Σε όλη μας την ζωή αναζητούμε την αγάπη. Αγάπη από τους γονείς μας, τους φίλους μας, και αργότερα από τους συντρόφους μας. Άλλοτε η αγάπη μας δίνεται απλόχερα και άλλοτε την ψάχνουμε απεγνωσμένα. Κάποιοι θεωρούν την αγάπη ως κάτι δεδομένο στη ζωή τους και κάποιοι άλλοι προσπαθούν μονίμως για να την βρουν. Τι είναι άραγε η αγάπη θα αναρωτιόταν κάποιος που ίσως δεν την έχει νιώσει ποτέ. Ακούγοντας αυτή την ερώτηση, σιωπηλά θα χαμογελούσε κάποιος άλλος που έχει γνωρίσει την αγάπη και δεν μπορεί να ζήσει χωρίς αυτήν.
Αγάπη για τους δικούς μας ανθρώπους, αγάπη για τη φύση, αγάπη για έναν μεγάλο έρωτα. Ουπς! Εκεί αρχίζει να γίνεται περίπλοκο το θέμα, αρχίζεις να μπερδεύεσαι, δεν ξέρεις αν τελικά η αγάπη είναι έρωτας ή ο έρωτας αγάπη. Όσο στο μυαλό μας έχουμε την αγάπη είμαστε αληθινοί, αυθεντικοί, θα μπορούσαμε να πούμε και αθώοι. Ξαφνικά, λοιπόν, κάπου εκεί στην εφηβεία έρχεται ο έρωτας να ανατρέψει τα δεδομένα στους περισσότερους από εμάς. Αρχίζουμε, λοιπόν, να θέλουμε να είμαστε τέλειοι. Τέλειοι στην εμφάνιση, στα λόγια μας, στις πράξεις μας. Ίσως όλο αυτό βέβαια να μας το καλλιεργούν από μικρή ηλικία χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Τι εννοώ;
Γνωρίζουμε κάποιον και θέλουμε να του δείξουμε τον καλύτερο εαυτό μας. Θα προσέχουμε πολύ καλά τι θα πούμε στα πρώτα ραντεβού, θα επιδιώκουμε να φοράμε τα ωραιότερα ρούχα, να είμαστε ευδιάθετοι και πάντα χαμογελαστοί. Όλα αυτά στην προσπάθεια να γίνουμε αρεστοί και να αγαπηθούμε από τον άνθρωπο που μας ενδιαφέρει.
Συνήθως όμως όσο μελετημένες κι αν είναι όλες αυτές οι προσπάθειες, όσο κι αν επιδιώκουμε να είμαστε τέλειοι για να μας αγαπήσουν, θα έρθει εκείνη η μέρα που στο φως θα βγει ο αληθινός μας εαυτός. Θα φανερωθούν και οι ατέλειες του χαρακτήρα μας και της εμφάνισής μας, οι αδυναμίες μας και τα λάθη μας. Μα πώς να μη βγουν; Άνθρωποι είμαστε. Δυστυχώς, στις μέρες μας τα πρότυπα γύρω μας γίνονται όλο και πιο πλασματικά, γυάλινα, ψεύτικα. Αναζητάμε τον τέλειο σύντροφο, τον τέλειο φίλο, την ιδανική ζωή με βάση όλα όσα βλέπουμε καθημερινά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Είναι βέβαια και αυτά τα άτομα που είτε έτσι έμαθαν από την οικογένειά τους, είτε από τον ίδιο τους τον εαυτό, είναι πάντα ο εαυτός τους. Χωρίς ανασφάλειες, χωρίς να αναζητούν το εικονικά τέλειο, χωρίς να νιώθουν κατάθλιψη στην κάθε δυσκολία της ζωής τους. Νιώθουν λαμπεροί γι΄ αυτό ακριβώς που είναι. Αγαπάνε τον εαυτό τους ακριβώς όπως είναι και προσπαθούν να γίνονται όλο και καλύτεροι.
Τέτοιοι άνθρωποι να είμαστε βρε παιδιά. Τέτοιους ανθρώπους να αναζητάμε στη ζωή μας και να θέλουμε για να μας αγαπήσουν. Γι’ αυτό που είμαστε, για την αλήθεια μας, για τις ατέλειές μας, για τις καλές αλλά και τις κακές στιγμές μας. Η αγάπη είναι αλήθεια. Μόνο όταν αγαπήσεις την αλήθεια ενός ανθρώπου μπορείς να νιώσεις και την πραγματική αγάπη. Και ο χιλιοτραγουδισμένος έρωτας θα είναι απόλυτος όταν θα ξεκινάει από την έλξη του μυαλό σας και θα τελειώνει αμοιβαία μέσα στο μυαλό κάποιου άλλου. Και να γιορτάζετε την αγάπη και τον έρωτα κάθε μέρα!
Συντάκτης: Ελένη Πανταζοπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
