Να χωρίζεις όταν το θες. Μόναχα να είσαι έτοιμος να δεχτείς τις συνέπειες που θ’ ακολουθήσουν. Μη χωρίζεις επιπόλαια, να το σκέφτεσαι καλά πρώτα. Και όταν χωρίζεις να μην έχεις στο μυαλό σου ότι θα είσαι με τον άλλον μαζί ξανά. Μην επενδύεις στο γεγονός ότι αν πάρετε το χρόνο σας και μείνετε για λίγο μόνοι σας τα πράγματα θα καλυτερεύσουν και θα βρεθούν λύσεις στα προβλήματα που υπάρχουν.
Αν θες να είσαι με τον άλλο, μένεις και παλεύεις. Μόνο μέσα από κοινή προσπάθεια μπορεί να λειτουργήσει αυτό. Είναι λάθος να περιμένεις ότι ένας προσωρινός χωρισμός μπορεί να βοηθήσει και τρέχεις με την πρώτη δυσκολία εκεί.
Μούφα είναι αυτά. Το προσωρινό μπορεί να γίνει εύκολα πριν καλά-καλά το καταλάβεις μόνιμο. Ουδέν μονιμότερο από το προσωρινό άλλωστε δε λένε;
Άπαξ και διαλέξεις το δρόμο του χωρισμού τίποτα πια δε θα είναι το ίδιο. Κανένα μεταξύ σας διάλειμμα δε θα φέρει την αναγέννηση.
Αν το χρονικό διάστημα που μείνετε χώρια είναι μεγάλο, τότε όλα μπορεί ν’ αλλάξουν. Εσείς οι ίδιοι καταρχάς και κατ’ επέκταση η μεταξύ σας σχέση. Τ’ ότι ήσασταν μαζί πριν καιρό, δε σημαίνει ότι θα είστε και μετά από επανασύνδεση το ίδιο, ούτε ότι θα είσαστε όπως τότε. Γι’ αυτό να είσαι διατεθειμένος ν’ αντιμετωπίσεις τις αλλαγές.
Να είσαι διατεθειμένος λοιπόν να μη σκέφτεσαι τον χρόνο που ήσασταν χωριστά και να βάλεις στην άκρη τις καταστάσεις που μεσολάβησαν. Αν δεν μπορείς να το κάνεις αυτό, δε θ’ αντέξεις κιόλας. Αν δεν αφήσεις το παρελθόν πίσω, θάβοντάς το, για να προχωρήσεις απαγκιστρωμένα μπροστά, τότε αυτό πάντα θα επιστρέφει και πάντα θα σε ταλανίζει.
Να είσαι διατεθειμένος να δεχτείς ότι σ’ αυτό το διάστημα που ήσασταν χώρια κάπου ξεχαστήκατε, σε διάφορες παρέες και ξενύχτια, ότι χαθήκατε σ’ άλλες αγκαλιές εφήμερες ή σ’ άλλους έρωτες ενίοτε, ότι χάσατε τη μεταξύ σας αποκλειστικότητα, αυτή την δική σας αγνότητα.
Γι’ αυτό πριν να είσαι ξανά με τον ίδιο άνθρωπο άνθρωπο που ήσουν κάποτε, φρόντισε πρώτα να σιγουρευτείς ότι μπορείς να το κάνεις. Μπορείς να νικήσεις τα φαντάσματα που θα παραμονεύουν. Τα ερωτηματικά που καλά θα κάνουν να μείνουν ερωτηματικά γιατί όσο περισσότερη έκταση τους δοθεί, τόσο δυσκολότερο θα είναι να μην έχουν επιρροή.
Πώς όμως να είσαι ξανά μαζί, μα κυρίως ξανά καλά, μ’ έναν άνθρωπο που κάποτε σας χώρισε τ’ οτιδήποτε; Πώς να νιώσεις πάλι σιγουριά και εμπιστοσύνη και ν’ αφεθείς ξανά ολότελα όπως αρμόζει στον έρωτα; Και πώς να πιστέψεις πραγματικά ότι αυτό που δενδούλεψε την προηγούμενη φορά μεταξύ σας, θα δουλέψει αυτή και δε θα μπουν στη μέση οι ίδιοι λόγοι και τα ίδια προβλήματα που αντιμετωπίσατε τότε. Πώς να πιστέψεις ότι αυτό που σας χώρισε κάποτε δεν είναι το ίδιο τώρα και δε θα σας χωρίσει πάλι;
Έπειτα συνηθίσατε, να ζείτε χωριστά, να πορεύεστε μεμονωμένα. Έτσι ύπουλη είναι η συνήθεια κι όπως συνηθίζεις να ζεις με κάποιον, έτσι συνηθίζεις να ζεις χωρίς αυτόν. Και ας τρέφεις συναισθήματα ακόμη, μαθαίνεις λίγο-λίγο και συνυπάρχεις μαζί τους. Κι άμα συνηθίσεις τελικά, ζεις με αυτό. Γίνεται δεύτερη φύση σου και δεν το πολεμάς, μπορώ να σου πώ ότι δεν το κυνηγάς κιόλας. Μα αν συνηθίσεις έτσι χωριστά, πώς θα είναι το μαζί μετά;
Όσα συναισθήματα και να πιστεύεις ότι υπάρχουν και ζουν ακόμη δε θα είναι ποτέ ξανά το ίδιο.
Αν δεν μπορούσατε ο ένας μακριά από τον άλλον, δε θα μένατε τόσο καιρό χώρια, αν μπορέσατε μια, θα μπορέσετε ξανά. Εμπέδωσέ το.
Επιμέλεια Κειμένου Σταυρούλας Βιτετζάκη: Κατερίνα Κεχαγιά.
Συντάκτης: Σταυρούλα Βιτετζάκη
