Όλοι στην αρχή μια σχέσης, θέλουμε να είμαστε κάθε μέρα μαζί. Να κάνουμε τα πάντα μαζί, να κοιμόμαστε μαζί, να ξυπνάμε αγκαλιά, να ονειρευόμαστε μαζί και πάει λέγοντας. Εντάξει δεν πιστεύω και τόσο ότι το πολύ μαζί σκοτώνει, αλλά καμιά φορά σκοτώνει το άτιμο. Και αυτό συμβαίνει γιατί πλέον δεν έχεις πολύ προσωπικό χρόνο. Κάθε είδους σχέση όχι μόνο οι ερωτικές πρέπει να έχουν τον δικό τους χρόνο και χώρο. Δεν μπορεί να ζεις καταπιεσμένος. Αν το πάρουμε με την λογική, ξαφνικά από εκεί που ήσουν ελεύθερο πουλί και σκεφτόσουν για έναν μόνο, τώρα έχεις βρεθεί να σκέφτεσαι για δύο. Είχες αρκετό χρόνο για σένα και τους φίλους σου και τώρα είναι περιορισμένος. Δεν μπορείς να παρατήσεις το παρελθόν σου έτσι απλά.
Υπήρχες και πριν όσο κι αν ώρες ώρες το ξεχνάς.
Είναι πολύ σημαντικό να έχεις το χώρο σου και τον κατάλληλο χρόνο ώστε να προλάβει να σου λείψει ο άλλος.
Πρέπει να καθαρίζει το μυαλό σου, να κάνεις πράγματα για να ανανεωθείς. Αρχικά εσύ ο ίδιος και αυτό με τη σειρά του θα βγάλει σε καλό και τη σχέση σου. Όταν ακολουθείς την καθημερινή ρουτίνα, πλήττεις χωρίς να το καταλαβαίνεις και αργότερα σου γυρνάει μπούμερανγκ.
Δεν έχεις πλέον την ίδια όρεξη να είσαι με τον άλλον και όλο αυτό σε βαραίνει. Όταν δίνεις σε κάποιο τόσο χώρο, του δίνεις αυτόματα και την ευκαιρία να σε θέλει και να του λείπεις περισσότερο. Η δουλειά και οι δραστηριότητές σου σε βοηθάνε να περνάς αρκετό χρόνο με τον εαυτό σου. Και μετά από μια κουραστική μέρα αναζητάς από τον άλλον πιο πολύ, να σου χαϊδέψει τα μαλλιά μέχρι να σε πάρει ο ύπνος.
Και στην τελική θέλεις και να σου λείψει ο άλλος ρε παιδί μου πώς να το κάνουμε. Να κάνετε να βρεθείτε δύο-τρεις μέρες και να έχεις τόση λαχτάρα που η καρδιά σου θα σπάσει. Να είσαι με του φίλους σου και να σου στέλνει «μου λείπεις» και να το εννοεί. Όλη η μαγεία κρύβεται πίσω από αυτή την αγωνία και τον κόμπο στο στομάχι, μέχρι τη στιγμή που θα συναντήσεις τον άλλον. Να μετράς τις ώρες και τα δευτερόλεπτα.
Είναι ωραίο να φτάνεις σε σημείο να σου λείπουν τα χάδια του και τα φιλιά του. Να έχει νόημα και σημασία το κάθε άγγιγμα και η κάθε λέξη σαν να έχει περάσει μήνας που έχετε να βρεθείτε. Κάθε φορά να είναι πρώτη φορά και η τελευταία μέχρι την επόμενη να φαίνεται αιώνας. Γιατί το «μου λείπεις» πρέπει να έχεις πραγματικό λόγο για να την ξεστομίσεις και όχι απλά για να την πεις.
Άρα λοιπόν μην παραμελείς τον εαυτό σου και τους γύρω σου. Πέρνα ποιοτικό χρόνο με όλους, δώσε χώρο σε εσένα και τον εαυτό σου. Κράτα αυτή τη νοσταλγία και το καρδιοχτύπι όσο πιο πολύ μπορείς. Και κάθε φορά που θα σου λείπει ο άλλος, θα είστε εκεί μαζί να καλύψετε το κενό που νιώθετε. Και πίστεψε με οι στιγμές αυτές θα είναι πολύ σημαντικές πλέον, γιατί εσείς οι ίδιοι τους δώσατε την κατάλληλη αξία.
Επιμέλεια Κειμένου Αγγελικής Μαλλιάσα: Κατερίνα Κεχαγιά.
Συντάκτης: Αγγελική Μαλλιάσα
