Το σακ βουαγιάζ δίπλα στην πόρτα. Χασμουριέσαι και το ξανακοιτάς. Όλη νύχτα αυτή η δουλειά· βάλε, βγάλε ρούχα από μέσα. Μωρέ, μήπως τελικά δε χρειάζεσαι εκείνο το τζιν; Όχι, όχι πλατφόρμες, πιάνουν πολύ χώρο. Μinimal, όπως ταιριάζει και στην εποχή. Κι η δεύτερη πετσέτα δε θα χρειαστεί. Πακετάρεις μόνο για τον εαυτό σου και μόνο τα απαραίτητα.
Φρόντισες από καιρό πριν -μαγιό είχες πάρει μόλις βγήκε η νέα κολεξιόν. Το πλήρωσες αδρά φέτος για να είναι έξτρα σέξι, με κορδονάκια παντού, να φαίνονται οι γραμμές από το μαύρισμα. Πήρες και δυο αεράτα φουστανάκια, τέλεια για όλες τις ώρες, κι ήσουν έτοιμη. Έκανες επιδρομή στο Anaplasis, για όλα τα λαδάκια και τις κρέμες σου, όλα όσα θα χρειάζονταν. Γιατί ως γνωστόν, αν νιώθεις θεά, σε βλέπουν και θεά.
Ήταν όλα σχεδιασμένα στην εντέλεια. Όλα έτοιμα για τη βδομαδούλα που θα περνούσατε μαζί, οι δυο σας. Ιούνιο μήνα διακοπές γιατί δεν μπορούσε και να πάρει άδεια τον Αύγουστο. Δε σε χάλασε τότε. Εξάλλου έτσι, όταν θα μπορούσαν κι οι φίλες σου να πάρουν τις δικές τους άδειες τον Αύγουστο, θα είχες ευκαιρία να διακοπάρεις και με αυτές. Κι αφού θα ήσασταν μαζί, δε σε ένοιαζε πότε θα πηγαίνατε, ούτε και πού.
Είχες κάνει κράτηση στο ξενοδοχείο έναν μήνα μπροστά. Δίκλινο, παραθαλάσσιο, βγαίνεις από την πόρτα και στα 10 βήματα σκάει το κύμα. Και με πισίνα, παρακαλώ, για να έχουμε επιλογές. Γύρω γύρω απ’ το ξενοδοχείο κάθε λογής μικρό τουριστικό μαγαζάκι, εστιατόρια και ταβέρνες, μπαράκια και τσιπουράδικα. Δε θα το επέλεγες εσύ. Ήθελες κάτι πιο κοσμοπολίτικο για τις διακοπές σας, κάπου που μπορούσες να δεις κάτι καινούργιο, να ζήσεις μια νέα εμπειρία, κάτι που δε βρίσκεις και στο χωριό σου αν πας. Ας όψεται.
Αλλά έμεινες μπουκάλα με εισιτήριο για πλοίο και κράτηση μιας εβδομάδας σε ξενοδοχείο. Δύο βδομάδες πριν σηκώσει το πλοίο άγκυρα για το νησί, σάλπαρε κι αυτός. Μάζεψε τα κουβαδάκια του και κίνησε προς άλλες παραλίες. Α ρε Άλκηστη! Μα να σου έχει κολλήσει το τραγούδι, να το έχεις κάνει ύμνο, και τελικά ο Θωμάς ούτε σπίτι είναι, ούτε στη Χαβάη θα σε πάει! Και γελάς όσο το σκέφτεσαι. Τελικά πολλές οι καλοκαιρινές εκφράσεις για τον χωρισμό, ε; Και με 35 βαθμούς έξω, δεν είναι να πέφτεις στα πατώματα· καίνε κι αυτά.
«Να πας μόνη σου. Και τι έγινε;! Το χρειάζεσαι! Να πας, να λιώσεις στην παραλία, να διαβάσεις κάνα βιβλίο, να κάνεις λίγο παρέα με τον εαυτό σου. Να βγεις, να πιεις έναν καφέ, ένα ποτό, να δεις κόσμο και να φλερτάρεις. Να ευχαριστηθείς την ελευθερία σου! Πότε ήταν η τελευταία φορά που το έκανες;», σου λέει η κολλητή σου. Ποτέ, ίσως. Από οικογενειακές διακοπές, έχεις κάνει. Ταξιδάκια με τις κολλητές, άπειρα. Ακόμα και τριήμερο με τον ακατονόμαστο είχες πάει, τότε που ήσασταν στα ντουζένια σας. Αλλά μόνη σου, για την πάρτη σου, ποτέ. Μπας κι αυτή είναι η νέα εμπειρία για φέτος το καλοκαίρι τελικά;
Πρώτη φορά διακοπές μόνη, λοιπόν. Λίγες μέρες μακριά από όλους, να ανασυγκροτηθείς, να πάρεις μια ανάσα, να καθαρίσει λίγο το μυαλό. Χρειάζεται κι αυτό πού και πού. Να ακούσεις λίγο και τον εσωτερικό μονόλογο που πνίγουν οι άλλες φωνές.
Απλώνεσαι στην ξαπλώστρα σου και κοιτάς γύρω σου. Στα ηχεία ακούγεται το φετινό καλοκαιρινό χιτ, αυτό που σαν φτάσει ο Αύγουστος, θα μας προκαλεί ναυτία. Προς το παρόν, βοηθά να καταλάβεις το ότι είσαι όντως διακοπές. Αυτό κι η γλυκιά μυρωδιά βανίλιας και καρύδας απ’ το λάδι μαυρίσματος που απλώνεις στο σώμα σου. Εξάλλου, περιμένεις εννέα μήνες για τις λίγες μέρες που θα είσαι χωρίς υποχρεώσεις, που μπορείς να λιώσεις στην παραλία, να δοκιμάσεις αυτό το νέο λάδι γρήγορου μαυρίσματος απ’ το Anaplasis που πήρες και μυρίζει όλο το δωμάτιο καλοκαίρι κάθε φορά που βγάζεις το καπάκι. Μπροστά σου η θάλασσα, με ανοιχτές αγκάλες, σε περιμένει. Τι ήταν αυτό που λένε για το αλμυρό νερό;
Και ξαφνικά, χωρίς καλά καλά να καταλάβεις πότε έγινε, έχεις μπει σε mode και σε mood διακοπών. Τι έγινε που είσαι μόνη; Καλύτερα, είσαι ελεύθερη να κάτσεις όλη μέρα στην παραλία, να το «παρακάνεις». Δε χρειάζεται να συντονιστείς με κανέναν για το πότε θα φύγεις απ’ την παραλία, ποιος θα κάνει πρώτος ντους, τι ώρα θα φάτε, πού κι αν θα ακολουθήσει και ποτό. Δε χρειάζεται να χρονομετράς, να περιμένεις και να συμβιβάζεσαι. Κάνεις ό,τι σε διατάζει η όρεξή σου. Κι επειδή είναι ακόμα Ιούνιος; Θα περιμένεις μέχρι τον Αύγουστο εσύ να αποκτήσεις το σοκολατένιο, εξωτικό χρώμα που τόσο εύκολα πετύχαινες όταν ήσουν μικρή; Όχι βέβαια! Βουτάς, βγαίνεις, ξαναβουτάς και νιώθεις τον ήλιο και τη θάλασσα να κάνουν τα μαγικά τους.
Και χάνεις το λογαριασμό και την αίσθηση του χρόνου. Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και… η πάρτη μου!
Παίρνεις την κολλητή σου -μετά από τρεις μέρες εξαφάνισης ανησύχησε. Ακούγεσαι πιο ανάλαφρη, χαρούμενη, άλλος άνθρωπος από αυτή που έφυγε απ’ την πόλη, σου λέει. Κι έτσι αισθάνεσαι.
Βγαίνεις από το ντους και κοιτάς το σώμα σου στον καθρέπτη. Περνάς το δάχτυλό σου πάνω στις γραμμές που έχουν σχηματιστεί. Χρυσαφένιο σοκολατί, λεπτές κατάλευκες γραμμές σε σημεία, έτσι, να φαίνεται και στο μάτι η διαφορά του πριν και του μετά. Το δέρμα σου μεταξένιο ακόμα απ’ το λάδι μαυρίσματος Glow με κερί μέλισσας που είχες απλώσει εκεί πριν από μερικές ώρες. Glow, όνομα και πράγμα. Λάμπεις -όπως κι αυτό. Φοράς κι εκείνο το λουλουδάτο αέρινο φόρεμα, αυτό με την ανοιχτή πλάτη να φαίνεται και το μαύρισμα των περασμένων ημερών. Δε χρειάζεσαι άρωμα -όλο το σώμα σου μυρίζει ακόμα καρύδα. Τα μαλλιά σου, κυματιστά όπως η θάλασσα. Ούτε βάφεσαι. Τη δουλειά την έχει κάνει ο ήλιος, δεν είναι απαραίτητο τίποτα άλλο. Τι λέγαμε, minimal, σωστά; Με τόσα λίγα η αυτοπεποίθησή σου είναι στα καλύτερά της. Αισθάνεσαι ικανή να κατακτήσεις όποιον θες· στο νησί, στην πόλη όταν γυρίσεις μεθαύριο.
Σου χρειάζονταν διακοπές. Αυτές οι διακοπές· οι δικές σου.
