Θα μου μάθεις ακόμα ένα τραγούδι;

Από την πρώτη στιγμή που ήρθες σ’ αυτόν εδώ τον κόσμο, πριν καν ακόμα ξεμυτίσεις απ’ τα λευκά σεντόνια του λίκνου σου, ήχοι και μελωδίες συντρόφευσαν τον ύπνο σου- κι όχι μόνο. Τραγούδια που εισέβαλαν μέσα σου απ’ την πρώτη εισπνοή σου κι έγιναν αφορμή να ψελλίσεις φθόγγους στην παρθενική εκπνοή σου.

Μεγάλωνες κι ανακάλυπτες τον κόσμο, όσο άρχιζαν να φυτεύονται μέσα στο μυαλό και στην ψυχή σου μουσικές. Γιατί απ’ τα τραγούδια που μάθαινες, μάθαινες και τον κόσμο. Ξεκίνησες να παρατηρείς τα πάντα αλλιώς, να αγαπάς με άλλο τρόπο, να νιώθεις και να εκφράζεσαι διαφορετικά. Η λειτουργία της μνήμης κι η δημιουργία μιας ανάμνησης συνοδεύονται με το πέρας του χρόνου από ακούσματα που σου έμαθαν εκείνοι που ήταν στο πλάι σου, όταν συστήθηκες με τη ζωή.

Μια απ’ αυτές τις θύμισες αφορούν και την παιδική σου ηλικία. Ξέρεις, εκείνα τα πρώτα αθώα σου χρόνια που κάθε ανάμνηση την έχεις συνδυάσει με έναν σκοπό. Ίσως να σου έχει μείνει χαραγμένο εκείνο το γλυκό νανούρισμα της μάνας, που έμενε ξύπνια για να απολαύσεις εσύ τον ύπνο σου μέσα στην ασφάλεια και στη θαλπωρή. ‘Η ακόμα, τα πρώτα παιδικά τραγουδάκια που ταίριαζαν απόλυτα με τις υπέροχες γκριμάτσες σας κι έπειτα όλα εκείνα τα μουσικά τεχνάσματα που σκάλιζε με το δάχτυλο στην ολοστρόγγυλη κοιλίτσα σου ο πατέρας, για να μπερδεύονταν με τα τρανταχτά σας γέλια. Κι ύστερα σαν έγινες μεγάλο παιδί, τις Κυριακές καθόσασταν κι οι δυο στα γόνατα, μπροστά απ’ το κασετόφωνο, να διαφωνείτε και να συμφωνείτε από ποια μεριά θα παίξει η κασέτα ή ο δίσκος, με ποια σειρά θα ακουστούν τα αγαπημένα σας τραγούδια κι αν κάποιο απ’ αυτά, θα ακουγόταν πάρα πάνω από μία φορά.

Κάποτε ο ένας, κάποτε ο άλλος, σού μάθαιναν την ιστορία γύρω απ’ το κάθε άσμα και σε οδηγούσαν στη χρονική στιγμή που γράφτηκε το καθένα. Μπορούσαν, αν ήθελαν, με τόσες λεπτομέρειες να σε κάνουν να νιώθεις σαν να γνωρίζεις προσωπικά εκείνον που το έγραψε, εκείνον που το ερμήνευσε και τον τρόπο με τον οποίο δημιουργήθηκε. Κι εσύ, όντας μικρός, γινόσουν μονομιάς κι ο δημιουργός κι ο τραγουδιστής και περιπλανιόσουν στον χωροχρόνο βιώνοντας με τον ίδιο τρόπο -χωρίς να ξέρεις πολλά για τη ζωή- ο,τι άκουγες απ’ τη φωνή που έφτανε στ’ αυτιά σου.

Κι έτσι, πια, στο πρόσωπό σου θα ζωγραφίζεται ένα χαμόγελο κάθε που φέρνεις στο μυαλό σου όλες εκείνες τις στιγμές που κοιταχτήκατε στα μάτια και τραγουδήσατε ταυτόχρονα τους στίχους απ’ το αγαπημένο σας κομμάτι. Θα θυμάσαι τα χειμωνιάτικα απογεύματα, μέσα στο παιδικό σου δωμάτιο, να βάζει η μαμά τραγούδια απ’ τον δίσκο της αγαπημένης της μπάντας και να σου μαθαίνει ροκ εν ρολ με τόσο πάθος, που η ζέστη απ’ τον τρελό σας χορό να θολώνει τα παγωμένα τζάμια. Να σου συλλαβίζει ο μπαμπάς τους στίχους από τα κομμάτια που του θύμιζαν τη δική του παιδική ηλικία. Να σου μαθαίνει τραγούδια που συνόδευσαν το πρώτο σου δάκρυ και τραγούδια που αγκάλιασαν τη μεγαλύτερη ευτυχία σου. Τόσα  ακούσματα διαφορετικά μεταξύ τους, για να μπορείς να επιλέγεις ποια θα είναι αυτά που θα σε ακολουθούν στην πορεία της ζωής σου.

Όσες δεκαετίες και να περάσουν, οι αναμνήσεις που δημιουργήθηκαν με τα τραγούδια που σου έμαθαν οι δικοί σου σε καλοκαιρινές συναυλίες, σε συνοικιακά κουτουκάκια και σε μοναδικές μουσικές σκηνές, θα σου σηκώνουν την τρίχα κάθε φορά που θα τα μουρμουρίζεις και μια γλυκιά νοσταλγία θα σε κυριεύει. Οι μελωδίες και τα δεκάδες τραγούδια που μας γνώρισαν οι άνθρωποι που βρίσκονταν κοντά μας όταν ήμασταν παιδιά, χαράσσονται μέσα μας ακόμα κι αν είναι τόσο διαφορετικά το ένα με το άλλο. Μας ταξιδεύουν και μας χαρίζουν διαδρομές που ποτέ δε θα λησμονήσουμε, γιατί μέσα τους κρύβονται τα όνειρά μας, οι ελπίδες μας, τα βιώματά μας, οι αναμνήσεις, οι φόβοι μας, οι επιθυμίες, οι χαρές και τα γέλια μας. Μέσα σ’ όλα αυτά τα τραγούδια βρίσκονται εκείνοι και βρίσκεσαι κι εσύ. Και θα τ’ αγαπάς πάντα, κάπως αλλιώτικα απ’ τ’ άλλα.

Συντάκτης: Βιβή Νάκα
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου