή τη σειρά τόσο για την ίντριγκα που μας πρόσφερε όσο και για τους ταλαντούχος πρωταγωνιστές που μας κέρδισαν με τις προσωπικότητές τους. Οι 5 ήρωές μας με τη βοήθεια του φύλακα αγγέλου τους, Αμαλίιια (με έμφαση στο -ι), μας χάρισαν απίστευτες στιγμές γέλιου και συγκινήσεων που αναζητούμε μέχρι και σήμερα παρακολουθώντας ξανά και ξανά τα επεισόδια, χωρίς να τα βαριόμαστε ποτέ.

Η ανάγκη για γέλιο είναι πάντα επίκαιρη και το καλό χιούμορ διαχρονικό κι απαραίτητο, πόσο μάλλον σε εποχές κρίσης, όπου οι άνθρωποι αναζητούν την ψυχική εκτόνωση σε καθετί.  Εξάλλου, δύο πράγματα δεν κόβονται στη ζωή. Το παρά 5 και το σεξ, γιατί η Θεοπούλα ξέρει!