Ακούγεται πολύ συχνά πως «οι μεγαλύτεροι έρωτες δεν κατέληξαν ποτέ μαζί». Κι αν δεν ισχύει αυτό αλλά το εντελώς αντίθετο; Οι μεγαλύτεροι έρωτες, λοιπόν, έχτισαν με τη δύναμη της θέλησής τους τη σχέση τους, αφήνοντας στην άκρη τον εγωισμό, τις ανασφάλειες και τις δικαιολογίες του στιλ «τι θα πουν οι άλλοι» -που πολλοί χρησιμοποιούν σαν δικαιολογία, όταν θέλουν απλά να λήξουν μια σχέση ή ό, τι είναι αυτό που έχουν. Άμα θέλετε ο ένας τον άλλο το προσπαθείτε, είστε μαζί και δε σταματάτε ποτέ να προσπαθείτε.

Εμπόδια, συγκρούσεις, εγωισμοί, υποταγή χωρίς όρια στα μεγάλα πάθη, στον έρωτα που λες πως είναι ο μεγαλύτερος της ζωής σου μέχρι τώρα. Κι όμως καμιά φορά, τα εμπόδια που συναντάς θα είναι περισσότερα από τα υπέρ που θεωρητικά πιστεύεις πως έχει αυτός ο έρωτας. Έτσι θα λήξει άδοξα με πόνο και για τους δύο, ή περισσότερο για έναν από τους δύο και θα ζήσετε το υπόλοιπο της ζωής σας λέγοντας αυτό το κλισέ απόφθεγμα και πιστεύοντάς το, ζώντας ταυτόχρονα σε συμβατικές σχέσεις που δεν έφεραν καμία δυσκολία στο να συμβούν μα και κανένα ρίγος όταν εκπληρώθηκαν.

Κάποιες καταστάσεις και η ένωση ανθρώπων που έλκονται ο ένας από τον άλλο, όντως μπορεί να είναι ιδιαίτερα συγκρουσιακή ή και προβληματική. Όμως πίσω από κάθε πρόβλημα υπάρχει πάντα και μια λύση, ειδικά αν το μόνο που ζητάς είναι να πετύχει ό, τι χτίζετε. Κι αν πρέπει να υπάρχει στο μυαλό μας αυτό που είναι ικανό να μας χωρίσει, γιατί να μην υπάρχει αυτό που μπορεί να μας ενώσει; Αναρωτιέμαι!

Εκεί που λένε πως οι μεγάλοι έρωτες πάντα θα ζουν χώρια, πως δε θα τα καταφέρουν ποτέ και πως δεν καταλήγουν μαζί, είναι οι ίδιοι που τα παράτησαν όταν ζόρισε το πράγμα. Μα ο πραγματικά σπουδαίος έρωτας, ζει γι’ αυτήν ακριβώς την ανατροπή όταν όλα θα μοιάζουν σχεδόν πεθαμένα. Κι εκεί γεννιέται η μεγάλη ευκαιρία, αν δε βιαστείς να προδικάσεις τα μελλούμενα. Διότι αν έχεις μέσα σου αυτή τη λογική τότε το πιθανότερο είναι να έλκεις έρωτες που όντως δε θα στεριώνουν κι εσύ θα το αποδίδεις στο σύμπαν.

Όταν ο έρωτας είναι αληθινός και μεγάλος, εμείς πρέπει να τον χτίσουμε, να τον φροντίσουμε, να τον προσέξουμε και να τον απογειώσουμε. Όχι να τον κρατάμε στο έδαφος, αποδυναμώνοντάς τον. Ο έρωτας σε κάνει να διψάς για να δεις δυο μάτια, να ζεις για δυο χέρια, να αναπνέεις για μια φωνή, να χτίσεις μια σχέση ουσίας, αγάπης κι εμπιστοσύνης, μια σχέση που όλα θα οδηγούν στο να είστε μαζί, γιατί δε γίνεται να είστε χώρια, γιατί δεν το δέχεστε.

Ο έρωτας, ο μεγαλειώδης έρωτας, δε σε κάνει ποτέ να θέλεις να φύγεις. Αντίθετα σε δένει σιμά στο δρόμο του αγαπημένου σου ανθρώπου δίνοντάς σου χιλιάδες λόγους να βαδίζετε μαζί. Όσες κι αν είναι οι δυσκολίες, ό, τι κι αν ακούτε από τους γύρω σας, με όποιες παραστάσεις κι αν έχετε μεγαλώσει, να μη σταματάτε ποτέ να παλεύετε για τα αληθινά σας συναισθήματα και τον έρωτά σας. Με λίγη ή πολλή προσπάθεια, πάντα θα αξίζει τον κόπο να πολεμάτε για ό, τι νιώθετε. Οι μεγαλύτεροι έρωτες υπήρξαν μαζί, γιατί δεν άντεξαν να ζήσουν χώρια, δε θέλησαν ποτέ, δεν το χρειάστηκαν.

Συντάκτης: Ελένη Πανταζοπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου