Κοίτα να δεις τώρα πώς έχουν τα πράγματα όταν μπλέκουμε τη ζωή μας με κάποιου άλλου, για σύντομο ή μεγάλο χρονικό διάστημα, και μπουρδουκλώνονται τα συναισθήματά μας στην προσπάθειά μας να αναθρέψουμε το μαζί με μοναχικές διαδικασίες που καταλήγουν ομαδικές, ακόμα κι αν δε φαίνεται κάποιες φορές. Περίπλοκα και πολυδιάστατα, είναι η απλή(!) απάντηση, αλλά ποτέ κάτι που περιλαμβάνει ψυχές και σώματα δεν είναι απλό, ιδιαίτερα αν είναι τόσο σύνθετο και πολύπλευρο. Σπαζοκεφαλιά από τις λίγες αλλά αξίζει τον κόπο εκατό τοις εκατό.

Μοιάζει λίγο σαν να προσπαθούμε να τετραγωνίσουμε τον κύκλο όταν είμαστε σε σχέση αλλά η πραγματικότητα απέχει παρασάγγας από αυτό που εμείς νομίζουμε. Καμιά σχέση μας δε μοιάζει με την προηγούμενη παρά μόνο στο ότι θα είμαστε εμείς συμπρωταγωνιστές. Ο παράγοντας που παίζει καθοριστικό ρόλο είναι ο άνθρωπος, ο χαρακτήρας του και η επιρροή που έχει στο έτερο μέρος. Σταθερός και τόσο αστάθμητος παράγοντας ταυτόχρονα που όσο και να μη θέλουμε θα επηρεάσει και θα επηρεαστεί. Και σε ό,τι έχει να κάνει με μας είναι ξεκάθαρο και αρκετά διαφωτιστικό για τους περισσότερους πόσο και πού έχουμε δεχθεί εξωτερικές παρεμβολές.

Δεν είναι δυνατόν να μη γνωρίζουμε πόσο μας άλλαξε -ή όχι- ένα ταίρι μας, πόσο μας βοήθησε, μας πείσμωσε ή μας δυσκόλεψε να μάθουμε κάτι καινούριο για τον εαυτό μας και με τον ίδιο τρόπο θα διαπιστώσουμε ότι διακρίνουμε και στοιχεία του χαρακτήρα του σε εμάς αρκετό καιρό μετά αφού έχουμε χωρίσει. Με παρόμοιες -και σχεδόν συνοπτικές διαδικασίες- αποφασίζουμε και αυτά που δε θέλουμε να υιοθετήσουμε από τον χαρακτήρα του συγκεκριμένου ανθρώπου ή αυτά που λειτουργούσαν σαν εμπόδιο όσο ήμασταν μαζί κι έφερναν μόνο συγκρούσεις και κόντρες. Αυτό που λένε ότι κάθε άνθρωπος που περνάει από τη ζωή σου είναι και ένα μάθημα, ισχύει και το έχουμε δει στην πράξη. Δεν εστιάζουμε σε ενδεχόμενες πίκρες και καημούς που στο τέλος όλοι κρατάμε μόνο τα θετικά· το οποίο καταντάει αστείο κάθε φορά που ακούγεται, αν το καλοσκεφτούμε. Μιλάμε για εκείνα τα στοιχεία που σου μεταλαμπαδεύει κάποιος σαν γνώση, ζήση και ψυχή. Τον τρόπο που δείχνει το ενδιαφέρον του, το πώς αντιμετωπίζει τις δυσκολίες, τη χαλαρότητα ή το υπερβολικό άγχος στην καθημερινότητά του, την καχυποψία του που μας έκανε να βγάζουμε ενδεχομένως φλύκταινες και όλα αυτά που συνθέτουν έναν άνθρωπο. Όπως όμως επηρεαζόμαστε εμείς, έτσι είναι βέβαιο πως επηρεάζουμε κιόλας. Οι ιδιαιτερότητές μας και ο χαρακτήρας μας είναι σίγουρο πως διαμορφώνουν με κάποιον τρόπο το ταίρι μας όπως διαμορφωνόμαστε κι εμείς.

Μια σχέση όταν τελειώνει κάνει τον απολογισμό της. Δώσαμε αρκετά; Προσφέραμε όσα μπορούσαμε; Βοηθήσαμε τον άλλον να ανακαλύψει κομμάτια και πτυχές του εαυτού του που τον πήγαν ένα βήμα παρακάτω στη δική του προσωπική προσπάθεια να εξελιχθεί; Όλες αυτές οι διαδικασίες είναι αρκετά δύσκολες και πολλές φορές ψυχοφθόρες ειδικά όταν εμπλέκονται δυναμικοί χαρακτήρες. Αλλά ακόμη κι αν δε συντρέχουν τέτοια χαρακτηριστικά το να προσπαθείς να ανάψεις ένα φωτάκι σε κάποιο σκοτεινό δωμάτιο του μυαλού του άλλου είναι κάτι που θέλει κόπο και ιδιαίτερη ενασχόληση. Είναι οι φάσεις που το «εγώ» μπαίνει σε δεύτερη και τρίτη μοίρα γιατί το «εσύ» είναι σημαντικότερο αφού μέσα από το «εσύ» χτίζεται το «εμείς». Κι αν δε στοχεύουμε στο «εμείς» το ματς είναι χαμένο -σας το λέω με ειλικρίνεια.

Το να διαπιστώσουμε πως καταφέραμε να συμβάλλουμε έστω κι ελάχιστα στη θετική εξέλιξη της προσωπικότητας ενός ανθρώπου που πριν από λίγο καιρό ήταν ο κόσμος μας όλος μόνο παράσημο μπορεί να είναι. Γιατί αν καταφέραμε ακριβώς το αντίθετο, άσχετα ποια ήταν η πρόθεσή μας, δεν είναι καθόλου κολακευτικό πρωτίστως για εμάς, εφόσον θα ήταν σαν να κυνηγούσαμε την ουρά μας χωρίς ποτέ να την πιάνουμε. Δεν είναι αυτοσκοπός, όμως, να καλυτερέψουμε κάποιον άλλον αν δεν καταφέρουμε να βελτιωθούμε εμείς πρώτα. Πώς μπορείς να ζητάς από κάποιον να σου δείχνει την αγάπη του αν τον προσβάλεις συνέχεια; Δε συνάδει το αποτέλεσμα που θες να πετύχεις με τη διαδικασία που ακολουθείς. Και φυσικά δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι. Επειδή ενδεχομένως μια αρνητική κριτική θα βοηθούσε εσένα αυτό δε σημαίνει ότι ισχύει για όλους. Αντιλαμβανόμαστε ότι είναι πολύ δύσκολο να γυρίσει κάποιος το κεφάλι του και να δει τη δική του καμπούρα ενώ του απέναντι είναι εμφανέστατη αλλά υπάρχουν και καθρέφτες, δεν είναι δύσκολο να γίνουμε αντικειμενικοί με τον εαυτό μας.

Πάλι όμως θα καταλήξουμε στην αγάπη. Αυτή την χιλιοειπωμένη λέξη που το νόημά της είναι τόσο βαθύ και ουσιαστικό αλλά μάθαμε να την πιπιλάμε σαν καραμέλα και να ζοριζόμαστε να την υποστηρίξουμε. Μέσα από το πρίσμα του «σ’ αγαπώ με πράξεις» όλα θα ήταν τόσο εύκολα και θα βλέπαμε δίπλα μας ανθρώπους ν’ ανθίζουν μέρα με τη μέρα. Γιατί «σ’ αγαπώ με πράξεις» σημαίνει θέλω το καλύτερο για σένα κι αν αυτό είναι να σου δώσω κομμάτι της ψυχής μου και να πάρω λίγη από τη δική σου ακόμη κι αν δεν καταλήξουμε μαζί τότε θα έχουμε αγαπηθεί ειλικρινά. Με αποδείξεις και ονόματα που λέει και το άσμα.

Συντάκτης: Σοφία Σοφιανίδου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.