Ο έρωτας είναι μια πράξη ανάμεσα σε δύο -ή και περισσότερα, δεν κρίνουμε- άτομα, που γίνεται από καταβολές του κόσμου, είτε για αναπαραγωγικούς σκοπούς είτε για να δείξουν ο ένας στο άλλο σύντροφο την αγάπη τους, είτε καθαρά και μόνο για απόλαυση. Μπορεί να βρισκόμαστε στο 2020 αλλά ανά τον κόσμο υπάρχουν ακόμα και σήμερα κάποιοι νόμοι, ψηφισμένοι κι επικυρωμένοι από το εκάστοτε κράτος, που δεν επιτρέπουν κάτι που έχει σχέση μια από τις μεγαλύτερες απολαύσεις που υπάρχουν σε αυτή τη ζωή. Όχι, δε μιλάμε για το φαγητό, μιλάμε για την επαφή και το ερωτικό παιχνίδι. Καλό λοιπόν θα είναι να τους μελετήσεις, ώστε εάν βρεθείς κάποια στιγμή στη ζωή σου σε κάποιο από αυτά τα μέρη, να ξέρεις τι να αποφύγεις.

 

1. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με κάτι σχετικά ανάλαφρο αλλά και συνάμα πολύ σοκαριστικό. Στην Άϊοβα των ΗΠΑ δεν επιτρέπεται δια νόμου να φιλήσεις το ταίρι σου δημόσια, όταν το φιλί έχει διάρκεια μεγαλύτερη από 5 λεπτά. Η δική μου απορία είναι εάν φιλάς για 4.5 λεπτά, κόψεις να πάρεις μια ανάσα και να πιεις μια γουλιά νερό και συνεχίσεις, μηδενίζει το κοντέρ; Όπως όμως κι αν έχει, καλό θα είναι, όταν επισκεφτείς τη συγκεκριμένη πολιτεία να αποφύγεις τα πολύωρα φιλιά ή να βάλεις ένα ξυπνητήρι να σε κόβει λίγο πριν φτάσεις το πεντάλεπτο.

 

2. Παραμένουμε στις ΗΠΑ, αλλά μεταφερόμαστε στις πολιτείες της Νότια Ντακότα και της Ιντιάνα. Εκεί κινδυνεύεις με φυλάκιση κι επιβολή χρηματικού προστίμου εάν σου συμβεί να έχεις έτσι, έναν ενθουσιασμό ας το πούμε, μια ανύψωση, σε δημόσιο χώρο. Είσαι υποχρεωμένος να κρατάς το ηθικό και κυρίως το «ανήθικό» σου χαμηλά όταν είσαι με κόσμο για να μην έχεις μπλεξίματα.

 

3. Για πολλά χρόνια στην Ελλάδα ήταν τεράστια ντροπή για μια κοπέλα να έχει χάσει «ό, τι πολυτιμότερο έχει» πριν την πρώτη νύχτα του γάμου. Σε ένα μικρό κρατίδιο, κάπου στα δυτικά του Ειρηνικού Ωκεανού, με το όνομα Γκουάμ, ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Θεωρείται μεγάλη ντροπή για μια κοπέλα να μείνει «αγνή» πριν τον γάμο. Στο εν λόγω κρατίδιο βέβαια έχουν φτάσει στο εντελώς αντίθετο άκρο, μιας και το έχουν πάρει τόσο σοβαρά ώστε υπάρχουν ειδικοί εργάτες ή «διακορευτές» που το επάγγελμά τους είναι να απαλλάσσουν τα κορίτσια από αυτήν τη μικρή μεμβράνη. Καμία ελπίδα.

 

4. Στην πρωτεύουσα των ΗΠΑ, την Ουάσινγκτον, όταν ένα ζευγάρι επιθυμεί να κάνει παιχνίδι, μόνο μια στάση επιτρέπεται βάσει νόμου. Η ιεραποστολική. Οποιαδήποτε άλλη θεωρείται εκτός νόμου και τιμωρείται με αρκετούς μήνες φυλάκισης. Θα πρότεινα στους νομοθέτες της D.C να επιτρέψουν κάνα δύο επιπλέον στάσεις, γιατί, όπως και να το κάνουμε, καταντάει μονότονο όλο τα ίδια και τα ίδια.

 

5. Σε απάτησε ο σύζυγός σου και ζεις στο Χονγκ Κονγκ; Μη μου αγχώνεσαι καθόλου. Ο νόμος είναι με το μέρος σου. Έχεις κάθε δικαίωμα να τον καθαρίσεις. Και δεν πρόκειται να τιμωρηθείς γι’ αυτή σου την πράξη. Υπό μια και μόνη προϋπόθεση. Θα το κάνεις με τα ίδια σου τα χέρια. Δεν το λέω εγώ, ο νόμος το λέει. Επίσης, έχεις το δικαίωμα να καθαρίσεις και το άτομο με το οποίο στα φόρεσε. Βέβαια δεν υπάρχει κανένας περιορισμός εκεί, οπότε άσε τη φαντασία σου ελεύθερη να βρει τον κατάλληλο τρόπο. Α, ρε Σωσώ, σε λάθος χώρα έκανες τα «Εγκλήματά» σου.

 

6. Λίγο πιο σκληροπυρηνικοί στην Ινδονησία, μιας κι απαγορεύεται η αυτοϊκανοποίηση. Θυμάσαι όταν ήσουν παιδάκι που η μαμά σου σού έλεγε να μην το κάνεις γιατί θα τυφλωθείς; Στην Ινδονησία κινδυνεύεις να χάσεις το κεφάλι σου. Και μάλιστα με απόφαση του κράτους. Κρίμα δεν είναι για μια απόλαυση να χάσουμε το κεφάλι μας; Από την άλλη όμως, αξίζει να υπάρχεις για μια απόλαυση κι ας είναι να σου πάρουν το κεφάλι. Κυριολεκτικά.

 

7. Ζεσταίνεσαι όταν κοιμάσαι; Λυπάμαι, αλλά δεν μπορώ να σου επιτρέψω να κοιμηθείς κομάντο εάν βρίσκεσαι στη Μινεσότα. Υπάρχει ο κίνδυνος να βρεθείς στο τμήμα με χειροπέδες εάν αποφασίσεις πως δεν είσαι λάτρης των πιτζαμών. Αυτόν τον νόμο πιστεύω πως τον επέβαλλαν πωλητές ρούχων για τον ύπνο γιατί είχαν πέσει οι πωλήσεις τους, το σίγουρο πάντως είναι πως δεν μπορείς να αποχωριστείς το νυχτικάκι σου.

 

8. Νομίζεις ότι εσύ έχεις θανάσιμη και κυρίως παρεμβατική πεθερά; Τότε δεν έχει ζήσει στο Κάλι της Κολομβίας. Εκεί, την πρώτη νύχτα του γάμου, η μητέρα της νύφης επιβάλλεται δια νόμου να επιβλέπει την ερωτική πράξη. Να σε ενημερώσω πως δε συμμετέχει ούτε είναι κάποια φαντασίωση. Ο λόγος της παρουσίας της εκεί είναι για να κρίνει τις επιδόσεις του γαμπρού και να είναι μάρτυρας εάν τηρεί σωστά τα συζυγικά του καθήκοντα. Για την ιστορία να αναφέρουμε πως το μεγαλύτερο ποσοστό των αντρών δυσκολεύονται πολύ να ανταποκριθούν από το άγχος και το άγρυπνο μάτι της μανούλας.

 

9. Σε δύο κι όχι μια πολιτείες των ΗΠΑ, τη Νεβάδα και την Τζόρτζια, απαγορεύεται η πώληση παιχνιδιών που αφορούν την ικανοποίηση. Πιο ανοιχτόμυαλοι στην Αριζόνα, αφού σου επιτρέπουν να κατέχεις μέχρι δύο τεμάχια από τα εν λόγω παιχνίδια, ενώ στο Τέξας μπορείς να έχεις μέχρι κι έξι. Αυτό που δε διευκρινίζεται είναι εάν μιλάμε για παιχνίδια για διαφορετικές χρήσεις ή εάν όλα υπάγονται στην κατηγορία «βοηθήματα», οπότε αφορά στο σύνολό τους το όριο.

 

10. Για το τέλος σου άφησα έναν νόμο φρεσκότατο, που ακόμα σπαρταράει και μυρίζει θάλασσα. Όχι, δεν είναι τσιπούρα, αλλά πίστεψέ με θα σε στείλει κατευθείαν για ψάρεμα. Στο κατά τα άλλα προοδευτικό Ηνωμένο Βασίλειο, που ο πρώην πρίγκιπας Χάρι έχει κάνει τα μεγαλύτερα αίσχη που μπορεί να κάνει ένας γαλαζοαίματος και να καταγραφούν σε κάμερα, όσο κι αν σου φαίνεται παράξενο, από την 01/06/2020 απαγορεύεται να έρθεις σε επαφή με άτομο με το οποίο δε συγκατοικείς. Προτού όμως ακυρώσεις το ταξίδι σου στο μαγευτικό Λονδίνο, να σε ενημερώσω πως αφορά τα μέτρα κατά της πανδημίας, οπότε έχουμε μια ελπίδα να αποσυρθεί ο νόμος μόλις με το καλό ανακαλύψουν τη θεραπεία του ιού.

 

Ευτυχώς ή δυστυχώς, όλοι οι παραπάνω νόμοι είναι απολύτως αληθείς και τηρούνται στις χώρες από τις οποίες προέρχονται. Συνήθως όμως υπάρχει μια βάση πίσω από τη θέσπισή τους, οπότε προτού βάλεις τα γέλια ή τα κλάματα σκέψου πόσοι μπορεί να την έχουν πατήσει προτού η κατάσταση αυτή κατάφερε να φτάσει μέχρι τον ντόπιο νομοθέτη και να γίνει νόμος του κράτους. Από την άλλη, χωράνε κανόνες και νόμοι στον έρωτα, εκτός των συμμετεχόντων;

Συντάκτης: Ελίνα Μυζίθρα
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου