Έχει τύχει ποτέ να γνωρίσεις έναν άνθρωπο με τον οποίο να νιώθεις ότι ταιριάζεις απόλυτα και να περνάς μαζί του τέλεια απ’ την πρώτη στιγμή; Να αποκτήσετε αμέσως στενή επαφή, να περνάτε αρκετό χρόνο ο ένας με τον άλλο και να μοιράζεστε μαζί τους από συναισθήματα μέχρι και τα πράγματά σας; Μήπως κιόλας σας έχει τύχει αυτός ο φίλος κομήτης που εμφανίζεται απ’ το πουθενά και γίνεται αμέσως ο καινούριος «κολλητός» σας, να χαθεί με την ίδια ταχύτητα;  Αν σας έχει συμβεί, τότε ξέρετε πως αυτόν τον «κολλητό» τον λες και διάττοντα αστέρα αφού συχνά εμφανίζεται αιφνιδίως με μεγάλη ταχύτητα και κατά τον ίδιο τρόπο εξαφανίζεται.

Υπάρχει μάλιστα κι ένας αστικός μύθος που θέλει όλους αυτούς τους «κολλητούς» που κάναμε παρέα και χάθηκαν να βρίσκονται μαζεμένοι εκεί που ξεβράζονται όσα πλοία χάθηκαν και στο Τρίγωνο των Βερμούδων. Σε ένα σημείο άγνωστο, ίσως και σε άλλη διάσταση, βρίσκονται όλοι τους μαζεμένοι και συναναστρέφονται ο ένας τον άλλο μέχρι φυσικά να ξαναχαθούν και να επιστρέψουν στη δική μας διάσταση. Πιθανότατα με έναν καινούριο «κολλητό».

Οι «φίλοι-κομήτες» λένε ο ένας τον άλλο «κολλητό» κι «αδερφό» τους, παρτάρουν ασύστολα και δίνουν όρκους αιώνιας φιλίας. Βγάζουν άπειρες selfies για να δει ο κόσμος πως έχουν φίλους –κολλητούς φίλους, hello!– και συνεχίζουν ανενόχλητοι τη ζωή τους σαν να μην προϋπήρξε κανείς άλλος πιο φίλος τους απ’ τον νυν «κολλητό» τους. Αυτός ο φρέσκος κολλητός μπορεί να είναι ένα νεοεισερχόμενο πρόσωπο ή κάποιος που έκαναν παρέα και τώρα πήρε προαγωγή, όμως δεν παύουν να τον αποκαλούν κολλητάρι ή αδερφό τους –και μάλλον το πιστεύουν κιόλας– άσχετα που μέχρι χθες την ίδια θέση είχαν δώσει σε κάποιον άλλο με τον οποίο τώρα τελευταία τα τσούγκρισαν.

Εδώ που τα λέμε, όλοι κάποια στιγμή τα τσουγκρίσαμε με κάποιον, ρίξαμε ένα φάσκελο και πήγαμε παρακάτω. Ενδεχομένως να το φάγαμε κι εμείς το φάσκελό μας γιατί όσο να ‘ναι η μούντζα είναι και στο DNA μας. Άσε που, ακόμα κι αν δεν την άξιζες τη μούντζα σου, θα την έφαγες γιατί η αυτοκριτική είναι και κομμάτι σπάνια. Ε, μη μακρηγορούμε, μια μούντζα εδώ, μια μούντζα εκεί, να πώς χάθηκε μια φιλία ακόμα! Τι κι αν νιώθατε ο ένας τον άλλο πιο κοντά από οποιονδήποτε; Τι κι αν όντως πιστεύατε –όσο κάνατε παρέα– πως ταιριάζετε και θα είστε φίλοι ο κόσμος να χαλάσει; Στο επιμύθιο έρχεται η ειρωνεία μαζί με τη σκέψη μήπως δεν ήσασταν και τόσο φίλοι εξ αρχής.

Καμιά φορά αυτό που νιώθουμε ως ταίριασμα με κάποιον μπορεί να οφείλεται και μόνο στο γεγονός ότι περνάμε την ίδια φάση ή απλά περνάμε καλά παρέα. Το σκεφτόμαστε πριν δώσουμε τον τίτλο του «κολλητού»; Σιγά που θα το σκεφτούμε! Άλλωστε, είναι γνωστό τοις πάσι πως πρώτα τρως τα μούτρα σου κι ύστερα μαθαίνεις, γιατί να αλλάξουμε μια τόσο πετυχημένη παράδοση; Όχι, θα πάμε, θα πέσουμε πάνω στον τύπο που συμπαθούμε και έχει χαβαλέ, θα βγούμε, θα πιούμε, θα περάσουμε καλά και ω, τι καλά, έχουμε καινούριο κολλητό! Σωστά;

Αν απάντησες καταφατικά καλά την έφαγες τη μούντζα σου, να ξέρεις. Κι αν δεν έμαθες τίποτα μέχρι τώρα, σου έχω εδώ μια μούντζα φυλαγμένη που γράφει το όνομά σου και σε καλλιγραφία μάλιστα, γιατί είμαι και ρομαντική ψυχή κατά βάθος. Στη στέλνω με αγάπη και κράτα τη σαν φυλαχτό για την επόμενη φορά που θα πέσεις με τα μούτρα σε μια φιλία-κομήτη, λες και πρόκειται για φρέσκο έρωτα.

Μωρ’ αδερφάκι μου, οι φιλίες δεν κρίνονται μόνο στο αν περνάμε καλά μήτε στο αν (πιστεύεις ότι) θέλετε τα ίδια μια συγκεκριμένη περίοδο. Με την ίδια λογική μπες σε ένα μπαρ, δες ποιοι πίνουν το ποτό σου και κάν’ τους κολλητούς. Γίνεται; Δε γίνεται. Οι φιλίες, όπως κι όλες οι σχέσεις, καλώς ή κακώς, δοκιμάζονται στον χρόνο και μέσα απ’ τις καταστάσεις και τις εμπειρίες σας. Όσο και να γουστάρεις την παρέα του άλλου, όσο και να ταιριάζετε πρέπει να καταφέρετε και να συμπορευτείτε σε ένα βάθος χρόνου.

Βγες με όποιον γουστάρεις κι έχε όσους φίλους μπορείς να χωρέσεις στην αγκαλιά σου αλλά κράτα εκείνη την ξεχωριστή θέση στην καρδιά σου ρεζερβέ για αυτόν που θα την κερδίσει επάξια. Αν θες να έχεις κι εσύ την ανάλογη θέση, τότε να ξέρεις πως θα χρειαστεί να κοπιάσεις -κι όχι, ούτε οι ποτάρες ούτε το να μιλάτε χύμα για τα γκομενικά σας από μόνα τους αρκούν. Τώρα, αν πας για ποτάρες με την παρέα σου, μην κρατήσεις κακία, πιες στην υγειά όσων ήρθαν κι έφυγαν σαν κομήτες. Στην τελική, σου άδειασαν τη γωνιά μια ώρα αρχύτερα!

Συντάκτης: Σουζάνα Ντεζούκι
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη